Νέα διεκδικητική στρατηγική εισηγείται ο Γιώργος Λιλλήκας

«Με την πολιτική του Προέδρου της Δημοκρατίας και των ΔΗΣΥ - ΑΚΕΛ δεν παρέχονται κίνητρα στην Τουρκία για να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη στάση της», αναφέρει ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών, Γιώργος Λιλλήκας, ερωτηθείς σχετικά. «Αντίθετα, θα έλεγα. Η πολιτική που ακολουθείται από τον κ. Αναστασιάδη επέτρεψε στην Τουρκία να παρατείνει για ακόμα τρία χρόνια την κατοχή και τη διχοτόμηση. Για να υπάρξει πραγματικό μομέντουμ για λύση, θα πρέπει η Τουρκία να πιστέψει ότι η μη λύση δεν την εξυπηρετεί πλέον. Αυτό μπορεί να συμβεί με μια νέα διεκδικητική στρατηγική», προσθέτει ο κ. Λιλλήκας, στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στον ΡΕΠΟΡΤΕΡ.
 
Η πάροδος του χρόνου, πώς θεωρείτε ότι λειτουργεί επί του κυπριακού ζητήματος;
Ο χρόνος είναι ένα εργαλείο. Εργάζεται υπέρ αυτού που τον αξιοποιεί. Κάποιες φορές τον αξιοποιήσαμε εμείς και σε άλλες πτυχές τον αξιοποίησε η Τουρκία. Στη στρατηγική που καταθέσαμε στο Εθνικό Συμβούλιο τον Φεβρουάριο του 2015, έχουμε ολόκληρο κεφάλαιο όπου παρουσιάζουμε το πώς η Τουρκία αξιοποίησε τις διακοινοτικές συνομιλίες για να κερδίσει χρόνο και να δημιουργήσει νέα δεδομένα, τα οποία αργότερα επιβάλλει ως συστατικά της λύσης.
 
Ποιες είναι οι σκέψεις σας σε σχέση με τον προβληματισμό ότι «καλύτερα μια συμβιβαστική λύση τώρα, παρά ο χρόνος να λειτουργήσει διχοτομικά για τον τόπο μας»;
Αν η οποιαδήποτε λύση οδηγούσε σε ανατροπή της διχοτόμησης θα συμφωνούσα με το δίλημμα, όπως το θέτετε. Όμως, δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η λύση που βρίσκεται σήμερα υπό διαπραγμάτευση οδηγεί σε ανατροπή των κατοχικών δεδομένων ή σε νομιμοποίησή τους; Όταν η τουρκική πλευρά ερμηνεύει τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και επιμένει σε πλειοψηφία πληθυσμού και γης στο «Τουρκοκυπριακό Συνιστών Κράτος», αυτό οδηγεί σε ανατροπή ή σε κατοχύρωση της διχοτόμησης; Καταλήγω με τον εξής προβληματισμό. Αν η πολιτική που εφαρμόζουμε για 42 χρόνια αποδείχθηκε ανίκανη να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία, τότε η λογική λέει ότι πρέπει να αναζητήσουμε μία άλλη στρατηγική, η οποία μπορεί να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία. Είναι γιατί βιαζόμαστε για λύση που ζητούμε και επιμένουμε σε αλλαγή στρατηγικής. Όσοι επιμένουν στην ίδια πολιτική που αποδείχθηκε ότι δεν οδηγεί σε λύση, επιτρέπουν, στην Τουρκία να διαιωνίζει την κατοχή και τη διχοτόμηση. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνουν τη ρήση του Αϊνστάιν για τη βλακεία, για την οποία είπε: «βλακεία είναι να κάνεις ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα».
 
Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα τρία κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο τόπος, πέραν του Εθνικού;
Πέραν του εθνικού προβλήματος, τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η κοινωνία μας είναι αυτό της ανεργίας, της κοινωνικής δυστυχίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς στην οποία εμπλέκεται όλο το παλαιοκομματικό κατεστημένο, το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων με ενυπόθηκη την πρώτη κατοικία και η έλλειψη επενδύσεων για να μπει η κυπριακή οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Η αντιμετώπιση της ανεργίας είναι συνυφασμένη με το ζήτημα της ανάπτυξης. Για να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης, θα πρέπει να δημιουργηθεί ρευστότητα στην αγορά και να μειωθούν ουσιαστικά τα δανειστικά επιτόκια. Επί τούτου θα καταθέσουμε σχετική νομοθετική ρύθμιση στη νέα Βουλή. Θα πρέπει να δοθούν φορολογικά και άλλα κίνητρα για τη δραστηριοποίηση νέων επιχειρήσεων αλλά και υφιστάμενων, που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Θα πρέπει ακόμα να επιλυθεί το πρόβλημα της γραφειοκρατίας, που αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Απαιτείται όραμα, που αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει. Ως Συμμαχία Πολιτών καταθέσαμε πρόταση για ένα Μοντέλο Οικονομικής Ανάπτυξης, που θα στηρίζει όλους τους παραγωγικούς τομείς με κεντρικό άξονα την έρευνα και την καινοτομία.
 
Η διαπλοκή και η διαφθορά πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν;
Εδώ υπάρχουν πράγματα που θα πρέπει να κάνει τόσο η πολιτεία όσο και οι πολίτες. Ως πολιτεία, πέραν από την κάθαρση και την τιμωρία όσων εμπλέκονται, πρέπει να καθιερώσουμε πιο διαφανείς διαδικασίες και πιο αυστηρούς μηχανισμούς ελέγχου. Πρέπει ακόμα να απαγορευτεί με νόμο η συμμετοχή κομματικών εκπροσώπων στα διοικητικά συμβούλια των Ημικρατικών, στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας και στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας. Όμως, και οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Με την ψήφο τους θα αποφασίσουν αν θα επιβραβεύσουν και θα συντηρήσουν το παλαιοκομματικό κατεστημένο, που είναι μέρος της διαπλοκής και της διαφθοράς, ή αν θα μας ενισχύσουν για να το ανατρέψουμε.
 
Ποιες είναι τρεις κύριες διαφορές της Συμμαχίας Πολιτών σε σύγκριση με τις θέσεις του ΑΚΕΛ;
Η μεγαλύτερη διαφορά που έχουμε με την ηγεσία του ΑΚΕΛ είναι στο Κυπριακό. Όσον αφορά στην οικονομικοκοινωνική πολιτική έχουμε συγκλίσεις. Είχαμε, όμως, και διαφορές γιατί το ΑΚΕΛ ψήφισε σειρά νομοσχεδίων της Τρόικας, όπως οι εκποιήσεις πρώτης κατοικίας, ενώ εμείς διαφωνούσαμε. Συμφωνούμε στην απόρριψη των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά διαφωνούμε για το τι πρέπει να γίνει στους Ημικρατικούς Οργανισμούς, κυρίως στη συμμετοχή κομματικών εκπροσώπων στα διοικητικά συμβούλιά τους. Αυτή είναι μια διαφορά κουλτούρας.
 
Γιατί ασκείτε τόσο σκληρή κριτική στην κυβέρνηση σε σχέση με την οικονομική της πολιτική; Καλά δεν τα πήγε, εάν σκεφτεί κανείς ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, το 2013 παρέλαβε μια χώρα που είχε πτωχεύσει και σήμερα, τρία χρόνια μετά, την έβγαλε από το Μνημόνιο;
Σκληρή είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και όχι η κριτική που ασκούμε στην κυβέρνηση. Όντως η κυβέρνηση Αναστασιάδη παρέλαβε την κυπριακή οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Με το κούρεμα των καταθέσεων και άλλες αποφάσεις της, την πήρε ένα βήμα μπροστά.
Τον Μάρτιο έληξε το πρόγραμμα που υπογράψαμε με την Τρόικα. Η Κύπρος όμως θα είναι υπό την επιτήρηση της Τρόικας μέχρι το 2031. Αυτό που πέτυχε η κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι να δημιουργήσει ρεύμα μετανάστευσης των νέων επιστημόνων μας. Τριάντα χιλιάδες νέοι έχουν ήδη μεταναστεύσει, ενώ οι μισοί και πλέον φοιτητές μας δεν επιστρέφουν στην Κύπρο. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία;