Οι ήρωες …υποχωρούν στα σκοτεινά

 
  • Είναι νωπές οι μνήμες. Τα σώματα άταφα. Τον θρήνο και την περισυλλογή προσπέρασε η έγνοια μας. Μη τυχόν και φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων χρέους απέναντι σε δυο αδικοχαμένες ζωές.  Σπεύσαμε να αποδώσουμε έγκαιρα τιμές στους δύο άτυχους δασοπυροσβέστες, τους ονομάσαμε ήρωες . Εκφράσαμε συγκλονισμό για την θυσία, την αυταπάρνησή τους. Προλάβαμε να προτείνουμε κι αντισταθμιστικά μέτρα έναντι του χαμού τους. Προσφορά της Πολιτείας  στις οικογένειες των θανόντων.
  • Πόσο μου φαίνεται σαν άλλοθι των ευθυνών μας αυτή η μεγαλοστομία μας. Και η μεγαλοθυμία μας! Βολευτήκαμε να κρύψουμε τα τρωτά των παραλήψεων μας. Ίσως και των ανεκπλήρωτων δημοσίων υποχρεώσεων μας. Μ’ έναν μεταθανάτιο ύμνο, για δύο νεκρούς οικογενειάρχες ξοφλήσαμε. Δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε αν θα προτιμούσαν να θυσιαστούν αυτοί οι άνθρωποι στην ατυχία μιας επιλογής τους, στην ανάγκη τους, ή θεληματικά να πορευτούν  σ’ ένα χαλασμένο δρόμο στην επαγγελματική τους πορεία.
  • Εγώ λέω απλά πως ήταν ατύχημα. Δεν πρόσφεραν τον εαυτό τους θυσία οι δύο πυροσβέστες  Δεν έπεσαν εκουσίως  εν ώρα καθήκοντος. Πολλά «δεν» μπορούν να αποκρούσουν τα μεταθανάτια «εύγε», που τώρα ακούγονται.  «Δεν είναι ώρα να καταμεριστούν  ευθύνες, αλλά αυτές θα αναζητηθούν την κατάλληλη στιγμή», φωνάζουν οι αρμόδιοι.
  • Μα αυτή η στιγμή πέρασε. Δεν προλάβαμε κύριοι. Να φτιάξουμε στέρεους δρόμους που δεν υποχωρούν στο κάθε βαρύ όχημα (αν με εννοείτε).  Να λάβουμε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, όταν  αυτό θα χρειαστεί να διέλθει σε στιγμή ανάγκης από το δάσος. Κακή ώρα…                                                                                                                                                                        Δεν υπολογίσαμε προφανώς τους κινδύνους όταν σπεύδαμε να καθοδηγήσουμε επαγγελματίες να δρουν βεβιασμένα. Για να προλάβουν το χειρότερο, μπροστά στο επείγον της υπόθεσης. Αυτό που τώρα στην κάθε σας φράση ονοματίζετε «πρόληψη», ήταν πιθανόν λέξη άγνωστη στους σχεδιασμούς σας.     
  • Ύμνος για την ατυχία αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους; Μεταθανάτιες περγαμηνές; Απλά πράγματα ουσίας, μια επισήμανση! Χρέος μας, όπως οι ίδιοι οι πάλαι  βιοπαλαιστές-ήρωες της ζωής, θα μας παράγγελλαν, είναι να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα από τις αστοχίες μας.
 
Γιάννης Κωστακόπουλος     
kostakopoulosy@gmail.com

Δειτε Επισης

Απώλεια Χρήσης, τώρα!
Ο Εθισμός των Ναρκωτικών ως Κοινωνικό Πρόβλημα
Αστυνομία και Δημόσια τάξη: «Η εξουσία χωρίς στρατηγική είναι σαν ένα πλοίο χωρίς πυξίδα»
Πληρώνω όσο (για να) πετώ
Η περίπτωση του σώματος των αδιάφθορων
Όσα πέτυχε το ΥΠΑΝ το 2024 και οι στόχοι για το 2025-«Είναι πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν»
«Κάμερες αυτοκινήτου (Dash Cams)»: Πώς η νέα τεχνολογία μεταμορφώνει την τεκμηρίωση τροχαίων και το ασφαλιστικό τοπίο
2025: Ευρώπη σε θέση οδηγού και όχι ουραγού
Τα νομοθετημένα καθήκοντα των ΣΕΑ και η διαταγή άσκησης άλλων καθηκόντων από την Αστυνομία
Όταν οι «αρμόδιες πηγές» της Αστυνομίας είναι αδιάβαστες