Ή με τον Γρηγόρη, ή με τον Μουσταφά
14:42 - 07 Μαρτίου 2016
Κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες ένα εμπρηστικό φυλλάδιο με τον πιο πάνω τίτλο που καταφέρεται εναντίον της ομοσπονδίας. Προβάλλει τις γνωστές φωτογραφίες των δυο χαμογελαστών ηγετών σε αντιπαραβολή με εικόνες από ηρωικές μάχες του Σταυραετού του Μαχαιρά. Προφανής στόχος είναι να προκαλέσει το θυμικό και να υποβάλει ότι η επιλογή μας σήμερα είναι μεταξύ αγώνα και προδοσίας, μεταξύ θυσίας και συνθηκολόγησης με τον εχθρό.
Από ό,τι έχω διαβάσει για τη ζωή και τη δράση του Αυξεντίου, φαίνεται ότι ήταν ένας πολύ προοδευτικός άνθρωπος. Μέσα στο πλαίσιο – ιστορικό και χωρικό- της σύντομης ζωής του, πολέμησε και θυσιάστηκε για τα ιδανικά στα οποία πίστευε, όπως ακριβώς κάνουν οι πραγματικοί ήρωες. Στράφηκε εναντίον της αποικιοκρατίας. Δεν στράφηκε εναντίον των συμπατριωτών του μόνο και μόνο επειδή είχαν διαφορετική από τον ίδιο γλώσσα, θρησκεία και πολιτισμική προέλευση. Αν ζούσε σήμερα, πιθανόν να συμμετείχε σε δικοινοτικές εκδηλώσεις και να ήταν μπροστάρης στον αγώνα για επανένωση του τόπου. Πιθανόν και όχι.
Όμως, οι εμπνευστές του «αγωνιστικού» φυλλαδίου δεν αναφέρονται στον Αυξεντίου ως άτομο. Χρησιμοποιούν απλώς το όνομά του. Αναφέρονται στον αγώνα του '55 - '59 ο οποίος, πράγματι, δεν έγινε για την ομοσπονδία αλλά για την ένωση. Δεν έχει και πολύ νόημα να συζητούμε αν εκείνος ο αγώνας ήταν σωστός ή λανθασμένος, αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει, ή αν θα έπρεπε να ακολουθηθεί εναλλακτική πορεία. Το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα, με διαφοροποιημένες συνθήκες και διαφορετικά δεδομένα από τότε.
Αν υπάρχουν ακόμα υποστηρικτές της ένωσης, να βγουν να το δηλώσουν καθαρά. Αν υπάρχουν υποστηρικτές της διχοτόμησης, της διπλής ένωσης, της διατήρησης του σημερινού στάτους κβο (που όλα αυτά λίγο πολύ είναι το ίδιο πράγμα) να βγουν να το δηλώσουν καθαρά. Καθαρά όμως!
Παραφράζοντας τα λόγια ενός άλλου ήρωα, του Μάτση, προσωπικά υποστηρίζω πως αυτός ο τόπος ανήκει σε όλους εκείνους που τον ποτίζουν με τον ιδρώτα τους. Σε όλους όσους δημιουργούν και οραματίζονται ένα ειρηνικό μέλλον. Ανήκει στον κάθε ένα που νόμιμα επιλέγει να ζει εδώ, να παλεύει για τον επιούσιο και να φροντίζει όσους τον έχουν ανάγκη. Και δεν έχει καμιά σημασία αν λέγεται Γρηγόρης ή αν λέγεται Μουσταφά.
*Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου