Για την Άννα, για την κάθε Άννα... Θα είμαι και γω εκεί
13:29 - 24 Σεπτεμβρίου 2016
Eίναι κάποιες γνωριμίες με ανθρώπους, που πολλές φορές νομίζουμε ότι βρέθηκαν στο δρόμο μας εντελώς τυχαία αλλά στην πραγματικότητα υπήρχε λόγος που μπήκαν στη ζωή μας τη δεδομένη χρονική στιγμή…
Η γνωριμία μου με την Άννα μετρά κάποιες βδομάδες μόνο… Μια φίλη, μου έστειλε ένα βράδυ τα στοιχεία της. «Αξίζει να γνωρίσεις την Άννα Τσιηφτέ Καζακαίου και να κάνετε μια συνέντευξη μαζί για το «Άλμα Ζωής» μου έγραψε. Το επόμενο πρωί με το που ξύπνησα την πήρα τηλέφωνο. Δεν ήξερα την ιστορία της. Στην άλλη άκρη της γραμμής, άκουσα μια γυναικεία φωνή γεμάτη ζωντάνια και όρεξη. Ήταν καθ’ οδόν για κάποια εκκλησία μου είπε. Συμφωνήσαμε να τα πούμε από κοντά και λίγες ώρες αργότερα ήρθε στο γραφείο μου.
Γνώρισα μια 48χρονη γυναίκα, μητέρα 5 παιδιών που τα τελευταία 15 χρόνια μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία. Βημάτισε τα χνάρια του καρκίνου, έκανε μαστεκτομή, από ένα ιατρικό λάθος πέρασε σηψαιμία, έπεσε σε κώμα και ταξίδεψε από τη ζωή στο θάνατο μα κατάφερε να επανέλθει… Μου μιλούσε με τόσο πάθος και θέληση για ζωή που πραγματικά με εντυπωσίασε.
Πριν από λίγο καιρό, προσπαθώντας να συνέλθει από τα απανωτά «χτυπήματα» στην υγεία της, μια τυχαία ανακοίνωση στο διαδίκτυο στάθηκε η αφορμή για να ξυπνήσουν τα αγωνιστικά της συναισθήματα, να πεισμώσει και να πάρει μια μεγάλη απόφαση. Η ανακοίνωση αφορούσε τον 8ο αγώνα δρόμου που θα πραγματοποιηθεί στο Ζάππειο στην Αθήνα την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου, με σύνθημα «Τρέχω στον αγώνα τους», με πρωτοβουλία του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού «ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ». Αποφάσισε λοιπόν, ότι σ’ αυτό τον αγώνα θα έτρεχε και εκείνη.
«Στις 25 Σεπτεμβρίου 2016, θα τολμήσω ξανά, ως δρομέας που ήμουν - να κάνω το επόμενο μου ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ. Θα ταξιδέψω στην Αθήνα και θα τρέξω 5χιλιόμετρα με τον δικό μου πλέον ιδιόμορφο και πολύπλευρο τρόπο ζωής. Θα βάλω το τσιππάκι μου και θα συναγωνιστώ τον εαυτό μου. Θα συναγωνιστώ με την Άννα, για την κάθε Άννα που σε καμία περίπτωση δεν θέλω και δεν εύχομαι να ζήσει τα όσα έζησα εγώ».
Έμεινα και την κοίταζα. Ή καλύτερα την θαύμαζα.
«Άλμα ζωής λοιπόν για μένα, σημαίνει απόφαση ζωής. Η δική μου ομάδα σαν survivor, είναι η «Sock it to cancer. Eίναι η ομάδα που αγκαλιάστηκε από φίλους και αγνώστους, από φορείς και σωματεία. Και μέρα με την μέρα μεγαλώνει και μου δίνει δύναμη. Θα φορέσω λοιπόν το ροζ μπλουζάκι των survivor για το επόμενο μου Άλμα Ζωής... Για την Άννα, για την κάθε Άννα… Για την μάνα, την κόρη, την αδελφή, την κάθε γνωστή και άγνωστη γυναίκα».
«Τι λες, έρχεσαι; Θα τρέξουμε όσο αντέχουμε. Όχι για κανένα μετάλλιο. Μα για να πάρουμε και να δώσουμε δύναμη. Θα είναι μια μοναδική εμπειρία. Θα γνωρίσεις απίστευτους ανθρώπους. Kαρκινοπαθείς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται πραγματικά για να ζήσουν».
Δεν της απάντησα αμέσως. Πήγα σπίτι και σκεφτόμουν την ιστορία της. Την εσωτερική δύναμη που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Το οφείλουμε στον εαυτό μας να πιστέψουμε σ’αυτήν και να τολμήσουμε πραγματικά να την αναζητήσουμε για να μας καθοδηγήσει στο δικό μας προσωπικό «άλμα». Εκείνο που θα μας δώσει "ζωή". Όπως έκανε η Άννα.
Την Κυριακή λοιπόν Άννα, θα είμαι και εγώ εκεί. Για σένα, για μένα, για όλους!
Σ’ευχαριστώ!