Οι χώρες στις οποίες η γυναίκα θεωρείται μισός άνθρωπος
16:34 - 08 Μαρτίου 2016
Μπορεί η γυναίκα σήμερα να έχει καταφέρει να εξισωθεί με τον άνδρα και να έχει πάρει τη ζωή και την ανεξαρτησία στα χέρια της, ωστόσο υπάρχουν χώρες οι οποίες παραμένουν πολύ πίσω.
Εν έτη 2016 υπάρχουν ακόμα χώρες που «κατατάσσουν» τις γυναίκες σε πολύ χαμηλότερη θέση από το άνδρα. Σαουδική Αραβία, Μάλι, Μαρόκο, Ιράν, Ακτή Ελεφαντοστού, Μαυριτανία, τη Συρία, Πακιστάν και Υεμένη είναι μερικές από αυτές.
Καταπατήσεις στα δικαιώματα των γυναικών πραγματοποιούνται και στη
Παρακάτω παρατίθενται παραδείγματα «νόμιμων περιορισμών» στα δικαιώματα των γυναικών.
Συνεχείς βιασμοί στην Ινδία
Οι βιασμοί αποτελούν το πιο συνηθισμένο έγκλημα εναντίον του γυναικείου φύλου στην Ινδία. Σύμφωνα με στατιστικές, κάθε μία ώρα διαπράττονται δύο βιασμοί στη χώρα. Οι Ινδοί δεν σέβονται τις γυναίκες και τις θεωρούν κτήμα τους. Οι καταδίκες για τους βιασμούς είναι όλο και λιγότερες, την ώρα που ο αριθμός των βιασμών αυξάνεται. Οι γυναίκες βιάζονται μέσα στα σπίτια τους, στους τόπους εργασίας τους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα αυτοκίνητά τους, στους δρόμους, στις εμπορικές αγορές. Τα θύματα στην πλειονότητα των περιπτώσεων σιωπούν, επειδή αντιμετωπίζουν κοινωνικό στιγματισμό και συχνά κατηγορούνται ότι προκάλεσαν τα ίδια το βιασμό τους. Αλλά και όσες γυναίκες τολμούν να μιλήσουν, σπάνια δικαιώνονται. Μερικοί βιασμοί που είδαν το φως της δημοσιότητας σοκάρουν με την ωμότητά τους. Οι πρεσβύτεροι ενός χωριού ανάγκασαν μια γυναίκα να παντρευτεί το βιαστή της που ήταν ο πεθερός της, μια έγκυος αυτοκτόνησε, αφού βιάστηκε, άλλη γυναίκα βιάστηκε ομαδικά από πέντε πρόκριτους του χωριού της, επειδή τόλμησε να σταματήσει ένα γάμο. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παράδειγμα ενός βιαστή που προκειμένου να αποφύγει την καταδίκη του, προθυμοποιήθηκε να παντρευτεί το θύμα του, λέγοντας στο δικαστήριο ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα ήθελε κανείς να πάρει μια τέτοια γυναίκα.
Συνεχείς βιασμοί στην Ινδία
Οι βιασμοί αποτελούν το πιο συνηθισμένο έγκλημα εναντίον του γυναικείου φύλου στην Ινδία. Σύμφωνα με στατιστικές, κάθε μία ώρα διαπράττονται δύο βιασμοί στη χώρα. Οι Ινδοί δεν σέβονται τις γυναίκες και τις θεωρούν κτήμα τους. Οι καταδίκες για τους βιασμούς είναι όλο και λιγότερες, την ώρα που ο αριθμός των βιασμών αυξάνεται. Οι γυναίκες βιάζονται μέσα στα σπίτια τους, στους τόπους εργασίας τους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα αυτοκίνητά τους, στους δρόμους, στις εμπορικές αγορές. Τα θύματα στην πλειονότητα των περιπτώσεων σιωπούν, επειδή αντιμετωπίζουν κοινωνικό στιγματισμό και συχνά κατηγορούνται ότι προκάλεσαν τα ίδια το βιασμό τους. Αλλά και όσες γυναίκες τολμούν να μιλήσουν, σπάνια δικαιώνονται. Μερικοί βιασμοί που είδαν το φως της δημοσιότητας σοκάρουν με την ωμότητά τους. Οι πρεσβύτεροι ενός χωριού ανάγκασαν μια γυναίκα να παντρευτεί το βιαστή της που ήταν ο πεθερός της, μια έγκυος αυτοκτόνησε, αφού βιάστηκε, άλλη γυναίκα βιάστηκε ομαδικά από πέντε πρόκριτους του χωριού της, επειδή τόλμησε να σταματήσει ένα γάμο. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παράδειγμα ενός βιαστή που προκειμένου να αποφύγει την καταδίκη του, προθυμοποιήθηκε να παντρευτεί το θύμα του, λέγοντας στο δικαστήριο ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα ήθελε κανείς να πάρει μια τέτοια γυναίκα.
Σαουδική Αραβία και Μαρόκο: Τα θύματα βιασμού μπορούν να αντιμετωπίσουν κατηγορίες.
Πολλές χώρες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να προστατέψουν τα θύματα βιασμών, όμως μερικές... το έχουν πάρει ένα βήμα παραπέρα τιμωρώντας τα ίδια τα θύματα, επειδή βγήκαν από το σπίτι τους χωρίς τη συνοδεία άνδρα, επειδή βρέθηκαν μόνες με κάποιον άγνωστο άντρα ή γιατί έμειναν έγκυες μετά από βιασμό.
Ινδία: Οι κανόνες οδικής ασφάλειας δεν ισχύουν για τις γυναίκες.
Σε ορισμένα κρατίδια της Ινδίας, οι γυναίκες εξαιρούνται από τους κανόνες οδικής ασφάλειας, που επιβάλλουν, για παράδειγμα, σε επιβάτες μοτοσικλέτας να φοράνε κράνος, και η παραβίαση των οποίων στοιχίζουν κάθε χρόνο τη ζωή σε εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους. Οργανώσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών, τονίζουν ότι αυτή η «εξαίρεση» προέρχεται από την γενικότερη αντίληψη της κοινωνίας για την αξία της ζωής των γυναικών. Όσοι υποστηρίζουν αυτήν την «εξαίρεση» δηλώνουν ότι απλά προσπαθούν να προστατέψουν το... χτένισμα και το μακιγιάζ των γυναικών!
Υεμένη: Μια γυναίκα θεωρείται «μισός μάρτυρας».
Αυτή η πολιτική ισχύει για τις καταθέσεις μαρτύρων στην Υεμένη, όπου μια γυναίκα δεν αναγνωρίζεται ως «ολόκληρο άτομο» από το δικαστήριο. Η μαρτυρία μιας γυναίκας δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, εκτός κι αν υποστηρίζεται από τη μαρτυρία ενός άντρα ή αφορά ένα μέρος ή μια περίπτωση όπου δε θα μπορούσε να υπάρξει ένας άντρας.
Εννοείται ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να καταθέσουν ως μάρτυρες σε περιπτώσεις μοιχείας, δυσφήμισης, κλοπής ή σοδομισμού.
Υεμένη: Οι γυναίκες δε μπορούν να βγουν από το σπίτι χωρίς την άδεια του συζύγου τους.
Ο νόμος παραμένει σε ισχύ, όμως έχουν αρχίσει να γίνονται μικρές «βελτιώσεις» σε εξαιρετικές όμως περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα αν μια γυναίκα χρειάζεται να βγει για να δει τους άρρωστους γονείς της.
Σαουδική Αραβία: Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να οδηγούν.
Υπάρχουν όμως και κάποια καλά νέα. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, έχουν αρχίσει να γίνονται κάποια βήματα προόδου στη Μέση Ανατολή. «Οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία είναι μορφωμένες και με αρκετά προσόντα. Δε θέλουν πια να μένουν στο σκοτάδι» ανέφερε η ερευνήτρια του Human Rights Watch, Rothna Begum. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι το Δεκέμβριο του 2015 οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία άσκησαν για πρώτη φορά το εκλογικό τους δικαίωμα.