Αποφάσεις… Ζωής και θανάτου
17:23 - 07 Σεπτεμβρίου 2016
Η είδηση ενός θανάτου, πάντα με θλίβει. Ίσως γιατί ποτέ δεν εξοικειώθηκα πραγματικά μαζί του. Στο άκουσμα της είδησης του συγκεκριμένου θανάτου όμως, η θλίψη ήταν αλλιώτικη…
Ο θάνατος του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου, του ανθρώπου που μετά από μια δύσκολη μάχη με τον καρκίνο κατέφυγε πριν από τρεις μέρες στη «μη υποβοηθούμενη ευθανασία», χαρακτηρίζοντας το δικαίωμα στο θάνατο ως το θεμελιωδέστερο ανθρώπινο δικαίωμα, κατάφερε να ταρακουνήσει όχι μόνο καρδιές αλλά και συνειδήσεις.
Προβλημάτισε, δίχασε, συντάραξε, χαροποίησε κάποιους, δυσαρέστησε άλλους. Το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στο θάνατο θα’ πρεπε τελικά να είναι ισότιμα ή όχι;
Κάποιοι έσπευσαν να στηλιτεύσουν και να κακίσουν την επιλογή αυτού του ανθρώπου ενώ στα μάτια άλλων καταξιώνεται το γεγονός ότι διεκδίκησε να ορίσει ο ίδιος τον θάνατό του επικαλούμενος την επιλογή αυτή ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, συνειδητοποίησα ότι οι ιστορίες των ανθρώπων που αναζητούν διακαώς νομική προστασία για τον γιατρό που θα τους βοηθήσει να φύγουν αξιοπρεπώς από τη ζωή, (αφού οι ίδιοι δε βρίσκονται σε θέση να κόψουν το νήμα της ζωής τους και να πάψουν να υποφέρουν) είναι δυστυχώς αμέτρητες.
Όπως αμέτρητοι είναι και οι άνθρωποι που παρά τη βεβαρημένη κατάσταση της υγείας τους εξακολουθούν να δίνουν μηνύματα αγωνιστικότητας και θέλησης για ζωή. Δεν αποτελεί μεγαλείο ψυχής να αγωνίζεσαι μέσα σε αντιξοότητες με ελάχιστες πιθανότητες να βγεις νικητής; Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που αν και τα δεδομένα ήταν εναντίον τους αγωνίστηκαν, αποτέλεσαν λαμπρά παραδείγματα αγωνιστικότητας ακόμη και αν δεν τα κατάφεραν.
Από την άλλη η επιλογή ενός ανθρώπου να πάψει να αγωνίζεται γιατί απλά έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι το προσδόκιμο ζωής του είναι μικρό συνιστά μικροψυχία; Ή απλά ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας;
Δεν ξέρω αν υπάρχει σωστό ή λάθος και ποιο είναι αυτό. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, οι παράμετροι πολλές και ο καθένας βλέπει τα πράγματα από διαφορετική οπτική.
Θέλω όμως να κλείσω με κάποια από τα τελευταία λόγια του ανθρώπου αυτού, ο θάνατος του οποίου ήταν και η αφορμή γι’ αυτό το άρθρο.
«Δεν είναι μόνο το δικαίωμα στο θάνατο. Είναι το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Κανένας ιερωμένος, κανένας νομοθέτης δεν έχει το δικαίωμα να μου πει πότε και πώς θα πεθάνω. Είναι μία προσωπική μου υπόθεση».
Στο καλό Αλέξανδρε Βέλιο
Ροη Ειδησεων
Πριν 5 λεπτά | ΕΛΛΑΔΑ
Γάζωσαν με καλάσνικοφ αυτοκίνητο στην Ελλάδα-Τραυματίστηκε ένας 23χρονοςΠριν 7 λεπτά | Ανάπτυξη Γης - Κατασκευές
Νέος κύκλος εκστρατειών Altamira: Διαμερίσματα και επαύλεις σε παραλιακές περιοχέςΠριν 9 λεπτά | ΠΟΛΙΤΙΚΗ
7280 υποψήφιοι διεκδικούν 3227 θέσεις την 9η Ιουνίου-Όλες οι λεπτομέρειες ενόψει εκλογώνΠριν 13 λεπτά | Ποδόσφαιρο Κύπρος
Σάρωσε τα βραβεία του ΠΑΣΠ ο Μιχάλης Χαραλάμπους-Τα αστέρια που έλαμψανΠριν 15 λεπτά | ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αντιγόνη Παπαδοπούλου: Θα αποποιηθώ τη σύνταξη δημάρχου αν εκλεγώΠριν 18 λεπτά | ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Συνεχίζεται η ανέγερση «προεδρικού συγκροτήματος» στα κατεχόμεναΠριν 20 λεπτά | ICT
Είκοσι νέες ψηφιακές υπηρεσίες εντός του 2024-Τα πλάνα του Υφ. Έρευνας, Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής
