Γεωργία Κόμπου: Η Λεμεσιανή μούσα του μπουζουκιού

Γράφει ο Δημήτριος Σταθακόπουλος, καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας και του Πολιτισμού του Πάντειου Πανεπιστημίου: «Στις παραδοσιακές κοινωνίες, γνωρίζουμε πως οι γυναίκες τραγουδούσαν και συνέθεταν αυθόρμητα, τραγούδια για κάθε δραστηριότητά τους, στο σπίτι, στο χωράφι, στις γιορτές, στις χαρές και στις λύπες. Πολλά από τα τραγούδια τους έχουν μείνει γνωστά μέχρι σήμερα. Αλλά και η Σοφία Δούδου - Τσίλλερ, η Αλεξάνδρα Σακκαλή και τόσες άλλες, είχαν σημαντική παρουσία, μέχρι την περίοδο της πρώτης δισκογραφίας, του Σμυρναΐικου, του Ρεμπέτικου, του λαϊκού του Τσιτσάνη έως το έντεχνο τραγούδι, οι γυναίκες δεν υστέρησαν. Αρχίζοντας από την κα Κούλα Αντωνοπούλου και την Αμαλία Βάκα στις ΗΠΑ, τη στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και φυσικά πάμπολλες νεότερες και σύγχρονες σημαντικές γυναίκες συνθέτριες και μουσικούς. Ενδεικτικά θ’ αναφερθώ σε μια νέα αλλά με παλαιά εμπειρία, Κυπρία μουσικοσυνθέτρια και μοναδική στο μπουζούκι. Τη Γεωργία Κόμπου».

Η Γεωργία Κόμπου, λοιπόν, μιλώντας στον «Ρεπόρτερ» για την ενασχόλησή της με τη μουσική, ανέφερε ότι η συστηματική δουλειά και η επίδραση του οικογενειακού της περιβάλλοντος, συνέτειναν καθοριστικά στη μουσική απογείωσή της. «[..] Όλα αυτά τα χρόνια σκληρής δουλειάς, έμαθα στη ζωή μου να πολεμώ με όσα όπλα διαθέτω, με το πείσμα μου, την αγάπη της οικογένειάς μου και φίλων που ξεχώρισα πλέον στη ζωή μου, μα πάνω απ’ όλα τη δύναμη που αντλώ από τον Θεό. Η μάνα μου την οποία έχασα πριν από εννέα χρόνια ήταν και θα είναι ο συνοδοιπόρος σ’ αυτή τη μεγάλη και δύσκολη διαδρομή την οποία πρέπει να διανύσω. Είναι μια υπόσχεση που έδωσα σ’ αυτό τον υπέροχο άνθρωπο, όταν είχε χάσει τη μάχη για τη ζωή», προσθέτει η Γεωργία, βιρτουόζος στο μπουζούκι, πρώτο μαντολίνο με τους κανταδόρους.

«Αναγιώθηκα με το καρναβάλι»

Η Γεωργία Κόμπου αποδίδει την ενασχόληση αλλά και τη μουσική της πρόοδο και ανάδειξη, στις ιδιαίτερες ευκαιρίες που είχε στη γενέτειρά της Λεμεσό, το περιβάλλον που έτυχε ή επιδίωξε να βρεθεί. «Στην ηλικία των 12 ετών αρχίζω δειλά-δειλά να παίζω μαντολίνο στη Χορωδία του Άρη όταν συμμετείχε στο Καρναβάλι Λεμεσού. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στις πρόβες που κάναμε στο Πρώτο Σωματείο του Άρη Λεμεσού, στη μαντολινάτα καθόμουν δίπλα από τη Δέσποινα Ολυμπίου και παίζαμε και οι δύο μας μαντολίνο. Ήμουν ενεργό μέλος της μαντολινάτας της Χορωδίας Άρης Λεμεσού, και συμμετείχα τόσο στο άρμα στη μεγάλη καρναβαλίστικη παρέλαση όσο και στους χορούς της χορωδίας. Θυμάμαι πολύ έντονα που ράβαμε ρούχα διάφορα χρώματα, φορέματα με καπέλα, και τα ίδια φορούσε και η χορωδία και η μαντολινάτα. Πάνω στο άρμα ήταν αποκλειστικά γυναίκες δεν υπήρχαν άνδρες χορωδοί», διηγείται η Γεωργία, η οποία επιστρέφοντας από τις σπουδές της γίνεται μέλος στη χορωδία «Κύπριοι Κανταδόροι» με μαέστρο τον Κώστα Κωνσταντινίδη και γράφει το πρώτο της καρναβαλίστικο τραγούδι το οποίο παρουσιάστηκε τη Βραδιά Κανταδόρων έξω από το Διοικητήριο Λεμεσού. Αυτό το τραγούδι έχει καταγραφεί, από τον πανεπιστημιακό Μίμη Σοφοκλέους, στο Αρχείο του δήμου Λεμεσού αναφορικά με τις μνήμες της πόλης.
_____________________

Μια γυναίκα ανάμεσα στους Κανταδόρους

Με τη δεξιοτεχνία της, η Γεωργία Κόμπου μπήκε σε ομάδες κανταδόρων και άλωσε το κάστρο του μέχρι πρόσφατα αντρικού μονοπωλίου. «Έπειτα από τη συμμετοχή μου με τους Κύπριους κανταδόρους, γνωρίζω μια άλλη ομάδα, τους Κανταδόρους Λεμεσού, στους οποίους γίνομαι μέλος και συμμετέχω μαζί τους στις παραστάσεις τους. Έτυχε χρονιά την περίοδο των καρναβαλιών να συμμετέχω με τρεις ομάδες. Σε κάποιες περιπτώσεις δεχόμουν και λίγο πόλεμο για το ότι ήμουν γυναίκα, διότι οι κανταδόροι ήταν άντρες και όχι γυναίκες. Δεν με ενοχλούσε το γεγονός αυτό, αντιθέτως με όπλιζε με περισσότερο πείσμα και αγάπη σε αυτό που έκανα. Μετά μου γίνεται πρόταση από την ‘‘Ανδρική Τετραφωνία’’ Λεμεσού, μια ομάδα η οποία αποτελείτο από μέλη της Χορωδίας Λεμεσού αλλά μόνο άνδρες. Μαζί μου, με τη μαντολινάτα ήταν και ο Λάκης Φανάρης από τους παλαιότερους μαντολινίστες της Λεμεσού και αυτό ήταν μεγάλη τιμή και χαρά για μένα», σημειώνει.

Ωστόσο, το δόσιμό σου όπως το περιγράφεις, δεν συνοδεύτηκε πάντα με εκτίμηση, με αποτέλεσμα να μην σε βλέπουμε στις μουσικές εκδηλώσεις του φετινού Καρναβαλιού.
Το τελευταίο διάστημα έχω αποσυρθεί από όλες τις ομάδες αυτές για λόγους, οι οποίοι με έχουν πληγώσει πολύ. Για πρώτη φορά, μετά από 30 χρόνια, δεν συμμετέχω στο Καρναβάλι, αφού αντιλήφθηκα την παραγνώριση και την απαξίωση από ανθρώπους που τους έχω δώσει τα πάντα.