Ποιοι ήταν οι ηρωικοί δασοπυροσβέστες

Οι συγγενείς και οι φίλοι των δύο άτυχων δασοπυροσβεστών που έχασαν τη μάχη για τη ζωή παλεύοντας με τις αδηφάγες φλόγες στην Ευρύχου, δεν μπορούν ακόμη να πιστέψουν πως δε θα ξαναδούν τους αγαπημένους συναδέλφους τους, τους ήρωες της Κύπρου.

Μιλώντας στο Ρεπόρτερ online, ένας από τους πολύ καλούς φίλους του 49χρονου δασοπυροσβέστη Ανδρέα Σοφοκλέους, γεμάτος συγκίνηση, μόνο όμορφα πράγματα έχει να πει για τον φίλο του:  "O Aντρέας ήταν άνθρωπος απλός και φιλήσυχος αλλά ταυτόχρονα πολύ δραστήριος και δυναμικός". 

Ο υπάλληλος του Τμήματος Δασών Κώστας Λογγίνος, περιγράφει τον φίλο του ως ένα πολύ σωστό άνθρωπο και οικογενειάρχη. "Είχε τέσσερα παιδιά. Τα δύο του παιδιά τα απέκτησε από τον πρώτο του γάμο. Από την 25χρονη κόρη του, η οποία διαμένει στην Αγγλία, απέκτησε και ένα εγγονάκι. Το μικρότερο παιδί του, το οποίο απέκτησε με τη δεύτερη σύζυγό του πηγαίνει στο δημοτικό. Λάτρευε την οικογένειά του και μιλούσε συχνά και με αγάπη για τη γυναίκα και τα παιδιά του.

Ο Ανδρέας μπήκε σαν έκτακτος υπάλληλος του τμήματος δασών πριν από αρκετά χρόνια. Ήταν απλός άνθρωπος, του χωριού. Αγαπούσε τη δουλειά του. Η καταγωγή του ήταν από τον Κάμπο αλλά διέμενε στη Λακατάμια. Ήταν ένας από τους καλύτερους δασοπυροσβέστες, έμπειρος στη δασοπυρόσβεση. Είχε τρέξει να βοηθήσει και το 2007 στις πυρκαγιές στην Ελλάδα. Άξιος άνθρωπος. Όταν κάναμε την ομάδα του Τμήματος Δασών ήταν ο προπονητής. Υπήρξε ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας αλλά έπαιξε και στον Ορφέα Λευκωσίας και τη Δόξα Κατωκοπιάς. Αγαπούσε το ποδόσφαιρο. 

Δεν ήταν υπηρεσία την Κυριακή αλλά ήθελε να πάει να βοηθήσει στην κατάσβεση της πυρκαγιάς. Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο τόπος του καιγόταν και ο ίδιος θα έμενε αμέτοχος. 

Την προηγούμενη βδομάδα ήταν στο σπίτι μου και τρώγαμε. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω ότι "έφυγε". Ήταν χαρούμενος για τις πρόσφατες αναλύσεις του, είχε χάσει και βάρος όπως ήθελε. Συχνά αναφερόταν και στον πατέρα του τον οποίο έχασε σε ηλικία 63ετών από καρδιακή προσβολή. Του στοίχισε πολύ ο θάνατός του. Ήταν και ο ίδιος υπάλληλος του Τμήματος Δασών, εργαζόταν στις εκκοπές γι'αυτό και ο Ανδρέας ήταν εξοικειωμένος με το αντικείμενο από πάντα. Τον χειμώνα πωλούσε ξύλα. Είχε δική του αποθήκη με ξύλα, ενώ τα καλοκαίρια έφτιαχνε κήπους. Κουράγιο στην οικογένειά του. Θα μας λείψει", καταλήγει ο Κώστας Λογγίνος.

Σε ότι αφορά τον δεύτερο δασοπυροσβέστη που έχασε τη ζωή του στο καθήκον, τον Μάριο Αριστοτέλους, ούτε ο ίδιος δεν εργαζόταν αλλά έτρεξε πρώτος στην πυρκαγιά. O ήρωας πυροσβέστης που από το 1992 εργαζόταν στο Τμήμα Δασών, ζητούσε επίμονα να σπεύσει στο πύρινο μέτωπο. "Εξαίρετος επαγγελματίας και συνάδελφος". Έτσι τον περιγράφουν οι συνάδελφοί του. Ήταν υπεύθυνος της σίτισης ζώων στην αγροτική περιοχή Σολιάς. Έμενε συχνά στο βουνό για περιπολίες. Με το άκουσμα όμως του ξεσπάσματος της πυρκαγιάς έτρεξε από τους πρώτους στον σταθμό του, παρότι δεν εργαζόταν εκείνη τη μέρα. Δεν άκουγε κουβέντα. Έβαλε αμέσως την στολή και πήρε το τιμόνι για να φτάσει όσο πιο γρήγορα γινόταν στο μέτωπο των πυρκαγιών. «Δεν υπήρχε περίπτωση να έκανε κάτι διαφορετικό. Δεν γινόταν να καιγόταν το Τρόοδος και αυτός να μείνει σπίτι του», έλεγαν συνάδελφοι του που ακόμα δεν μπορούν να πιστέψουν τον χαμό του. Ο Μάριος Αριστοτέλους είχε λάβει και αυτός μέρος στην κατάσβεση των μεγάλων πυρκαγιών στην Ελλάδα το 2007. Άφησε την τελευταία του πνοή στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Πάλεψε για τη ζωή του αλλά δεν τα κατάφερε. Τα τραύματα από την ανατροπή του πυροσβεστικού ήταν ασύμβατα με την ζωή. Ο Μάριος Αριστοτέλους ήταν διαζευγμένος και πατέρας δύο παιδιών.