Η συγκλονιστική περιγραφή της Άννας Αντρέου από την Κωνσταντινούπολη

15:32 - 16 Ιουλίου 2016

ΔΙΕΘΝΗ

Η ανταποκρίτρια του ΚΥΠΕ στην Κωνσταντινούπολη δημοσίευσε πως έζησε η ίδια το πραξικόπημα φθάνοντας σε μία αγνώριστη πόλη.

Παρακολουθούσα με περιέργεια τα ακινητοποιημένα τανκς εξακολουθούν να βρίσκονται στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης η οποία από χθες το βράδυ βρίσκεται άγρυπνη μέσα σε πανικό. Πρώτη φορά έβλεπα τέτοιο σκηνικό. Η χθεσινή και η σημερινή ήταν μια δύσκολη μέρα για την Κωνσταντινούπολη αλλά και για όλη την Τουρκία.

Ανηφορίζοντας σήμερα το πρωί από το αεροδρόμιο Σαμπιχά Γκιοκσέν στην ασιατική πλευρά για να περάσω στην ευρωπαϊκή πλευρά στο κέντρο της Πόλης το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Η Κωνσταντινούπολη έμοιαζε να είναι μια άλλη πόλη.

Έξω από το αεροδρόμιο, που ήταν το μόνο που λειτουργούσε μέχρι τις έξι το πρωί στην Κωνσταντινούπολη δεν υπήρχε καμιά συγκοινωνία, ούτε καν ταξί.

«Και πως θα φύγω;», ρώτησα τον υπάλληλο του αεροδρομίου ο οποίος προσφέρθηκε να με βοηθήσει κι εμένα και όλους τους άλλους που έβγαιναν έκπληκτοι βλέποντας ένα ασυνήθιστο έρημο τοπίο. «Θα περπατήσεις αρκετά, θα βγεις εντελώς έξω από το αεροδρόμιο και λίγο μετά από τις σημαίες που βλέπεις στο βάθος θα βρεις ταξί», μου εξήγησε. Δεν είχα άλλη επιλογή.

Περπάτησα κάπου δύο χιλιόμετρα μέχρι που αντίκρυσα ένα πλήθος που προσπαθούσε να βρει τρόπο να φύγει από το Σαμπιχά Γκιοκσέν που βρίσκεται τουλάχιστον πενήντα λεπτά από το κέντρο.

Η εικόνα ήταν ακόμη πιο συγκλονιστική όταν πλησίασα και είδα τα τανκ δύο μόλις χιλιόμετρα έξω από το αεροδρόμιο και πάνω καθόταν κόσμος και αστυνομικοί πανηγυρίζοντας τη νίκη τους έναντι των επίδοξων πραξικοπηματιών.

Οι Τούρκοι στρατιωτικοί είχαν προσπαθήσει να καταλάβουν το αεροδρόμιο. Τελικά δεν τα κατάφεραν και παραδόθηκαν αφήνοντας τα τανκ στη μέση του δρόμου. Έβγαλα μερικές φωτογραφίες και αναζήτησα ταξί.

Από 120 τουρκικές λίρες (40 ευρώ) οι ταρίφες εκτοξεύθηκαν αμέσως στις 250 (80 ευρώ) αλλά δεν είναι ώρα να κάνεις παζάρια με μαυραγορίτες ταξιτζήδες. Δίνεις ό,τι σου ζητάει και ελπίζεις σε μία ώρα να είσαι στο σπίτι σου ασφαλής μακριά από μάχες και επικίνδυνα επεισόδια.

Δυστυχώς όμως ούτε και αυτό μπορείς να το υπολογίσεις σωστά. Οι περισσότεροι δρόμοι είναι κλειστοί. Τους έκλεισαν οι δήμοι για να μην μπορέσουν οι στρατιωτικοί να προωθηθούν με τα τανκ τους. Παρόλο που ο κόσμος στους δρόμους είναι πολύ λίγος, το ίδιο και τα αυτοκίνητα, υπάρχει συνωστισμός παντού. Το μποτιλιάρισμα εξουθενωτικό.

Η γέφυρα που ενώνει την ασιατική πλευρά με την ευρωπαϊκή κλειστή ακόμη. Αμέσως σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να περάσω στην απέναντι πλευρά, όπως συνηθίζουμε να λέμε το πέρασμα από τη μια ήπειρο στη άλλη, με το πλοίο. Κατευθυνθήκαμε προς το Σκούταρι (Ουσκιουντάρ) , στη σκάλα των πλοίων.

Καθ` οδόν βλέπαμε και πάλι τανκ κατειλημμένα από κόσμο και αστυνομικούς. «Δεν υπήρξε κόσμος που στήριξε τους πραξικοπηματίες;», ρώτησα τον ταξιτζή. «Όχι, κανένας», μου απάντησε. «Όλοι βγήκαν και στήριξαν το κράτος εναντίον των εξεγερθέντων», μου απάντησε.

Μου εξομολογήθηκε ότι ήταν σοκαρισμένος, τέτοιο επεισόδιο εν έτη 2016 δεν το περίμενε ούτε εκείνος, ούτε κανένας.

Συνεχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς το Σκούταρι αλλά ήταν αδύνατον να πλησιάσουμε. Ήταν τέτοιο το μποτιλιάρισμα που αποφασίσαμε τελικά να κατευθυνθούμε προς την Χαλκηδόνια (Καντίκιοϊ) και από εκεί θα διάσχιζα τον Βόσπορο με το πλοίο για την Ευρώπη. Τα καταφέραμε. Μόλις όμως κατέβηκα και έφτασα στη σκάλα έγινε ανακοίνωση ότι ακυρώθηκαν οι διαδρομές των πλοίων.

Μου τελείωνε η μπαταρία του τηλεφώνου, η μπαταρία του Mac και αισθανόμουν απελπισμένη στη μέση του πουθενά. Ούτε το ίντερνετ δεν δούλευε. Αποφάσισαν να μην τα βάλω κάτω και άρχισα να περπατάω κατά μήκος του Βοσπόρου αναζητώντας λύση.

Τελικά η λύση εμφανίσθηκε αμέσως μπροστά μου ως δια μαγείας. Ένα πλοίο ιδιωτικής εταιρείας ανέλαβε να κάνει διαδρομές εξυπηρετώντας τον κόσμο. Μπήκα αμέσως μέσα και προσπαθούσα να είμαι ήρεμη παρόλο που καθυστερούσε ο καπετάνιος περιμένοντας να γεμίσει το βαπόρι του με πελάτες. Προσπαθούσα να είμαι ήρεμη κι ας ήξερα ότι σε λίγο έπρεπε να δώσω ανταποκρίσεις και δεν είχα καν ίντερνετ.

Τελικά αντί για Μπεσινκτάς που ήταν ο προορισμός μου πήγα στο Εμίνονου και από εκεί με χίλια ζόρια κατάφερα να βρω έναν ταξιτζή να με πάει γρήγορα στο σπίτι. Αυτή τη φορά ευτυχώς δεν ήταν μαυραγορίτης. Κι έτσι κατάφερα να κάνω μια διαδρομή πενήντα λεπτών μέσα σε τέσσερις ώρες την πιο περίεργη μέρα που μου έτυχε στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 13 χρόνια.

Πηγή: ΚΥΠΕ

Η συγκλονιστική περιγραφή της Άννας Αντρέου από την Κωνσταντινούπολη

Ροη Ειδησεων

8 διαμερίσματα έναντι του ξενοδοχείου "Four Seasons"

Κατοικία 3ων υποδ. στο Σούνι-Ζανακιά

Κατοικία 4ων υποδ. στον Αρχάγγελο

Κατοικία 3ων υποδ. στη Λακατάμεια

Δειτε Επισης