Η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης: Επιλογές και προκλήσεις
17:01 - 25 Απριλίου 2016
Είναι καιρός να αρχίσουμε ως κράτος να εξετάζουμε τα γεωστρατηγικά συμφέροντα τα οποία αναπτύσσονται, ειδικότερα στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας στην Ευρώπη. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ο κύριος καταναλωτής και εισαγωγέας ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο και βρίσκεται σε ανταγωνισμό με νέες αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως είναι η Κίνα και η Ινδία. Παράλληλα, υπάρχει ανάγκη για μετατόπιση της εξάρτησης από το πετρέλαιο και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, καθώς και για εφαρμογή της πολιτικής της Ε.Ε. για τις κλιματικές αλλαγές. Με βάση τα πιο πάνω, οι αυξανόμενες ανάγκες της Ε.Ε. σε φυσικό αέριο δημιουργούν νέα γεωστρατηγικά δεδομένα, τα οποία επηρεάζουν άμεσα την Κύπρο.
Η κύρια τροφοδότηση της Ε.Ε. με φυσικό αέριο γίνεται από τη Ρωσία. Οι αυξανόμενες ανάγκες της Ε.Ε. σε φυσικό αέριο οδηγούν σε μεγαλύτερη εξάρτησή της από τη Ρωσία και έχουν ως αποτέλεσμα την αναζήτηση νέων εναλλακτικών επιλογών και αγορών, ιδίως μέσα από χώρες της Ε.Ε. που έχουν μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Έχει θέσει μείζονα ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας, με την πιθανότητα η Ρωσία να χρησιμοποιήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου ως όργανο εξωτερικής πολιτικής. Αυτό ενισχύεται από την αστάθεια στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας, Ουκρανίας και Λευκορωσίας, που παρατηρήθηκε ιδίως το 2006 και το 2009, με τη διακοπή παροχής φυσικού αερίου στην Ε.Ε.
Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα, η Ε.Ε. ψάχνει νέες και πιο ασφαλείς διόδους ενεργειακής κάλυψης, με παράκαμψη χωρών όπως η Ουκρανία και η Λευκορωσία μέσω του Βόρειου Αγωγού (Nord Stream pipeline), χωρητικότητας 2 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών. Η Ε.Ε. δίνει ιδιαίτερη σημασία στους δικούς της ενεργειακούς πόρους και ενεργειακή κάλυψη για να διασφαλίσει ότι όλα τα μέλη της είναι συνδεδεμένα με το ενεργειακό της δίκτυο μέχρι το 2015. Με αυτό τον τρόπο, προσπαθεί να μειώσει την εξάρτησή της από έναν κύριο τροφοδότη φυσικού αερίου, που είναι η Ρωσία. Η γεωγραφική της θέση ευνοεί την προοπτική αυτή. Αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο εύκολο, αφού η Ε.Ε. δεν διαθέτει τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου που να της επιτρέπουν πλήρη απεξάρτηση. Η Ε.Ε. έχει ήδη ενσωματώσει την ανατολική Μεσόγειο στη στρατηγική της για τον Νότιο Αγωγό. Στην κυπριακή ΑΟΖ, μόνο το οικόπεδο 12, μετά τις γεωτρήσεις της Noble Energy και με ανακοίνωση της κυπριακής κυβέρνησης, διαθέτει κοιτάσματα 4 - 6 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Η Κύπρος και το Ισραήλ πρέπει να στοχεύσουν στη δημιουργία τερματικού υγροποίησης στο νησί και μετέπειτα στην πώληση και μεταφορά του στην Ε.Ε. Στον αντίποδα, η Ρωσία βλέπει έναν νέο ανταγωνιστή να εισέρχεται στον ενεργειακό χάρτη.
Συνοψίζοντας το άρθρο αυτό, είναι πλέον γεγονός ότι η Κύπρος, ιδίως μετά την ανακάλυψη φυσικού αερίου στην ΑΟΖ της και με την πιθανότητα εξεύρεσης και πετρελαίου, έχει βρεθεί στο επίκεντρο τεράστιων ενεργειακών και γεωστρατηγικών συμφερόντων. Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη να προχωρήσουμε στον σχεδιασμό μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής, η οποία θα αξιολογήσει τα πιο πάνω δεδομένα και θα δημιουργήσει τις απαραίτητες συμμαχίες που θα επιτρέψουν στην Κύπρο να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Υποψήφιος βουλευτής με το Δημοκρατικό Κόμμα στην επαρχία Λάρνακας