Τα «θέλω» των τοπικών κοινωνιών και το δούλεμα από τις κομματικές ηγεσίες

  Τρεις μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές όλα τα κόμματα-κάποια σε μεγαλύτερο και κάποια σε μικρότερο βαθμό-,κινούνται ήδη στον αστερισμό της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Σε προχωρημένο στάδιο στα περισσότερα κόμματα βρίσκεται η διαδικασία καταρτισμού των κομματικών ψηφοδελτίων για τα δημοτικά συμβούλια, ενώ σε ό,τι αφορά τους υποψήφιους δημάρχους που θα στηρίξουν, το τοπίο, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων, παραμένει ακόμη θολό.
Ενόψει και αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, τα κόμματα διαβεβαιώνουν πως για τις αποφάσεις τους αναφορικά με τους υποψήφιους δημάρχους που θα στηρίξουν, θα λάβουν σοβαρά υπόψη τη γνώμη και τα «θέλω» των τοπικών κοινωνιών, ότι πρόθεσή τους δεν είναι να εισέλθουν σε παζάρια και να μετατρέψουν τη διαδικασία σύναψης συνεργασιών σ’ κομματικό πάρε-δώσε.
Θα ήταν ευχής έργο, αυτό που λεκτικά διαβεβαιώνουν τα κόμματα, να το έκαναν και στην πράξη. Όμως μέσα από τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και αναμένεται να κορυφωθούν το προσεχές διάστημα, φαίνεται για μια ακόμη φορά να προκύπτει ως αποτέλεσμα ακριβώς το αντίθετο. Τα παζάρια, τουτέστιν διαμοιρασμός των Δήμων, έχει ήδη αρχίσει. Και όσο και να θέλουν να πείσουν οι κομματικές ηγεσίες πως δεν συμβαίνει ή δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, πολύ λίγους είναι που πείθουν περί τούτου.
Οι ηγεσίες των κομμάτων, αν όχι όλες οι περισσότερες, δεν δείχνουν ούτε αυτή τη φορά έτοιμες να αποφύγουν την πεπατημένη οδό της συνδιαλλαγής. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις πολιτικές δυνάμεις του αποκαλούμενου ενδιάμεσου χώρου, διαφαίνεται πως η περιβόητη προσπάθεια «εμβάθυνσης» της μεταξύ τους συνεργασίας, θα κριθεί εν πολλοίς στο κατά πόσο θα τα βρουν στους δημαρχιακούς θώκους τους οποίους το κάθε κόμμα θέλει για πάρτι του, θα κριθεί και αυτή τη φορά στον διαμοιρασμό των λαφύρων. Ενώ και η από πλευράς των δύο μεγάλων κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, μέχρι σήμερα ακολουθητέα τακτική ενόψει δημοτικών εκλογών, δεν απέχει και πολύ από το πιο πάνω περιγραφέν προεκλογικό σκηνικό που έχει στηθεί.   
Με τα δεδομένα αυτά, αναπόφευκτα οδεύουμε ολοταχώς προς μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, γύρω από την οποία το ενδιαφέρον των πολιτών προμηνύεται μηδαμινό. Βαδίζουμε προς μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση αδιαφορίας και απαξίωσης του εκλογικού σώματος έναντι των κομμάτων και των διεκδικητών τη ψήφο του. Και επειδή οι κομματικές ηγεσίες, ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να ξεφύγουν από την τακτική της συνδιαλλαγής, του παζαρέματος και του πάρε-δώσε, το καλύτερο που έχουν να κάνουν απ’ εδώ και πέρα, είναι αν μη τι άλλο να κόψουν το δούλεμα και να αφήσουν στην άκρη το παραμύθι περί των «θέλω» των τοπικών κοινωνιών.
Τα μοναδικά «θέλω» που θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν είναι τα δικά τους, είναι τις δικές τους επιδιώξεις και τους δικούς τους πολιτικούς σχεδιασμούς που διακαώς θα επιχειρήσουν να εξυπηρετήσουν. Συνεπώς, όσο λιγότερο μας φλομώνουν στο παραμύθι και στο δούλεμα, όσο λιγότερο επικαλούνται τις...τοπικές κοινωνίες, τόσο περισσότερες θα είναι οι πιθανότητές, η αποχή τον Δεκέμβρη να μην σπάσει κάθε αρνητικό ρεκόρ. Αφού δεν μπορούν να κάνουν κάτι διαφορετικό οι ηγεσίες των κομμάτων, ας κάνουν τουλάχιστον αυτό. Ας κόψουν το δούλεμα, ας σιωπήσουν. Και ας ικανοποιήσουν τα «θέλω» τους, αφήνοντας τα...θέλω των τοπικών κοινωνιών κατά μέρους, αφήνοντας τις τοπικές κοινωνίες στα προβλήματα και την ησυχία τους. Άλλωστε, μια τέτοια ειλικρινής στάση τους, ίσως εκτιμηθεί περισσότερο…