Το σχέδιο λύσης, η κρίση του Προέδρου και η… νευρική κρίση του λαού

  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απαντώντας στην κλιμακούμενη έντονη κριτική που του ασκείται από την αντιπολίτευση αναφορικά με τους χειρισμούς του στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό, διαμηνύει το τελευταίο διάστημα το εξής.  Πως για τη λύση, αυτός που θ’ αποφασίσει θα είναι ο λαός και όχι ο ίδιος, εννοώντας ότι το όποιο σχέδιο συμφωνηθεί με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη θα περάσει από δημοψήφισμα.
 
Τονίζει ταυτόχρονα ο Νίκος Αναστασιάδης, πως δεν πρόκειται να θέσει ενώπιον του λαού ένα σχέδιο το οποίο δεν θα ικανοποιεί πρώτα τον ίδιο, ένα σχέδιο το οποίο ο ίδιος θα κρίνει ότι δεν θ’ ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των Ελληνοκυπρίων.  Ως θέση αρχής είναι απόλυτα ορθά αυτά που λέει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν υπάρχει κανείς που να διαφωνεί μαζί του. Το όποιο σχέδιο λύσης σαφώς και θα περάσει από δημοψήφισμα, ασφαλώς και ο λαός θα κληθεί να το εγκρίνει ή να το απορρίψει.
 
Ερχόμαστε όμως στη δεύτερη και ουσιαστικότερη ίσως πτυχή των διαβεβαιώσεων του Προέδρου Αναστασιάδη, ότι δεν θα θέσει ενώπιον του λαού ένα σχέδιο που δεν θα ικανοποιεί πρώτα τον ίδιο. Ουσιαστικότερη, γιατί; Εξηγούμε:  
 
Ο Νίκος Αναστασιάδης, καλώς ή καλώς, αντιμετωπίζει πρόβλημα αξιοπιστίας, ως απόρροια της διάστασης λόγων και έργων που κατά καιρούς στιγμάτισαν την πολιτική του πορεία. Έδωσε κατά καιρούς μεγάλες αφορμές, με τρανότερο και πιο τρανταχτό παράδειγμα τα προ τριετίας γεγονότα του κουρέματος, όταν όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε… πήγε αξιόπιστος και γύρισε αναξιόπιστος. Παραδείγματα, μικρότερης έντασης, αναξιοπιστίας του Προέδρου υπάρχουν και άλλα, είναι αρκετά. Ενώ πολλοί είναι και όσοι μιλούν για το 2004, για τη στάση που ο Νίκος Αναστασιάδης τήρησε έναντι του σχεδίου Ανάν.
 
Στη δική μας αντίληψη, θα πρέπει να πούμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση καθόλου αναξιόπιστος δεν υπήρξε τότε κ. Αναστασιάδης. Ήταν απόλυτα δημοκρατικό του δικαίωμα να τοποθετηθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν και να το υποστηρίξει, υπήρξε απόλυτα συνεπής στο «πιστεύω» του.  Ήταν ζήτημα πολιτικής κρίσης, με τον λαό πολύ απλά να διαφωνεί κατά συντριπτική πλειοψηφία με την κρίση του και ν’ απορρίπτει το προταθέν σχέδιο.
 
Για να φθάσουμε στο σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, όταν ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πλέον, ο Νίκος Αναστασιάδης διαβεβαιώνει πως δεν πρόκειται να φέρει σε δημοψήφισμα οποιοδήποτε σχέδιο ο ίδιος κρίνει ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
 
Μια πολύ ορθή τοποθέτηση, η οποία ωστόσο μπάζει νερά και εγείρει μείζον θέμα για τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Μπάζει νερά και εγείρει θέμα για έναν απλούστατο λόγο. Για το γεγονός ότι δοκιμάζεται και πάλι η κρίση του, για το γεγονός ότι ενδεχομένως, όπως και το 2004, η κρίση του(που μιλώντας για κρίση πάντα υπεισέρχεται στη συζήτηση το στοιχείο της υποκειμενικότητας), να μην συμβαδίζει με τις προσδοκίες και τη βούληση του λαού. Έτσι όπως ακριβώς συνέβη προ δωδεκαετίας, με την ουσιώδη διαφορά όμως πως σήμερα ο Νίκος Αναστασιάδης δεν είναι απλώς ο ηγέτης ενός κόμματος, είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
 
Αναλογίστηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την πιθανότητα να φέρει σε δημοψήφισμα ένα σχέδιο λύσης που ο ίδιος θα κρίνει μεν ως ικανοποιητικό, αλλά δεν θα ικανοποιεί τον λαό και τελικά ν’ απορριφθεί; Τι θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση, ποιες θα είναι οι συνέπειες για τον τόπο, για τον κυπριακό Ελληνισμό;  Είναι αυτό το πιο καίριο και ζωτικής σημασίας ερώτημα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να συζητήσει με τον εαυτό του και ν’ απαντήσει όταν θα έρθει η στιγμή να αποφασίσει…
 
Ζητούμενο όπως εξελίσσονται τα πράγματα στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, δεν είναι ο βαθμός αξιοπιστίας ή αναξιοπιστίας του Προέδρου της Δημοκρατίας, ζητούμενο είναι η ευθυγράμμιση της κρίσης του με την κρίση του λαού. Το κατά πόσο είναι σε θέση να μην βρεθεί στην απόλυτη αντιδιαστολή που βρέθηκε το 2004 με τον λαό.
 
Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει ή όχι, μακάρι για το καλό του τόπου να μπορέσει. Το σίγουρο είναι πως η κρίση του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό δοκιμάστηκε προ δωδεκαετίας, παίρνοντας από τον λαό-ορθά ή λανθασμένα δεν το εξετάζουμε αυτή τη στιγμή- βαθμό απροβίβαστο.
 
Αυτή τη φορά, αξιόπιστος ή αναξιόπιστος, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Νίκος Αναστασιάδης κανένα περιθώριο λάθους στην κρίση του δεν έχει, μόνο έτσι θα έχει αξία αυτό που μ’ έμφαση σήμερα τονίζει. Ότι για τη λύση δεν θα αποφασίσει ο ίδιος, αλλά ο λαός.
 
Σε διαφορετική περίπτωση, τη μόνη κρίση που θα φέρει ενώπιον του λαού η κρίση του Προέδρου επί ενός ενδεχόμενου προταθέντος νέου σχεδίου λύσης, δεν θα συνίσταται σε τίποτα άλλο παρά σε μια κρίση που-ειδικά σε ό,τι αφορά το Κυπριακό- άπαντες απευχόμαστε να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε… Νευρική!