«Δεν είμαι πια ο ανάπηρος που κοροϊδευαν, ο αθλητισμός μου άλλαξε τη ζωή»

  Είναι κάποιοι άνθρωποι, που χωρίς καν να το επιδιώξουν, σου δίνουν τα πιο όμορφα μαθήματα ζωής. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο Άντρος Συμεού. Τον συνάντησα για πρώτη φορά πριν από μερικά χρόνια έξω από το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Με το μικρόφωνο στο χέρι, έκανα γκάλοπ για την υγεία αναμένοντας από τον κόσμο να ανταποκριθεί. Ελάχιστοι το έπραξαν. Ο Άντρος ήταν ένας απ’ αυτούς. Συζητώντας για λίγο μου είπε ότι ήταν αθλητής, μέλος της παραολυμπιακής ομάδας και με ευγένεια προσπάθησε να απαντήσει στις ερωτήσεις μου.  Λίγες μέρες μετά γίναμε φίλοι στο facebook. «Ένιωσα τόσο σημαντικός εκείνη τη μέρα που είπα και εγώ δημόσια την άποψή μου. Πήγα σπίτι μου και ήμουν τόσο χαρούμενος που ήθελα να κλάψω» μου έγραψε, μαζί με χίλια ευχαριστώ, παρότι δεν είχα κάνει τίποτα, παρά μόνο τη δουλειά μου. Κάποια στιγμή, ήρθε στο χώρο εργασίας μου και μου χάρισε ένα μετάλλιο που είχε κερδίσει σε κάποιους αγώνες. Γιατί; τον ρώτησα. Για κείνον ήταν πολύ σημαντικό να το δεχτώ για ένα και μόνο λόγο. «Ο αθλητισμός μου άλλαξε τη ζωή. Μ’ έκανε να αγαπήσω τον εαυτό μου και έκανε και την κοινωνία να με βλέπει με άλλο μάτι. Τα περισσότερα απ’ τα μετάλλιά μου τα χαρίζω θέλοντας έτσι να μοιραστώ τη χαρά μου με τους ανθρώπους γύρω μου», μου εξήγησε και αμέσως σκέφτηκα πως το μήνυμα ζωής αυτού του ανθρώπου αξίζει να βγει προς τα έξω…


«Πώς περπατάς έτσι ρε ανάπηρε;»

Ο Άντρος ήρθε στον κόσμο πριν από 33 χρόνια, με 5 λεπτά διαφορά από τον δίδυμο αδελφό του, Λοϊζο. Δυο αδέλφια που ήρθαν μαζί στον κόσμο, που μοιάζουν τόσο πολύ εμφανισιακά, η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια για τον καθένα. Oι γιατροί διέγνωσαν ότι ο Άντρος είχε διπληγία στα πόδια αλλά και ελαφριάς μορφής εγκεφαλική παράλυση.  «Το βάδισμά μου ήταν κάπως διαφορετικό από τα άλλα παιδιά. Στα μάτια πολλών ήταν γελοίο γι’ αυτό και με είχαν στην ειρωνεία και τον χλευασμό. Ούτε σκεφτόμουν τόσο γρήγορα όπως τα υπόλοιπα παιδιά» εξομολογείται μιλώντας στο Ρεπόρτερ. «Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να περάσω πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια σε σύγκριση με τον δίδυμο αδελφό μου, που όμως ήταν πάντοτε το στήριγμά μου. Αυτό για αρκετά χρόνια μου στοίχιζε. Έχει τύχει να μου πουν παιδιά στο δρόμο ‘πώς περπατάς έτσι ρε ανάπηρε; Μα είσαι ανάποδος, είσαι ζαβός, παραθκιάνταλος’, όλα τα άκουσα. Ήταν σκληρή η κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά στην κλειστή κοινωνία των Λυμπιών όπου μεγάλωσα. Όλα αυτά, με σημάδεψαν. Με έκαναν να κλειστώ στον εαυτό μου. Φοβόμουν να εμπιστευτώ τους ανθρώπους. Φοβόμουν να κάνω πράγματα για να μην πληγωθώ» παραδέχεται ο Άντρος.


Ο αθλητισμός μου άλλαξε τι ζωή

Τελειώνοντας το σχολείο, προσπάθησε να σπουδάσει δουλεύοντας παράλληλα αφιλοκερδώς σε κάποιο γυμναστήριο. «Ότι άρχιζα το σταματούσα. Ένιωθα ότι δεν θα τα κατάφερνα σε τίποτα. Με κυρίευε το άγχος. Γύρω στα 19, ξεκίνησα μόνος μου να τρέχω μεγάλες αποστάσεις δοκιμάζοντας τις αντοχές μου.  Ένιωσα ότι το τρέξιμο μου έκανε καλό, εκτονωνόμουν » εξηγεί. «Το 2005 γράφτηκα στην Παραολυμπιακή ομάδα της Κύπρου και άρχισα να αθλούμαι εντατικά στο ΓΣΠ. Μου άρεσε. Ταυτόχρονα όμως, ήθελα να αποδείξω σε εκείνη την σκληρή κοινωνία πώς και εγώ μπορώ να πετύχω πράγματα και να τους κλείσω το στόμα".

 

Από την ειρωνεία στους πανηγυρισμούς και τα συνθήματα
 
"Στην πορεία όταν άρχισαν η μία συμμετοχή μετά την άλλη σε αγώνες άρχισα να νιώθω και εγώ πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου. Είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση. Ασχολήθηκα με τον στίβο ως δρομέας, τη σφαίρα, την καλαθόσφαιρα σε τροχοκάθισμα και τώρα και με το cross fit. Όταν πήρα το πρώτο μου μετάλλιο η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ως αθλητής ταξίδεψα για αγώνες σε πολλές χώρες. Τσεχία, Σλοβακία, Αγγλία, Μαρόκο, Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία. Ακόμη και όταν δεν τα πήγαινα και τόσο καλά ένιωθα περήφανος και μόνο για τη συμμετοχή μου γιατί εγώ μόνο ήξερα πόσο πολύ προσπαθούσα. Κατέβαινα στους αγώνες ακόμη και με φρικτούς πόνους στα πόδια. Έκλεινα τα μάτια μου, μέσα μου δάκρυζα αλλά ταυτόχρονα πείσμωνα. Έφερνα στο μυαλό μου όλους αυτούς μου με κορόιδεψαν και έλεγα στον εαυτό μου ‘ο ανάπηρος τώρα θα τρέξει και θα βγάλει όλο του το πείσμα, θα τα καταφέρει’. Το έκανα για μένα, για την Κύπρο μου που λατρεύω και ένιωθα περήφανος που την εκπροσωπούσα αλλά και ως απάντηση σε όσους με υποτίμησαν. Σιγά σιγά, πρόσεξα ότι και η στάση του κόσμου απέναντί μου άρχισε να αλλάζει. Άνθρωποι που κάποτε με κορόιδευαν, με παραδέχονταν ακόμη και στις χειρότερες εμφανίσεις μου. Αυτό δεν περίμενα ποτέ ότι θα το ζούσα. Έρχονταν να με συγχαρούν. Mέχρι και στο αεροδρόμιο ήρθαν να με παραλάβουν κάποιοι στις 4 τα ξημερώματα όταν επέστρεφα από αγώνες στο εξωτερικό. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Aπό την ειρωνεία στους πανηγυρισμούς και τα συνθήματα". 
 

Πρέπει να αποδέχεσαι το πρόβλημά σου

Η αξία του αθλητισμού για τον Άντρο είναι τεράστια και το τονίζει με κάθε ευκαιρία. "Μέσα από τον αθλητισμό, κατάφερα να αποδεχθώ και να συμφιλιωθώ με τα προβλήματα υγείας μου. Γνώρισα ανθρώπους, δημιούργησα φιλίες, δοκίμασα τις αντοχές μου και έμαθα καινούργια πράγματα. Ίδρυσα την Ομάδα Δρομέων Απόλλωνα Λυμπιών και προσπαθώ να φέρω όσα περισσότερα νέα παιδιά κοντά στον αθλητισμό. Ευτυχώς  η κοινωνία έκανε σημαντικά βήματα προόδου ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρία. Ούτε όμως πρέπει να ντρέπεσαι να μιλήσεις για το πρόβλημά σου. Γνώρισα ανθρώπους που ντρέπονταν για την αναπηρία τους. Αν εσύ ο ίδιος δεν την αποδεχθείς, πώς περιμένεις να την αποδεχθούν οι γύρω σου;"  


Θέλω να εργαστώ και να κάνω οικογένεια

Αυτή τη στιγμή, ο Άντρος δεν εργάζεται. Ζει με την οικογένειά του στα Λύμπια και αφιερώνει τις περισσότερες ώρες της μέρας στον αθλητισμό. Δεν οδηγεί αλλά έχει φίλους και συγγενείς που τον μεταφέρουν όπου θέλει. "Θα ήθελα να εργαστώ, μ'αρέσει να είμαι ενεργό μέλος στην κοινωνία. Δούλεψα κάποια στιγμή και ως αρχειοθέτης. Θα μπορούσα να το ξανακάνω. Ονειρεύομαι κάποια στιγμή να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια. Μακάρι να μπορέσω. Κανένας δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Μα αυτό που έμαθα σ'αυτή τη ζωή είναι ότι πρέπει πάντα να προσπαθείς, να μην το βάζεις ποτέ κάτω ότι κι αν σου συμβαίνει" καταλήγει.

 

 

 

Δειτε Επισης

Καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων για τον δρόμο Πάφου-Πόλης Χρυσοχούς και τα χρονοδιαγράμματα λήγουν
BINTEO: Άνοιξαν οι ουρανοί σε διάφορες περιοχές της Κύπρου-Συστάσεις Πολιτικής Άμυνας στο κοινό
Βροχές, καταιγίδες και χαλάζι στο μενού του καιρού-Πότε θα τεθεί σε ισχύ η κίτρινη προειδοποίηση
Εντός Οκτωβρίου στο Υπουργικό οι τροποποιήσεις για στεγαστικά σχέδια προσφύγων-Τι αλλάζει
Γραφεία κηδειών ζητούν από ιατρούς να εκδώσουν παράνομα πιστοποιητικά θανάτου επί πληρωμής
Ψάχνει τρόπους να ξεπεράσει τα εμπόδια για το «κτίΖΩ» το ΥΠΕΣ-Οι ευθύνες του δήμου και το plan B
Έτοιμη να δώσει φωνή στους πολίτες μέσω Νόμου η Κυβέρνηση-Online προτάσεις και συλλογή υπογραφών
Επ. Περιβάλλοντος: Δεν υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς ισότητα των φύλων
Υφ. Πολιτισμού: Στέγαση μέρους βιβλίων Ρ. Κατσελλή στην Κυπριακή Βιβλιοθήκη
Η Επίτροπος για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων ΕΕ στη ΓΣ του ΟΗΕ