Να κουβεντιάσουμε για μετά τη λύση;
14:50 - 07 Μαρτίου 2016
· Μην με αποκαλέσετε υπερφίαλο, ούτε υπερβολικό. Μπορώ να πετάξω άλλες «κορόνες» εντυπωσιασμού, προφυλάσσοντας και τα νώτα μου από τους νουνεχείς και ορθολογιστές του τόπου.
· Δεν «υπέγραψα» προκαταβολικά λύση του Kυπριακού, ούτε καν τολμώ να την προωθήσω. Όμως! Έχω το δικαίωμα, εκτιμώ, ν’ ανησυχώ περισσότερο για τη συνέχισή της, μετά την αποδοχή της. Γιατί λύση δεν είναι κάτι στατικό. Ούτε εφαρμόζεται άπαξ και διά παντός. Είναι προτσές (πορεία), όπως έλεγαν οι παλιοί κομουνιστές.
· Ν’ ακούσω τώρα το τετριμμένο; -«Έβαλες την «άμαξα μπροστά από τα άλογα». -«Ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε;». Δεν αμφισβητώ ότι της βάπτισης προηγείται η γέννηση. Μάλιστα η δεύτερη είναι προϋπόθεση της πρώτης! Αλλά σκεφτείτε να ’χει εξαρχής ο ανάδοχος τη θεία ...φώτιση για την καλή ζωή του νεοφώτιστου!
· Μέχρι τώρα δεν αντιλήφθηκα να ασχολείται κάποιος με τη μετά-λύση του Κυπριακού. Φτάνουμε μέχρι το σημείο της αισιοδοξίας για την ευτυχή κατάληξη της διαδικασίας ή κολλάμε στα ανυπέρβλητα εμπόδια που την καθιστούν ανέφικτη. Σαν να φοράμε τα αντηλιακά γυαλιά προστασίας μας. Εδώ χρειάζονται κάποιοι τολμηροί που θα κάψουν τα μάτια τους κοιτάζοντας στο μέλλον, ίσως κάποιοι φουτουριστές νέας κοπής.
· Τη λύση δεν θα τη δώσουν οι πεθαμένοι, αλλά οι ζωντανοί. Οι νέοι άνθρωποι! Κι αυτοί αφού απαλλαγούν από τα βαρίδια που τους αρματώσαμε. Δεν μετρούν οι νοσταλγικές αδελφικές σχέσεις της Αϊσέ με την Ανδρούλα. Όπως δεν υπαγορεύουν συνταγές οι καμένοι από τη συμφορά, αμφοτέρων των πλευρών. Λύση μπορούν να φέρουν και να τη διατηρήσουν οι αγνοί νέοι άνθρωποι.
· Η γενιά, που στήσαμε στη γωνία, αφοπλισμένη, χωρίς ρόλο και λόγο, επιδιώκοντας απλά τη συναίνεσή της. Τι ειρωνεία! Να θέλουμε να διατηρούμε τη νεολαία ανέκφραστη γι’ αυτά που θα καθορίσουν τη ζωή της. Και το χειρότερο. Να τη βάζουμε να παρακολουθεί την επιδιωκόμενη λύση απ’ αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.
· «Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες πολλές διδασκαλίες θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη». Ανεπηρέαστος από τα λάθη μας κι ανέπαφος με τις αμαρτίες μας, θα διόρθωνα τον ποιητή.
· Δεν «υπέγραψα» προκαταβολικά λύση του Kυπριακού, ούτε καν τολμώ να την προωθήσω. Όμως! Έχω το δικαίωμα, εκτιμώ, ν’ ανησυχώ περισσότερο για τη συνέχισή της, μετά την αποδοχή της. Γιατί λύση δεν είναι κάτι στατικό. Ούτε εφαρμόζεται άπαξ και διά παντός. Είναι προτσές (πορεία), όπως έλεγαν οι παλιοί κομουνιστές.
· Ν’ ακούσω τώρα το τετριμμένο; -«Έβαλες την «άμαξα μπροστά από τα άλογα». -«Ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε;». Δεν αμφισβητώ ότι της βάπτισης προηγείται η γέννηση. Μάλιστα η δεύτερη είναι προϋπόθεση της πρώτης! Αλλά σκεφτείτε να ’χει εξαρχής ο ανάδοχος τη θεία ...φώτιση για την καλή ζωή του νεοφώτιστου!
· Μέχρι τώρα δεν αντιλήφθηκα να ασχολείται κάποιος με τη μετά-λύση του Κυπριακού. Φτάνουμε μέχρι το σημείο της αισιοδοξίας για την ευτυχή κατάληξη της διαδικασίας ή κολλάμε στα ανυπέρβλητα εμπόδια που την καθιστούν ανέφικτη. Σαν να φοράμε τα αντηλιακά γυαλιά προστασίας μας. Εδώ χρειάζονται κάποιοι τολμηροί που θα κάψουν τα μάτια τους κοιτάζοντας στο μέλλον, ίσως κάποιοι φουτουριστές νέας κοπής.
· Τη λύση δεν θα τη δώσουν οι πεθαμένοι, αλλά οι ζωντανοί. Οι νέοι άνθρωποι! Κι αυτοί αφού απαλλαγούν από τα βαρίδια που τους αρματώσαμε. Δεν μετρούν οι νοσταλγικές αδελφικές σχέσεις της Αϊσέ με την Ανδρούλα. Όπως δεν υπαγορεύουν συνταγές οι καμένοι από τη συμφορά, αμφοτέρων των πλευρών. Λύση μπορούν να φέρουν και να τη διατηρήσουν οι αγνοί νέοι άνθρωποι.
· Η γενιά, που στήσαμε στη γωνία, αφοπλισμένη, χωρίς ρόλο και λόγο, επιδιώκοντας απλά τη συναίνεσή της. Τι ειρωνεία! Να θέλουμε να διατηρούμε τη νεολαία ανέκφραστη γι’ αυτά που θα καθορίσουν τη ζωή της. Και το χειρότερο. Να τη βάζουμε να παρακολουθεί την επιδιωκόμενη λύση απ’ αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.
· «Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες πολλές διδασκαλίες θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη». Ανεπηρέαστος από τα λάθη μας κι ανέπαφος με τις αμαρτίες μας, θα διόρθωνα τον ποιητή.