«Ο πρώην τραπεζίτης στην Επιτροπή Θεσμών»
10:33 - 31 Αυγούστου 2016
Σ’ αυτό το Θέατρο έχουμε ξαναπάει. Όχι γιατί είμαστε θεατρόφιλοι, αλλά έτσι συνηθίζεται σ’ αυτόν τον μικρό τόπο. Με τι άλλο να ασχοληθείς; Η εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή κι ειδικότερα το «κυπριακό σκετς» ανέκαθεν τύγχαναν της εκτίμησης και της προτίμησης του κοινού.
- Ο τίτλος του έργου δεν αποκαλύπτει και πολλά. «Νέα παράσταση», διαβάζεις πάντα, όταν ξεκολλάς από πάνω της την επιγραφή «προσεχώς». Οι πρωταγωνιστές μισό αιώνα στέκονται στο σανίδι. Κι αφού τους σηκώνει αυτό αδιαμαρτύρητα, τι πρόβλημα να ‘χουν οι θεατρίνοι; Κι ύστερα, - διαμαρτύρονται τα σανίδια; , θα με ρωτήσετε.
- Τσακώθηκαν διάφοροι θίασοι για την τελευταία παράσταση. Τελικά την πήρε δικαιωματικά, όπως εξήγησαν οι ειδήμονες, το Θέατρο θεσμών. Η επιτυχία του αυτή προβλήθηκε και διαφημίστηκε για καιρό. Παραμονές της παρουσίασης του έργου, ως συνηθίζεται, εντατικοποιήθηκε η προσπάθεια.
- Ο πρώην τραπεζίτης στην αρχή παρουσιαζόταν άνετος. Παρακολουθούσε την υποκριτική δεινότητα των συναδέλφων του στη σκηνή, βλοσυρός κι αμίλητος. Αστροπελέκια έπεφταν γύρω του. Εκείνος σοβαρός κι ατσαλάκωτος απέκρουε με την απάθειά του στις ριπές.
- Μετά ήρθε η σειρά του. Ο ρόλος του τραπεζίτη υπερ-καταληπτός από την πολύ επανάληψη, αλλά προς διασκέδαση κι άρση της βαριεστιμάρας, επιβαλλόταν να διανθιστεί με ψήγματα αυστηρότητας κι ειρωνείας. Και τις χιλιοειπωμένες «κορώνες», που αποδεδειγμένα είχαν κι έχουν πέραση στο θυμικό των αποδεκτών τους.
- Υπήρχαν στιγμές που οι θεατές λες και είχαν αποστηθίσει τα λεγόμενα των θεατρίνων. Κάποιοι μυημένοι κι εθισμένοι φαινόταν να προπορεύονται του σεναρίου. Δεν τους ενδιέφερε η ουσία, δεν χρειαζόταν να λάβουν νέα μηνύματα, ούτε ήθελαν να αναλωθούν στην αναζήτηση της αλήθειας. Δήλωναν και δηλώνουν παρουσία στις παραστάσεις, ίνα πληρωθεί το ρηθέν «στο ίδιο έργο θεατές»
- Στην πιο πρόσφατη παράσταση του Θεάτρου θεσμών, οι θεατές εμφανίστηκαν οπλισμένοι με υπομονή ως το τέλος της. Κανένας μάλιστα δεν διαμαρτυρήθηκε όταν ανακοινώθηκε πως το ίδιο έργο θα επαναληφθεί σε μία εβδομάδα. Τι να αναμένουν άραγε;
- Να παρακάμψει την εμμονή από το μυστήριο ο σκηνοθέτης; Να δώσει ένα καλό τέλος, τύπου «φταίμε εμείς, φταίτε εσείς, φταίνε και οι άλλοι»; Μπα! Θα συνεχίσει να συντηρεί την ασάφεια. Και την τρικυμία στο μυαλό μας. Γιατί αν δεν υπήρχαν και αυτά τα θέατρα στον τόπο μας θα σπάζαμε από ανία, τα …ανίατα.
Γιάννης Κωστακόπουλος