Το κλάμα του διασώστη

  
 Την ώρα που ο νέος πλανητάρχης ακουμπούσε το χέρι του στη βίβλο για τον καθιερωμένο όρκο, ο θεός των απελπισμένων είχε κλείσει ραντεβού στην παγωμένη περιοχή του βουνού Γκραν Σάσο της Ιταλίας. Δεκάδες παρέμειναν οι αγνοούμενοι του ξενοδοχείου από την  χιονοστιβάδα που το διέλυσε και το έθαψε 
 
 
  • -Ορκίζομαι,  επαναλάμβανε τα λόγια του ανώτερου δικαστή ο Ντόναλντ Τράμπ.-«Να διατηρήσω μεγάλη την χώρα μου»!
        -Ορκίζομαι να βρω και να βγάλω απ’ την άβυσσο,  ανθρώπους ζωντανούς έλεγε η φωνή της συνείδησης του ανώνυμου διασώστη.
 
 
  • Ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μίλησε υπό βροχή λέγοντας πως «η εξουσία επιστρέφει στον αμερικανικό λαό». Ο διασώστης σιωπούσε στον άγριο χιονιά κι έσκαβε με μανία                                                                      Ο Τραμπ θα εξαλείψει την «ισλαμική τρομοκρατία. Και δεν υπάρχει κανένας φόβος, υπερτόνισε, αφού -«είμαστε προστατευμένοι από τους άνδρες και γυναίκες του στρατού και των οργάνων της τάξης, και κυρίως, από το Θεό».
  • -Αυτοί που θάφτηκαν ζωντανοί δεν είναι προστατευμένοι από κανέναν, έτρεχαν οι μαύρες σκέψεις του ανθρώπου που είχε πέσει μπρούμυτα κι έσκαβε στο χιόνι. Κανένα φως μέσα στην παγερή νύχτα. Μηδαμινές οι ελπίδες, που λιγόστευαν ολοένα με την ώρα, για τους αγνοούμενους του ξενοδοχείο Rigopiano.
 
 
  • «Θα κτίσω το τείχος που υποσχέθηκα στα σύνορα με το Μεξικό», σήκωνε το δάκτυλό του απειλητικά ο εριστικός Τράμπ. «Αν πέσει κι αυτός ο τοίχος, υπάρχουν ελπίδες να βρεθούν ζωντανοί» σκεφτόταν ο άνθρωπος που μάτωνε τα νύχια του στην απελπισία του για το θαύμα.
  • Στο Καπιτώλιο το πλήθος αλάλαζε. Όπως έκανε πάντα. Είτε υπό βροχή, είτε με ήλιο, αυτό θα  χειροκροτεί θα ζητωκραυγάζει, θα χειρονομεί και θα βρίζει. Στη μοναξιά του διασώστη, μόνο απ’ το φανάρι του φεύγουν δέσμες φωτός. Δέσμες ζωής. Για ν’ αντικρίσει από εκείνη τη χαραμάδα που έσκασε σκονισμένα πρόσωπα και ν’ ακούσει στο βάθος ξέπνοες φωνές.
  • Ο Άνθρωπος λυγίζει. Τρελαίνεται, τρέμει, αρχίζει να φωνάζει. Με θολό το βλέμμα, με ανάσες-λυγμούς μανιωδώς σκάβει με τα χέρια του, έχοντας ξεχάσει τα εργαλεία του. Τρέχουν οι συνάδελφοί του, τραβούν έξω τους μέχρι τώρα χαμένους. Ανασέρνουν στην επιφάνεια την ίδια τη Ζωή. Έτσι λένε για το εξάχρονο κοριτσάκι που είναι ένα από τα δυο παιδιά του διασωθέντα που κατάφερε να σημάνει συναγερμό, την μέρα της τραγωδίας.
 
 
 
  • Είναι αμφίβολο αν θα πετύχει η αμερικανική τράμπα, όπως την πραγματεύεται ο νέος πρόεδρος. Κανένας δεν βάζει το χέρι του στη βίβλο για την Αμερική του αύριο. Αν θέλουμε να κάνουμε όνειρα ζωής, ας φροντίσουμε να κρατήσουμε τον ανώνυμο διασώστη κοντά μας. 
 
Γιάννης Κωστακόπουλος
kostakopoulosy@gmail.com
 
 
 
 
 

Δειτε Επισης

Νομικό τμήμα Αστυνομίας. Μια έτσι, μια γιουβέτσι
Αρχηγό Αστυνομίας αλλάξαμε. Νοοτροπία αλλάξαμε;
Ας μην βάζουμε το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν πάνω από ανθρώπινες ζωές
Πολιτική επιχειρηματολογία έναντι ευχολογίων
Αυτισμός και η ποικιλομορφία του
Συμβασιούχοι Οπλίτες: Άμεση ανάγκη για στήριξη και αναβάθμιση τους στην Εθνική Φρουρά
Η νομιμότητα αποστολής προσκλητηρίων γάμου με φακέλους της Αστυνομίας και η άγνοια του Αρχηγού
Η έκθεση Ντράγκι και η επιβίωση της ΕΕ
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε ομαλά, με δεκάδες νέες δράσεις και καινοτομίες, στον δρόμο για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό και συμπεριληπτικό σχολείο
Καιρός να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας