Σε κινούμενη άμμο τα κόμματα 15 ημέρες πριν από τις βουλευτικές

Σε κινούμενη άμμο βαδίζουν τα κόμματα στην τελική ευθεία των βουλευτικών εκλογών, μιας και το εκλογικό σώμα εμφανίζεται απρόβλεπτο όσο ποτέ άλλοτε και οποιαδήποτε προσπάθεια να γίνει ασφαλής πρόβλεψη για ουσιαστικές παραμέτρους της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης, καθίσταται τουλάχιστον μέχρι στιγμής παρακινδυνευμένη.
 
Το τελικό ύψος της αποχής, η κρυφή ψήφος, αλλά και ο βαθμός στον οποίο τα μεγάλα κόμματα θα καταφέρουν να συσπειρωθούν στις επόμενες δύο εβδομάδες, σε συνδυασμό με τον βαθμό στον οποίο οι λεγόμενοι μικροί θ’ αντέξουν τις εντατικές πιέσεις που θα υποστούν τις τελευταίες ημέρες, είναι οι βασικοί παράγοντες που θα διαμορφώσουν τον κομματικό χάρτη που θα προκύψει το βράδυ της μεθεπόμενης Κυριακής.  Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια δεδομένα που σύμφωνα με τις έως σήμερα μετρήσεις, δύσκολα μπορούν ν’ ανατραπούν. Ως πρώτο ουσιαστικό συμπέρασμα, αυτό που μπορεί να καταγραφεί είναι ότι η αύξηση του εκλογικού μέτρου δεν φαίνεται να βγαίνει στα κόμματα που πρωτοστάτησαν και νομοθέτησαν προς την κατεύθυνση αυτή. Διαφαίνεται δηλαδή να μην βρίσκει απήχηση ανάμεσα στην κοινωνία η λογική επί της οποίας εδράστηκε και προβλήθηκε ως αναγκαιότητα η λήψη της απόφασης αυτής, με αποτέλεσμα όπως όλα δείχνουν, να οδεύουμε ολοταχώς εκ νέου σε μια πολυκομματική Βουλή. Με τη διαφορά μάλιστα, σε σχέση με προηγουμένως, πως η κοινοβουλευτική παρουσία όσων μικρών κομμάτων καταφέρουν να ξεπεράσουν το φράγμα του 3,6% θα είναι διπρόσωπη και δεν θα έχουμε μονοεδρικές πολιτικές δυνάμεις. Όπως μέχρι στιγμής καθίσταται εμφανές, οι πολίτες αρχίζουν αργά αλλά σταθερά να απεγκλωβίζονται από κομματικά στεγανά και να ξεφεύγουν από την αποκαλούμενη παραδοσιακή ψήφο. Περαιτέρω, δεδομένες πρέπει να θεωρούνται οι τρεις πρώτες θέσεις, οι οποίες θα φέρουν την σφραγίδα του ΔΗΣΥ, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ αντίστοιχα. 
 
ΔΗΣΥ: Πληρώνει τα παρατράγουδα
Σε ό,τι αφορά τα δύο μεγάλα κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, οι βίοι τους μοιάζουν τόσο παράλληλοι, αλλά συνάμα και εκ διαμέτρου αντίθετοι. Ο ΔΗΣΥ έδειχνε μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες να παίζει μόνος του και να κτυπά ποσοστά, η εξασφάλιση των οποίων (σ.σ. ο πήχης βρισκόταν μέχρι και στο 38%) θα συνιστούσε ομολογουμένως έναν πρωτοφανή εκλογικό άθλο. Ωστόσο, την τεράστια δυναμική που ανέπτυσσε ο ΔΗΣΥ φαίνεται ν’ ανέκοψαν τα γνωστά παρατράγουδα που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο της διαδικασίας καταρτισμού των ψηφοδελτίων του. Έτσι περίπου δεκαπέντε ημέρες πριν από τις εκλογές, ο ΔΗΣΥ βλέπει όχι απλώς τα ποσοστά του να περιορίζονται στα επίπεδα των βουλευτικών του 2011, αλλά και τη συσπείρωσή του να μην βρίσκεται στο ύψος που στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο η Πινδάρου προσδοκούσε να  βρίσκεται. Μολονότι λοιπόν η πρωτιά για το κυβερνών κόμμα είναι δεδομένη, η ηγεσία του ΔΗΣΥ σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να δει τη διαφορά από το δεύτερο ΑΚΕΛ να είναι οριακή. Γι’ αυτό και στις δύο τελευταίες βδομάδες πριν από τις εκλογές, αυτό στο οποίο θα στοχεύσει με μανία η Πινδάρου,  είναι να πείσει τους ψηφοφόρους του κόμματος να προσέλθουν στις κάλπες, αλλά ταυτόχρονα να επαναπατρίσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις εμφανιζόμενες φυγόκεντρες σήμερα δυνάμεις.       
 
ΑΚΕΛ: Αιμορραγούν ακόμη οι πληγές…
Κάπως ανάλογη είναι η κατάσταση και στο ΑΚΕΛ, το οποίο δείχνει επίσης να αντιμετωπίζει πρόβλημα συσπείρωσης και να μην ανακτά στον βαθμό που η ηγεσία του ευελπιστούσε, το χαμένο έδαφος των τελευταίων χρόνων. Στην Εζεκία Παπαϊωάννου, παρά το κλίμα αισιοδοξίας που δημοσίως τα στελέχη του ΑΚΕΛ καλλιεργούν όσον αφορά την επίτευξη των εκλογικών στόχων που θέτουν, διαπιστώνουν πως χρειάζεται ακόμη χρόνος και δουλειά μέχρι να κλείσουν οριστικά και εντελώς οι πληγές της διακυβέρνησης Χριστόφια. Υπό το πρίσμα των δεδομένων αυτών, η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει μπροστά της περίπου ένα δεκαπενθήμερο για να πετύχει ό,τι ακριβώς επιδιώκει και η ηγεσία του ΔΗΣΥ. Την μέγιστη δυνατή συσπείρωση των ψηφοφόρων του κόμματος, ώστε να πλησιάσει όσο πιο κοντά γίνεται το μάξιμουμ του ποσοστού, στο οποίο προσβλέπει(30%), κλείνοντας ταυτόχρονα τη ψαλίδα της διαφοράς από τον Συναγερμό στο μίνιμουμ.   
 
Ανοικτοί λογαριασμοί στο Κέντρο
Αν πάντως για τους δύο πόλους του κομματικού μας συστήματος τα πράγματα είναι κάπως ξεκάθαρα όσον αφορά το πού βρίσκονται και το πού πάνε, πολύ πιο σύνθετα φαντάζουν τα δεδομένα στον ενδιάμεσο χώρο, ο οποίος για μια ακόμη φορά παρουσιάζεται κατακερματισμένος.  Με εξαίρεση το ΔΗΚΟ, το οποίο παρά τις όποιες απώλειες και εσωτερικά προβλήματα αντιμετωπίζει, ξεχωρίζει ως η τρίτη πολιτική δύναμη και δείχνει πως εύκολα ή δύσκολα θα πιάσει τους στόχους του, για τα υπόλοιπα κόμματα του Κέντρου το σκηνικό διατηρείται εξαιρετικά ρευστό. Δίδοντας στις ηγεσίες τους το δικαίωμα, από την μια να προσδοκούν στην υλοποίηση του απόλυτου των επιδιώξεών τους, αλλά και από την άλλη ταυτόχρονα, να γνωρίζουν πως ο εύθραυστος χαρακτήρας του πεδίου στο οποίο κινούνται, καθιστούν την απόσταση μεταξύ του απόλυτου από το μίνιμουμ, περίπου μηδενική.
 
Η τρικούβερτη μάχη
Συμμαχία Πολιτών, ΕΔΕΚ και Κίνημα Αλληλεγγύη μοιάζει ως δεδομένο πως θα βρίσκονται στη Βουλή, με το κρίσιμο ωστόσο ερώτημα που άπτεται της σειράς κατάταξής τους να μην μπορεί επί του παρόντος ν’ απαντηθεί ακόμη και από τον πιο δεινό δημοσκόπο. Με αξιώσεις δείχνουν να δίνουν την μάχη εισόδου στη Βουλή και Οικολόγοι, οι οποίοι όπως η Συμμαχία Πολιτών και η Αλληλεγγύη, δεν αφήνουν να περάσουν ανεκμετάλλευτα τα εσωτερικά προβλήματα που ταλανίζουν ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Ενώ βάσει των μέχρι στιγμής μετρήσεων, εκτός Κοινοβουλίου φαίνεται να μένει το ΕΛΑΜ. 
 
Η Θεοχάρους και ο… εφτάψυχος
Την ίδια ώρα, ο τίτλος του εφτάψυχου πολιτικού άνετα θα μπορούσε να αποδοθεί στον μέχρι πρότινος πρόεδρο του πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκού Κόμματος, Δημήτρη Συλλούρη, καθώς με την κίνηση ματ διάλυσης του ΕΥΡΩΚΟ και ένταξής του στην Αλληλεγγύη, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα διατηρήσει το έδρανο του στη Βουλή. Σε ό,τι αφορά την προ μηνών έμπνευση της Ελένης Θεοχάρους να αποχωρήσει από τον ΔΗΣΥ και να δημιουργήσει δικό της Κίνημα, οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι μάλλον δικαιώνεται για την επιλογή της, αφού τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο φαίνεται να διατηρεί μεγάλα ερείσματα ανάμεσα στην κυπριακή κοινωνία. Ερείσματα που φαίνεται ότι θα εξαργυρώσει, τόσο στις προσεχείς βουλευτικές,  αλλά ενδεχομένως αν το θελήσει και σε βάθος διετίας.
 
Και στο βάθος Προεδρία της Βουλής
Το εύθραυστο προεκλογικό σκηνικό πάντως, δεν εμποδίζει τη σεναριολογία γύρω από το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Βουλής. Στα διάφορα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας, πρωταγωνιστικό ρόλο ως εν δυνάμει υποψήφιος Πρόεδρος της Βουλής είχε ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος. Ωστόσο, το από μέρους του δημόσιο ξεκαθάρισμα πως δεν βρίσκεται ανάμεσα στις βλέψεις του η αναρρίχηση στο δεύτερο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα ήρθε να θέσει τέλος στη σχετική φημολογία που αναπτύχθηκε, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που πλέον διαβλέπουν και ράβουν κοστούμι Προέδρου της Βουλής στον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού.