Λ. Πολυβίου: Ένας γιατρός συνταγογραφεί... στίχους

  
«Οι θύμησες πάντα θα βρίσκουν τον δρόμο. Αδιάκοπες, νοσταλγικές, δεν παύουν να συνωμοτούν πονηρά για τον γλυκό απόηχο των παρελθοντικών μας μεγαλείων». Ολοένα και περισσότεροι νέοι άνθρωποι στρέφονται όχι μόνο στην ανάγνωση αλλά και τη συγγραφή ποιημάτων. Ανάμεσά τους ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος συμπατριώτης μας Λάμπρος Πολυβίου. Ζει και εργάζεται ως γιατρός στη Θεσσαλονίκη, συνταγογραφώντας παράλληλα… ποίηση. Το πρώτο του βιβλίο «Οι θύμησες» βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία, με τον ίδιο να ετοιμάζει την έκδοση μιας νέας ποιητικής συλλογής.

Πότε άρχισες να γράφεις;
Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Βέβαια αυτά που αποτύπωνα στο χαρτί δεν είχαν την μορφή ποιημάτων, θα έλεγα πως έμοιαζαν περισσότερο με μικρές συναισθηματικές αυτοτελείς ιστορίες. Στο σχολείο κατάλαβα την κλίση που είχα στην ποίηση και δοκίμασα να γράψω το πρώτο μου ποίημα. Και δεν έχω σταματήσει έκτοτε.

Πώς αποφάσισες να εκδώσεις την ποιητική συλλογή σου;
Ήθελα να εκδώσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή από πάντα. Θεωρούσα πως είχα τόσα πράγματα που ήθελα να μοιραστώ, μα περίμενα υπομονετικά. Όταν ήρθε εκείνη η στιγμή κάπου μέσα μου το ήξερα. Έτσι συνέλεξα κάποια ποιήματα που έκρινα πως άξιζαν ανάγνωσης και κάπως έτσι κατέληξα στις «Θύμησες».

Tι είναι για σένα «Oι θύμησες»;
Για μένα οι «Θύμησες» είναι η αφετηρία μιας ποιητικής πορείας, ένα ταξίδι μεταξύ μυαλού και καρδιάς του οποίου τη φορά  την όρισα κιόλας απ' την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του βιβλίου, μια κατάθεση ψυχής, ένας επιδέξιος τρόπος για να αγγίξω τις αναμνήσεις των ανθρώπων που πολλές φορές αρνούνται την ύπαρξή τους. Όπως έχω πει, οι θύμησες πάντα θα βρίσκουν το δρόμο. Αδιάκοπες, νοσταλγικές, δεν παύουν να συνωμοτούν πονηρά για τον γλυκό απόηχο των παρελθοντικών μας μεγαλείων.

Ποια δυναμική ασκεί πάνω στη ψυχή η νοσταλγία και οι θύμησες;
Οι Θύμησες είναι ένα  μελαγχολικό εισιτήριο για  τον ξεχασμένο κόσμο των  θαμμένων αναμνήσεων, ένας τρόπος που ο κάθε αναγνώστης δύναται να συνταυτιστεί με ένα στίχο ή ολόκληρο το ποίημα,  ένας τρόπος επικοινωνίας με τον εαυτό μας κι αυτά που έχουμε ζήσει.

Η ποιητική συλλογή σου είναι απόρροια προσωπικών βιωμάτων;
Η ποίηση για να μπορέσει να καταλήξει τόσο αληθινή, θα πρέπει βεβαίως να εμπεριέχει ένα πυρήνα προσωπικών βιωμάτων, γύρω από τον οποίο θα κτιστεί το κάθε ποίημα. 

«Για όλα αυτά που ήθελες να πεις και δεν είπες. Για όλα αυτά που έκανες πως δεν τ’ άκουσες και για όλα αυτά που ήθελες να ακούσεις και δεν στα’ πε κανείς» γράφεις. Ποιο είναι το πιο επώδυνο κατά τη γνώμη σου;
Και τα δύο είναι εξίσου επώδυνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα τύχει πολλές φορές να μην εκφράσουν αυτά που νοιώθουν σε οποιουδήποτε είδους διαπροσωπική σχέση, είτε γιατί φοβούνται την απάντηση, είτε γιατί έπαψαν να ελπίζουν. Μα η ελπίδα όσο μικρότερη είναι, τόσο περισσότερη ψυχή κρύβει. Συμβουλή μου είναι πάντα να μιλάμε για όλα με αυτούς που νοιώθουμε πιο οικεία.
 

Είναι δύναμη ή αδυναμία τελικά για την ανθρώπινη φύση να δέχεται να αγαπήσει χωρίς να αγαπηθεί; 
Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω με σιγουριά. Όταν είχα ολοκληρώσει τη συγγραφή του συγκεκριμένου ποιήματος, στο μυαλό μου είχα το εξής : Εάν ένας άνθρωπος ξέρει εκ των προτέρων πως δε θα αγαπηθεί πίσω και συνεχίζει να αγαπάει, είναι αδύναμος. Βέβαια αυτό μαρτυρεί και μια δύναμη ψυχής. Οπότε το αφήνω στον κάθε αναγνώστη να το αντιληφθεί όπως θέλει.

Ο έρωτας κάνει όντως τους ανθρώπους πιο δημιουργικούς;
Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη όλων των δημιουργικών ψυχών, υπεύθυνος για τα τόσα έργα που στην όψη ή στην ανάγνωσή τους, διαπερνούν μεμιάς τις καρδιές των ανθρώπων. Όσο άδικος και να φαντάζει, είναι η πιο γνήσια μορφή ελπίδας και δημιουργίας. Εφευρέθηκε απ' τους δυνατούς για τους δυνατότερους. Κι όποιος τις έχει μόνο αδύναμος δεν είναι.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
Η έμπνευση δε με ακολουθεί πιστά, αλλά με επισκέπτεται ξαφνικά απ' το πουθενά και ξαναφεύγει. Δεν έχω βρει τον τρόπο να τη ξεκλειδώσω ακόμη, της είμαι όμως ευγνώμων που συνεχίζει να υπάρχει σε δόσεις μέσα στην καθημερινότητα μου.

Οι άνθρωποι αγαπούν την ποίηση;
Οι άνθρωποι διατηρούσαν μια παρωχημένη εντύπωση για την ποίηση, η οποία συνδέονταν είτε με το σχολείο είτε με το πανεπιστήμιο, ότι δηλαδή η σχέση τους μαζί της έφτανε μέχρι τα όρια της εκπαίδευσης. Πλέον αυτό έχει εξαλειφθεί κι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στην ανάγνωση πολλών ποιητών.

Έχεις λάβει μηνύματα από αναγνώστες οι οποίοι βλέπουν δικά τους βιώματα μέσα από τα δικά σου ποιήματα;
Έχω λάβει αρκετά μηνύματα από πολλούς αναγνώστες  τους οποίους άγγιξαν οι Θύμησες με τρόπο που δεν περίμεναν. Βρίσκω αντίκρισμα σε όλα αυτά που έχω γράψει ή αναρτήσει στην προσωπική μου σελίδα κι αυτό μου δίνει ώθηση να συνεχίσω.

Ετοιμάζεις κάποιο άλλο βιβλίο;
Η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι στη διαδικασία έκδοσης μιας νέας ποιητικής συλλογής, στην οποία θα εμπεριέχονται περισσότερα ποιήματα σε σχέση με την πρώτη. Έχω δει τη συγγραφική μου ικανότητα να εξελίσσεται και νοιώθω ευγνωμοσύνη που θα μοιραστώ ξανά αυτήν μου την μετάβαση με τους αναγνώστες. Θέλω επίσης να σε ευχαριστήσω για την φιλοξενία στον Ρεπόρτερ καθώς και να τονίσω την απέραντη μου εκτίμηση απέναντι σου.