Οδοιπορικό ΚΥΠΕ στην κατεχόμενη Καρπασία

«Τιμή σ’ αυτούς που ο Θεός και η μοίρα τους όρισαν να φυλάνε Θερμοπύλες». Οι στίχοι του Κωνσταντίνου Καβάφη γέμισαν τις σκέψεις μου, ενώ διέσχιζα με συγκίνηση την Καρπασία, με προορισμό το Ριζοκάρπασο και το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα.

Η χερσόνησος των Αγίων, όπως αποκαλείται η Καρπασία, απλώνεται μπροστά μου, μαρτυρική και σκλάβα. Το Ριζοκάρπασο, το όμορφο χωριό της Καρπασίας και το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα μαζί με τους εγκλωβισμένους κατοίκους τους περιμένουν την ώρα της λύτρωσης.

Το ΚΥΠΕ μετέβη στην περιοχή για να συνομιλήσει με τους εγκλωβισμένους, μεγάλους και μικρούς. Αισθάνομαι δέος και θαυμασμό μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής αυτών των “ελεύθερων πολιορκημένων”, που με βαθιά πίστη στο Θεό και στο δίκαιο αντέχουν και υπομένουν καρτερικά δίνοντας παραδείγματα ηρωισμού και εθνικής περηφάνιας.

Οι εγκλωβισμένοι, οι σύγχρονοι ακρίτες, στέκουν φρουροί και μας δίδαξαν στο πλαίσιο του οδοιπορικού την υπομονή και την αξιοπρέπεια, και την περηφάνια του να είναι κανείς ελεύθερος σε συνθήκες σκλαβιάς και οδύνης, υπενθυμίζοντας σε όλους το χρέος προς την πατρίδα.

Στο Ριζοκάρπασο, το τελευταίο χωριό της Καρπασίας, συναντήσαμε κάποιους εκ των εγκλωβισμένων. Ανάμεσα σ’ αυτούς ο Αχιλλέας Αχιλλέα που –όπως είπε στο ΚΥΠΕ - δεν ήθελε να εγκαταλείψει τη γη του. Εδώ, είπε, “γεννηθήκαμε, εδώ μεγαλώσαμε, εδώ μας βρήκε η τουρκική εισβολή”.

Ανέφερε πως με την πάροδο των χρόνων έχουν βελτιωθεί οι συνθήκες διαβίωσης. Κάποτε, είπε, “δεν γνωρίζαμε μήτε ποδήλατο, μήτε αυτοκίνητο, τώρα τα πράγματα άλλαξαν βλέπουμε και τα δυο.”

81 ετών σήμερα ο κ. Αχιλλέα, ανέφερε πως την κοινότητα του επισκέπτονται πολλοί προσκυνητές, ωστόσο με το κλείσιμο των σχολείων ο αριθμός των επισκεπτών στην περιοχή αυξάνεται. Σήμερα, είπε ο κ. Αχιλλέα, περίπου 230 εγκλωβισμένοι διαμένουν στην κατεχόμενη κοινότητα.

Ο Δημήτρης Ρούσος, 70 ετών, διαμένει στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο. Η μοναδική του ψυχαγωγία στην κοινότητα “ο καφενές και το τάβλι”. Τον παλιό καιρό, θυμάται, “δεν μπορούσαμε τακτικά να επισκεπτόμαστε τις ελεύθερες περιοχές. Έπρεπε να κάνουμε αίτηση και αν μας το επέτρεπαν πηγαίναμε. Τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα.”

Τα συναισθήματα της διαδρομής μέχρι να φθάσουμε στην κατεχόμενη κοινότητα έντονα. Δεν λεν να κοπάσουν. Θάλασσα, βουνό, οργασμός ανάπτυξης, αλλά και ανοιχτές πληγές. Ιδιαίτερα όταν κοιτάς στα μάτια τους εγκλωβισμένους και βλέπεις τον καημό της ψυχής τους, τον πόνο, σε κάποιες περιπτώσεις τον φόβο, την καρτερία και την επιθυμία για ένα καλύτερο μέλλον.

Επιθυμούμε, είπε ο κ. Ρούσος, να βρούμε μια λύση και να πάει ο καθένας στο σπίτι του.

Η Λήδα Νεοφύτου, προσκυνήτρια στο Μοναστήρι του Απόστολου Ανδρέα, δήλωσε στο ΚΥΠΕ πως δεν πρέπει να αφεθούν αυτοί οι τόποι στα χέρια των κατακτητών χωρίς να τους επισκεπτόμαστε. Στην αρχή, είπε, “δεν ήθελα να έρθω αλλά στη συνέχεια ένιωσα πως είναι δική μας αυτή η γη και πρέπει να την επισκεπτόμαστε, να υπενθυμίζουμε ότι δεν ξεχνούμε τους εγκλωβισμένους και δεν τους εγκαταλείπουμε.”

Η κ. Νεοφύτου, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, μίλησε στο ΚΥΠΕ και για το σχολείο του Ριζοκαρπάσου όπου προσπαθεί να συνεχίσει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και της θρησκείας.

“Οι εγκλωβισμένοι είναι οι ιερομάρτυρες της Κύπρου, για χρόνια τώρα, διότι διαθέτουν ψυχικό σθένος και θάρρος”, κατέληξε.
Συνεχίζουμε το ταξίδι στην κατεχόμενη γη προς το Μοναστήρι του Απόστολου Ανδρέα. Τους επισκέπτες υποδέχονται τα χαριτωμένα τετράποδα, τα γαϊδουράκια. Χαρακτηριστική η φυσιογνωμία του Παπαζαχαρία, ο οποίος μιλώντας στο ΚΥΠΕ, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την έναρξη της αναστήλωσης της Μονής. Αρκετοί πιστοί προστρέχουν για λίγο αγίασμα.

Στο κέντρο “Γιαννάκης”, με ιδιοκτήτη τον Ελληνοκύπριο Γιαννάκη Σιάμπη. Είπε στο ΚΥΠΕ πως την περίοδο της εισβολής ήταν 11 ετών. Τώρα, ανέφερε, τα πράγματα είναι καλύτερα από ότι παλιά. Έχει άλλα 6 αδέρφια σκορπισμένα, άλλα είναι στην Πάφο, άλλα στη Λεμεσό και άλλοι στην Αγγλία. Σήμερα έχει παντρευτεί με Τουρκοκύπρια, την Τσιλέ Σιάμπη.

Η Τσιλέ, μια όμορφη γυναίκα με λαμπερά μάτια, είπε πως σήμερα με τον άνδρα της δουλεύουν το εστιατόριο διοργανώνοντας γάμους, αρραβώνες και το σουνέτι, έθιμο δικό τους. Ο γιος τους, ο Νικόλας, φοιτά στην Γ` τάξη του Δημοτικού στο Ριζοκάρπασο, όπου διδάσκεται Μαθηματικά, Ελληνικά, Τέχνη, Γυμναστική, Θρησκευτικά, Ιστορία, Γεωγραφία. Στο Δημοτικό, μας είπε, υπάρχουν τρεις δάσκαλοι και στο νηπιαγωγείο δύο. Συνολικά φοιτούν 14 παιδιά στο Δημοτικό και 6 στο νηπιαγωγείο.

Κάπου εκεί στο σχολείο του Ριζοκαρπάσου την προσοχή μας τράβηξε ένας πίνακας που απεικόνιζε το Μεσαιωνικό κάστρο και το λιμανάκι της Κάτω Πάφου. Όπως πληροφορηθήκαμε το αφιέρωσε στο σχολείο η μαθήτρια της Γ` Λυκείου Γιαννάκη Ταλιώτη τότε, Μαριλένα Κατράνα.

Στην επιστροφή το οδοιπορικό περιλαμβάνει σταθμό στην εκκλησία του Αγίου Θέρισου. Κάποια κεριά υπήρχαν για άναμμα εκεί σε ένα πάγκο για τους προσκυνητές. Ωστόσο η εκκλησία δεν είναι καλοδιατηρημένη.

Το ταξίδι στο Ριζοκάρπασο αποτελεί ταξίδι ζωής, γιατί σε οδηγεί κατευθείαν στην ψυχή του πολύπαθου τόπου και του βασανισμένου κόσμου της Κύπρου και σου διδάσκει το αληθινό νόημα της πατριδογνωσίας.