Κι αν εκλεγεί ο Τραμπ;


Οι εσωκομματικές εκλογές των ΗΠΑ ολοκληρώθηκαν με τρόπο πανηγυρικό και πλέον επικεντρωνόμαστε στο κυρίως πιάτο με ανθυποψήφιους τη Χίλαρη και τον Ντόναλντ. Μέχρι στιγμής οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν την υποψήφιο των Δημοκρατικών να προηγείται αλλά… ο κίνδυνος ελλοχεύει.
Αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δείχνουν προβάδισμα της Κλίντον έναντι του ανθυποψηφίου της αλλά για πρώτη φορά αυτή η διαφορά έχει μειωθεί στις 2-5 μονάδες. Τη μάχη των εντυπώσεων κατά τη διάρκεια του σόου της ανακήρυξης των υποψηφίων την κέρδισε ξεκάθαρα η υποψηφιότητα Τραμπ και αυτή η εξέλιξη τρομοκρατεί όλους όσοι βλέπουν την επικράτηση του δισεκατομμυριούχου με την έξαλλη κόμη ως το πλέον εφιαλτικό σενάριο.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι δημοσκοπήσεις που έρχονται και παρέρχονται και μπορεί να εμπεριέχουν το όποιο στατιστικό λάθος. Το πρόβλημα είναι η ίδια η Χίλαρη και το προφίλ που βγάζει προς τα έξω. Αφήνοντας κατά μέρος τα σκάνδαλα και τις διαρροές των e-mail  και επικεντρωνόμαστε μόνο στο προφίλ της και το τι πρεσβεύει για τον μέσο ψηφοφόρο. Το πρώτο μειονέκτημα της Χίλαρι έναντι του Ομπάμα που σημείωσε τη μεγάλη ανατροπή όντας ο πρώτος Αφροαμερικανός υποψήφιος είναι το γεγονός ότι έρχεται δεύτερη στις… ανατροπές. Για τον μέσο λευκό αμερικάνο ψηφοφόρο το γεγονός ότι η πρώτη γυναίκα υποψήφια έρχεται να διεκδικήσει την εκλογή μετά την οκταετία του πρώτου Αφροαμερικάνου Προέδρου, λειτουργεί αποτρεπτικά. Η μεγάλη μάχη που δίνεται εντός των Δημοκρατικών είναι να κάμψουν τις  αντιστάσεις των συντηρητικότερων τάσεων.  
Το δεύτερο πρόβλημα της Κλίντον είναι ότι βρίσκεται στην πολιτική σκηνή για περίπου 30 χρόνια, από τότε δηλαδή που διετέλεσε πρώτη κυρία στο πλευρό του Μπιλ Κλίντον. Δεν έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει τον Τραμπ στο παιχνίδι εντυπώσεων αφού ο ανθυποψήφιος της χωρίς κανένα ενδοιασμό λέει αυτά που θέλουν ν’ ακούσουν οι πολίτες εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Με αυτή την τακτική κατάφερε να κερδίσει έδαφος σε πολιτείες όπου οι Δημοκρατικοί έχουν το προβάδισμα.
Τέλος υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο ακόμη και αυτοί που ψηφίζουν παραδοσιακά τους Δημοκρατικούς υποψήφιους να επιλέξουν τον Τραμπ ως ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον του πολιτικού συστήματος. Η Κλίντον είναι πολιτικός, ο Τραμπ όχι. Μπορεί να διεκδικήσει την ψήφο διαμαρτυρίας όπως το έκανε η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας μάλιστα παρόμοια ρητορική.
Κι αν εκλεγεί; Τότε καλύτερα να ανάψουμε ένα κερί γιατί αν ο εξίσου θεατρίνος Τζορτζ Μπους κατάφερε να κάνει άνω κάτω τον πλανήτη χρησιμοποιώντας γελοίες προφάσεις περί πυρηνικών στο ΙΡΑΚ, ο Τραμπ ετοιμάζεται για πολύ χειρότερες κινήσεις. Το Ιράν, η Βόρεια Κορέα, η Συρία ακόμη και το Μεξικό προσφέρουν «πεδίο δόξης λαμπρό» για τον πολεμοχαρή Τραμπ, ο οποίος θα έχει στη διάθεσή του το οπλοστάσιο των ΗΠΑ για να παίξει στρατιωτάκια όποτε το θελήσει.

Δειτε Επισης

Η έκθεση Ντράγκι και η επιβίωση της ΕΕ
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε ομαλά, με δεκάδες νέες δράσεις και καινοτομίες, στον δρόμο για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό και συμπεριληπτικό σχολείο
Καιρός να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας
Πενήντα χρόνια μετά-Μνήμη Δώρου Λοΐζου
Η νομιμότητα κατοχής ταυτόχρονα τριών θέσεων στην Αστυνομία
Η ακύρωση του GSI θα είναι μια κολοσσιαία στρατηγική αποτυχία
Όταν η Αστυνομία συνεχίζει να παρανομεί, το φαινόμενο της δυστροπίας της Διοικήσεως στην εκτέλεση ακυρωτικών αποφάσεων
«Δαμαί εγεννήθηκα, δαμαί εν να πεθάνω»
Μια από τα ίδια. Ο χορός των προαγωγών στην Αστυνομία και η απόρριψη τους από το Δικαστήριο καλά κρατεί
Το παράνομο της Τουρκικής Εισβολής