Το μεγαλείο της κόρης του συγκυβερνήτη της Helios: Δεν κατηγορώ κανένα

«Δεν ήταν εκεί όταν πήραμε πτυχίο, ούτε όταν η Άρτεμις ψήλωσε και τον ξεπέρασε στο μπόι. Δεν ήταν εκεί στα δύσκολα, τα εύκολα στις γιορτές, και τις λύπες. Δεν ήταν εκεί να θαυμάσει τα δύο αγόρια του που ακολούθησαν πιστά τα χνάρια του και έγιναν πιλότοι»

Με αυτά τα λόγια η Μαρία Χαραλάμπους περιγράφει τα έντεκα χρόνια που πέρασαν χωρίς τον πατέρα της, τον συγκυβερνήτη του μοιραίου αεροσκάφους της «Helios» Πάμπο Χαραλάμπους. 

Ενδέκατο καλοκαίρι από την τραγωδία της «Helios», ενδέκατο καλοκαίρι της οικογένειας Χαραλάμπους χωρίς τον αγαπημένο τους πατέρα. Ο Γιάννος 32 ετών, η Μαρία 28, η Άρτεμις 23 και ο Νεόφυτος 20 από τότε μεγάλωσαν. Και μεγάλωσαν πολύ νωρίτερα απ΄ ότι μεγαλώνουν τα άλλα παιδιά.

Έχεις μόνο μισή ώρα να κλάψεις

Η Μαρία Χαραλάμπους μίλησε στον ΡΕΠΟΡΤΕΡ και μοιράστηκε τις τραγικές εμπειρίες που έζησε τις μέρες της τραγωδίας καθώς και όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια. 

«Μετά από τόσα χρόνια έγινα την ίδια ώρα πιο δυνατή αλλά και πιο ευαίσθητη. Δυνάμωσα γιατί το βίωσα όλο αυτό. Όμως ταυτόχρονα έγινα πιο ευάλωτη πιο ευαίσθητη. Από τη μία αναγκάστηκα να ωριμάσω στα 17 μου. Ήρθαν και μου είπαν έχεις μισή ώρα να κλάψεις και να ξεσπάσεις. Μετά έχεις να αναλάβεις ευθύνες. Πλέον έμαθα να μην στηρίζομε σε κανένα άλλον εκτός από εμένα. Δεν έγινα καλύτερη από τότε που έχασα τον πατέρα μου. Έγινα πιο υπεύθυνη.» 

Ήξεραν όλοι εκτός από εμένα

Την ημέρα του ατυχήματος η Μαρία ήταν μόνη της στο σπίτι της οικογένειας στη Λευκωσία. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν στο χωριό. Την ξύπνησαν τα συνεχιζόμενα τηλεφωνήματα το πρωί. Ο πρώτος με τον οποίο μίλησε ήταν ο αδερφός της. 

«Ζήτησε να του διαβάσω το πρόγραμμα του πατέρα μου που ήταν πάντα πάνω στο ψυγείο. Εκείνο το πρωινό δεν ήταν στη θέση του. Έψαχνα να το βρω για να το διαβάσω στον αδερφό μου και δεν το έβρισκα. Εντωμεταξύ το στο σπίτι άρχισε να γεμίζει κόσμο. Δεν ήθελαν καν να σκεφτώ γιατί έρχονταν. Είχε κολλήσει στο μυαλό μου η ιδέα της αεροπειρατείας, δεν ξέρω γιατί». 

Και συνεχίζει η Μαρία. «Δεν μπορούσα να λειτουργήσω με τη λογική. Για να καταλάβετε έμεινα μέχρι το βράδυ με τις πιτζάμες. Χτύπησε το τηλέφωνο μάλλον ήταν από την εταιρία. Δεν το σήκωσα , άφησα κάποιον δικό μου να το σηκώσει. Ήρθε η θεία μου και μου είπε. ’’Έχεις μισή ώρα να κλάψεις! Μετά θα έρθουν τα αδέρφια σου και πρέπει να είσαι δυνατή’’.

Αν επιζούσε από το ατύχημα θα πέθαινε από στεναχώρια

Ρωτήσαμε την Μαρία πως θυμάται τον πατέρα της και πως νιώθει που μετά το τραγικό ατύχημα πολλοί  έριξαν τις ευθύνες της πτώσης τόσο στον ίδιο όσο και στον συγκυβερνήτη του αεροπλάνου.

«Θυμάμαι τον πατέρα μου πάντα ήρεμο και πράο. Ήταν γλυκός άνθρωπος. Δεν βρίσκεις κανένα να πει κακό λόγο. Ήταν πολύ ευχάριστη παρέα για όλους. Σπάνια καταλάβαινες πως ήταν στεναχωρημένος. Τώρα για αυτούς που έλεγαν πως φταίει ο πατέρας μου δεν τους επικρίνω. Θυμάμαι τότε που έλεγα πως ευτυχώς που δεν ζει γιατί θα πέθαινε από τη στεναχώρια του. Θα έβαζε μόνος του τέλος στη ζωή του αν ζούσε. Δεν κατηγορώ κανένα όμως. Πάντα για τον κόσμο εκείνος που διοικεί εκείνος φταίει. Δεν γνώριζαν, είχαν άγνοια, δεν μπορώ να τους κρίνω. Δεν μπορείς να πεις στον κόσμο πως θα σκέφτεται.»

Εκκωφαντική η απουσία του

Η οικογένεια του Πάμπου Χαραλάμπους πέρασε δύσκολα τα επόμενα χρόνια. Η απουσία του πατέρα πάντα ήταν εκκωφαντική. 

«Ότι και να πω δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που έζησα εγώ και η οικογένεια μου. Ήταν δύσκολο για τον καθένα μας ξεχωριστά. Δεν ήταν εκεί όταν πήραμε πτυχίο, ούτε όταν η Άρτεμις ψήλωσε και τον ξεπέρασε στο μπόι. Δεν ήταν εκεί στα δύσκολα, τα εύκολα στις γιορτές, και στις λύπες. Δεν ήταν εκεί να θαυμάσει τα δύο αγόρια του που ακολούθησαν πιστά τα χνάρια του και έγιναν πιλότοι».

«Τώρα για τα μικρότερα αδέρφια μου ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Τα μικρότερα μου αδέρφια κατάλαβαν πως αυτό που τους έλειπε δεν μπορούσα να τους το δώσω ούτε εγώ ούτε ο Γιάννος. 

Ότι αγαπούσε ο πατέρας μου το αγαπούν και οι αδελφοί μου για αυτό έγιναν πιλότοι

Το αξιοσημείωτο της οικογένειας Χαραλάμπους είναι πως οι δύο γιοι της οικογένειας ο Γιάννος και ο Νεόφυτος ακολούθησαν τα χνάρια του πατέρα τους και έγιναν πιλότοι

«Τα αδέρφια μου ξέρουν πολύ καλά για να πέσει ένα αεροπλάνο δεν οφείλεται μόνο σε ένα παράγοντα.  Δεν ήταν κάτι που τους φόβισε ποτέ. Τα αδέρφια μου καμάρωναν τον πατέρα μου. Ότι αγαπούσε ο πατέρας μου το αγαπούν κι αυτοί.. Δεν τους ρώτησα ποτέ γιατί ακολούθησαν αυτό τον δρόμο. Είναι λεπτή ερώτηση ακόμα και για εμένα. Ξέρω όμως γιατί το κάνουν. Το αγαπούσε ο πατέρας μου το αγαπούν και  οι ίδιοι.  Το τραγικό είναι πως τα αποτελέσματα της σχολής του μεγάλου μου αδερφού, του Γιάννου βγήκαν την επομένη του θανάτου του πατέρα μου. Ο μικρός μου αδερφός σπουδάζει τώρα πιλότος.»

• «Ήλιος»: Το χρονικό της τραγωδίας που «μαύρισε» την Κύπρο
• Τραγωδία ΗΛΙΟΣ: "Έχασα μάνα, πατέρα και αδελφή- Πενιχρή η στήριξη της πολιτείας"