Προς τί η έκπληξις; Το τρομοκρατικό κτύπημα ήταν περισσότερο από αναμενόμενο
18:22 - 22 Μαρτίου 2016
Θυμός, ναι. Οργή, ναι. Πόνος και θλίψη, ναι. Αλλά, προς τί η έκπληξις;
Έχω την εντύπωση ότι τα σημερινά τρομοκρατικά κτυπήματα στις Βρυξέλλες ήταν αναμενόμενα. Ο ίδιος ο Γενικός Διευθυντής της Europol παραδέχθηκε πρόσφατα, μιλώντας σε σχετικό σεμινάριο στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι «ο κίνδυνος για νέα τρομοκρατικά κτυπήματα είναι ακόμα υπαρκτός». Επιπλέον, ο Γάλλος Πρωθυπουργός παραδέχθηκε σήμερα ότι «φοβόμασταν επίθεση και έγινε». Αυτές οι παραδοχές συνοδεύονται από μια άλλη «σιωπηλή» παραδοχή: Ότι η Europol και οι Ευρωπαϊκές Αρχές δεν είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν την τζιχαντιστική απειλή και γενικότερα την τρομοκρατία.
Η ανεπάρκεια των μέτρων πρόληψης των τρομοκρατικών επιθέσεων φαίνεται από το γεγονός ότι ενώ οι Βρυξέλλες είναι γεμάτες στρατό, εντούτοις δεν κατάφερε να αναχαιτίσει τις επιθέσεις. Παντού υπάρχει στρατός, ειδικά στις περιοχές κοντά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (Και το "κοντά" είναι σχετικό διότι μπορεί να σημαίνει και μέχρι αρκετά χιλιόμετρα μακριά). Το ξέρω διότι το είδα με τα μάτια μου πριν από ένα μήνα που ήμουν εκεί. Το αεροδρόμιο των Βρυξελλών είναι αστακός. Κοντά στο μετρό υπάρχει στρατός, αλλά είναι σαφώς πιο ευάλωτο σε σύγκριση με το αεροδρόμιο. Με τόσο στρατό και τόση ασφάλεια, οι τρομοκράτες κατάφεραν να περάσουν εκρηκτικά στο αεροδρόμιο και στο σταθμό του μετρό κοντά στα κτίρια της ΕΕ. Δεν μπορεί μόνο ο στρατός να σταματήσει το "αντάρτικο" των τζιχαντιστών, αλλά δεν ξέρω τί θα μπορούσε να το σταματήσει.
ΥΓ Σκεφτείτε να καμνει εντύπωση η έντονη παρουσία του στρατού σε έναν Κυπραίο, ο οποίος βλέπει συνέχεια στρατό και UN, όπου κι αν κυκλοφορήσει στην Κύπρο. Οκ, στρατός από στρατό διαφέρει, αλλά αναφέρομαι στην αίσθηση της παρουσίας.