Για την Μαρίνα... και την κάθε "Μαρίνα"

  Ένα γράμμα που τελικά δεν έλεγε τίποτα για εκείνη, έγινε η αφορμή να μάθουμε πριν από μερικές μέρες το όνομά της. Aυτή η γυναίκα, η κυρία Μαρίνα από την Ορόκλινη, έγινε άθελά της είδηση όχι μόνο ανά το Παγκύπριο αλλά και στα μεγαλύτερα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Άνθρωποι που δεν είχαν ιδέα για το ποια είναι και τι μπορεί να πέρασε στη ζωή της, ξαφνικά, πίσω από ένα πληκτρολόγιο «δικαιούνταν» να εκφέρουν άποψη για κείνη.

Τα χιουμοριστικά σχόλια εξελίχθηκαν δυστυχώς -σε πολλές περιπτώσεις- σε αισχρά, προσβάλλοντας δημοσίως μια γυναίκα που θα μπορούσε να ήταν η δική μου ή η δική σου μάνα, θεία ή φίλη. 
Πριν ακόμα μάθουμε το παραμικρό από τη δική της πλευρά, παραμόνο ότι υπήρξε γυναίκα του «αεροπειρατή» που αναστάτωσε τη Λάρνακα την Τρίτη, σπεύσαμε να  κρίνουμε, να χλευάσουμε, να ειρωνευτούμε, να γίνουμε σεναριογράφοι σπάζοντας πλάκα, αναπαράγοντας τα πιο ευφάνταστα «αστεία» για μια γυναίκα που δεν ενόχλησε κανέναν.

Η τραγική ειρωνεία είναι πως η αλήθεια δια στόματος της ίδιας δεν είχε καμία σχέση με όλα τα σενάρια γύρω από τη σχέση της με αυτό τον κύριο... Ποιος νοιάζεται όμως…

Διαβάζοντας την ιστορία αυτής της γυναίκας και αναλογιζόμενη το πόσο πολύ διέσυραν κάποιοι το όνομά της τις προηγούμενες μέρες, διερωτώμενοι μάλιστα μερικοί αν άξιζε τελικά την αεροπειρατεία, αισθάνθηκα ντροπή. Ως άνθρωπος, ως γυναίκα, ως δημοσιογράφος.

Δυστυχώς για κάποιους, δεν πρόκειται για μια  «γκόμενα» από την Ορόκλινη που για χάρη της ένας «ερωτοχτυπημένος» έκανε μέχρι και αεροπειρατεία. Αλλά για μια γυναίκα που υπέφερε στη ζωή της και που όλη αυτή η κακόγουστη φαρσοκωμωδία την πίκρανε, την αναστάτωσε και έξυσε πληγές που η ίδια για χρόνια προσπαθούσε να επουλώσει.  

Το κακό που μπορείς να προκαλέσεις στη ψυχή ενός ανθρώπου με μια και μόνο γραμμή που δημοσιεύεις για κείνον, όταν μάλιστα δεν ανταποκρίνεται καν στην πραγματικότητα, είναι τεράστιο. Δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να το αντιληφθούν. Ίσως μόνο αυτοί που το έζησαν σε κάποιο βαθμό…

Η στάση μας βέβαια,  είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη ρηχότητα που μας χαρακτηρίζει πολλές φορές ως κοινωνία και την τάση που έχουμε για επιδερμική προσέγγιση των πραγμάτων, ξαστοχώντας την ουσία, που τις περισσότερες φορές βρίσκεται … αλλού.   

Όλοι έχουμε το δικαίωμα του λόγου από τη στιγμή που ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία. Βέβαια στην εποχή μας, αυτή την εποχή της εικονικής πραγματικότητας, έχουμε την τάση να εκμεταλλευόμαστε αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα σε βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αναρωτιέμαι, πόσο δύσκολο μας είναι να επικεντρωθούμε στο «είναι» των πραγμάτων και όχι στο φαίνεσθαι;

Είναι τόσα πολλά εκείνα που βλέπουμε καθημερινά στο διαδίκτυο και μας ενοχλούν, κι όμως συνηθίσαμε να τα προσπερνούμε. Για άλλη μια φορά γίναμε θεατές ή συνεργοί στο να γίνει ένας άνθρωπος  βορά του cyber bullying. Σκέφτηκες ότι την επόμενη φορά μπορεί να είσαι εσύ η "Μαρίνα"; Ας το σκεφτούμε όλοι μας, έστω και για μια στιγμή κι ας προβληματιστούμε…

Kαλό μήνα σε όλους.