Παραληρούσα αντιπολίτευση στο… σκοτάδι

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο ιδιαιτέρως ευαίσθητη για το Κυπριακό, μιας και το προσεχές δεκαπενθήμερο θεωρείται άκρως καθοριστικό όσον αφορά την προσπάθεια διαμόρφωσης προοπτικών επίλυσης του προβλήματος.
 
Η παρούσα φάση εντατικών συνομιλιών, κατά την οποία ως γνωστό συζητούνται τα αποκαλούμενα δύσκολα κεφαλαία του Κυπριακού, είναι αυτή που αναμένεται να ρίξει σε μεγάλο βαθμό φως στο μέχρι στιγμής θολό σκηνικό, να καταδείξει την απόσταση που μας χωρίζει από μια ενδεχόμενη συμφωνία.
 
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή των διαπραγματεύσεων θ’ ανέμενε κανείς από το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας να τηρεί στάση υπεύθυνη και σοβαρή. Θ’ ανέμενε κανείς από τα κόμματα ν’ αφήσουν στην άκρη τους ανέξοδους λαϊκισμούς και τις βαρύγδουπες δηλώσεις, οι οποίες στο μόνο που αποσκοπούν και στοχεύουν δεν είναι πουθενά αλλού, παρά στην εξυπηρέτηση των μικροπολιτικών τους σκοπιμοτήτων.
 
Γινόμαστε όμως για μια ακόμα φορά θεατές στο ίδιο έργο, παρακολουθούμε την παραδοξότητα και τον παραλογισμό της πολιτικής ζωής της χώρας μας να εξελίσσονται και να ξετυλίγονται μπροστά μας πανηγυρικά.
 
Καταγγέλλουν σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι δεν έχουν ενημέρωση για τα διαμειφθέντα στις διαπραγματεύσεις, αλλά την ίδια ώρα πυροβολούν καθημερινά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικίνδυνες διολισθήσεις. Πώς γνωρίζουν τις από μέρους τους ισχυριζόμενες διολισθήσεις του Προέδρου, από τη στιγμή που βρίσκονται στο σκοτάδι;
 
Πώς γίνεται να είναι τόσο σίγουρα ότι μέσα από τις εν’ εξελίξει συνομιλίες οδηγούμαστε στην καταστροφή του τόπου, όταν τα περισσότερα από τα κόμματα που φωνασκούν δεν μπήκαν καν στον κόπο-εδώ και ένα μήνα-, να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα μελέτης των προτάσεων της δικής μας πλευράς; Αφού τόση μεγάλη είναι η έγνοια, ο φόβος και η αγωνία τους, γιατί όλο αυτό το διάστημα δεν έσπευσαν να ενημερωθούν και να ενημερώσουν, όπως ολημερίς και ολονυχτίς κόπτονται και κατηγορούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι δεν κάνει, τον λαό; 
 
Είναι ξεκάθαρο ότι οι περισσότεροι απ’ όλους όσοι σήμερα φωνασκούν και κατακεραυνώνουν τη διαπραγματευτική προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας, το πράττουν παντελώς αυθαίρετα, μοναδικό κίνητρο και εφαλτήριο τους είναι η άσκηση αντιπολίτευσης για χάρη της αντιπολίτευσης, η αποκόμιση, έτσι τουλάχιστον νομίζουν, κομματικού οφέλους. Άσπρο να πει ο Πρόεδρος, θα πουν μαύρο, μαύρο να πει ο Πρόεδρος, θα βρουν τον τρόπο να πουν άσπρο. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, αυτό είναι το επίπεδο του πολιτικού μας βίου και της «υπευθυνότητας» που τον χαρακτηρίζει. Όχι μόνο σήμερα, αλλά διαχρονικά.
 
Δεν ισχυριζόμαστε πως στις διαπραγματεύσεις είναι όλα ρόδινα, ούτε είμαστε εξ’ εκείνων που αιθεροβατούν σε ό,τι αφορά τις προσδοκίες για την κατάληξη των εντατικών συνομιλιών. Όπως δεν είμαστε επίσης εξ’ εκείνων που θεωρούν πως το Κυπριακό θα πρέπει πάση θυσία να λυθεί «χθες», ανεξαρτήτως περιεχομένου της λύσης. Το αντίθετο. Μια κακή λύση, που την αμέσως επόμενη μέρα της θα καταρρεύσει, θα έχει για την Κύπρο και το σύνολο του πληθυσμού της, συνέπειες πολύ οδυνηρότερες ακόμη και από τη συνέχιση του απαράδεκτου σημερινού στάτους κβο. Αλλά έτερο εκάτερο.
 
Άλλο είναι να αναθεματίζεις και να προεξοφλείς εκ προοιμίου κάτι για το οποίο, όπως μάλιστα καταγγέλλεις, δεν είσαι ενήμερος, και άλλο είναι να προσεγγίζεις εποικοδομητικά-γιατί όχι και κριτικά μια κατάσταση-αναμένοντας να κρίνεις και να τοποθετηθείς αντικειμενικά, επί χειροπιαστών αποτελεσμάτων.  Έστω και τώρα, ας επιδείξουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης την ελάχιστη δυνατή σοβαρότητα, ας σταθούν δίπλα και όχι απέναντι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και αν’ παρ’ ελπίδα ο Νίκος Αναστασιάδης επιβεβαιώσει πραγματικά τις ανησυχίες τους, τότε θα έχουν κάθε δικαίωμα και όλο το δίκαιο με το μέρος τους να τον στήσουν στον τοίχο.
 
Μπορούν βεβαίως αν προτιμούν να συνεχίσουν το σημερινό παραλήρημά τους στο… σκοτάδι. Αλλά κανένα παράπονο να μην έχουν όταν παίρνουν απαντήσεις, όταν μέσα από την τακτική τους αυτή προσφέρουν απλόχερα το δικαίωμα σε όποιον το επιθυμεί, να ισχυρίζεται πως πολύ απλά δεν θέλουν λύση.