«Ένας οργισμένος νέος μέσα σ’ ένα γερασμένο κορμί»
18:45 - 09 Φεβρουαρίου 2016
Ένας πολιτικός… καλλιτέχνης
Στους τοίχους του σαλονιού του κ. Λυσσαρίδη, θα δει κανείς αρκετούς πίνακες ζωγραφικής. Πολλοί εξ αυτών είναι δικά του έργα. Ζωγραφίζει κυρίως τα καλοκαίρια, που μεταβαίνει για διακοπές στον Πρόδρομο. Οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες, όμως, δεν τελειώνουν στη ζωγραφική. Ασχολείται και με την συγγραφή ποιημάτων, ενώ μελετά το ενδεχόμενο επιλογής κάποιων για να εκδοθούν, από τα περίπου τρεις χιλιάδες ποιήματα που έχει γράψει. Πρόκειται για ποιήματα εμπνευσμένα από την πολιτική κατάσταση του τόπου, τη ζωή και τους αγώνες που πρέπει να δοθούν για ένα καλύτερο αύριο. «Στο παρελθόν έγραφα οργισμένα ποιήματα, τώρα είμαι ημιοργισμένος γιατί δεν μπορώ να δημιουργήσω οργισμένες πλατείες. Για μένα δεν υπάρχει δικαιολογία απουσίας από τη δημόσια ζωή, αλλά καμιά φορά, όταν είσαι 95 ετών, δυσκολεύουν την παρουσία σου οι βιολογικές αδυναμίες», προσθέτει. Ο ακόλουθος στίχος ενός από τα ποιήματα του είναι ενδεικτικός των προβληματισμών του:
«Οι πλατείες άδειες από φωνές και
παρουσία,
αναμένουν ξύπνημα
Όταν αντικρίζω άρχοντες, κατέχοντες
και κατοχικούς
αναπηδώ και προσδοκώ αναμέτρηση...»
«Η ανάσα βαριά
Ο χρόνος δανεικός
Είμαι ένας οργισμένος νέος
Μέσα σ’ ένα γερασμένο κορμί»
Το παιδί που δεν ήλθε
Συνολικά 52 χρόνια διαρκεί ο γάμος του Βάσου Λυσσαρίδη με τη Βαρβάρα Cornwall. Ένας γάμος που εξελίχθηκε παράλληλα με σημαντικά γεγονότα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
«Είμαστε και οι δυο ελεύθεροι άνθρωποι, με κατανόηση, κανένας δεν επενέβαινε στην πνευματικοπολιτική ζωή του άλλου. Είχαμε μια σχέση συντροφικότητας. Δεν ήταν μια σχέση καταπίεσης αλλά κατανόησης», σημειώνει ο Βάσος Λυσσαρίδης, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του για τη γυναίκα που στάθηκε στο πλευρό του, στηρίζοντάς τον μια ολόκληρη ζωή. Στη ζωή τους δεν ήλθε ποτέ ένα παιδί. Ο ίδιος λέει πως δεν ήταν συνειδητή απόφαση, απλά δεν έγινε. «Αρχικά έλεγα, τι ζωή θα έδινα στο παιδί μου, αφού όλες μου οι ώρες ήταν για τη δημόσια ζωή. Όμως, σήμερα, λέω ότι η ύπαρξη ενός παιδιού ίσως να ήταν παρηγορητική, ιδιαίτερα για εκείνον που θα μείνει τελευταίος», κατέληξε ο γιατρός.
"Οι νέοι είναι η ελπίδα"
Πιο οικεία αισθάνεται όταν βρίσκεται ανάμεσα σε νέους ανθρώπους. «Θέλω να ακούω του νέους. Και αυτοί μαζί μου βρίσκουν εύκολο έδαφος συνομιλίας», ανέφερε ο κ. Λυσσαρίδης, στέλνοντας το μήνυμα πως η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο βρίσκεται στη νέα γενιά. «Τα όσα λένε ότι οι νέοι σήμερα δεν έχουν ηθικές αξίες, είναι προφάσεις εν αμαρτίες. Αν υπάρχει πρόοδος, σημαίνει ότι κάθε γενιά είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Διαφορετικά υπάρχει στασιμότητα ή οπισθοδρόμηση», σημείωσε. Για να προσθέσει πως παρά τα όποια λάθη, κάθε γενιά φέρνει κάτι καινούριο. «Ο νέος, ακριβώς επειδή δεν έχει τίποτα να χάσει, έχει την ελευθερία της έκφρασης και δεν γίνεται όργανο καταπίεσης». Όσο για την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και όλα τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι.. ο κ. Λυσσαρίδης καλεί σε αντίδραση και αγώνα. «Η σημερινή κατάσταση μπορεί να φέρει τους νέους ή στην απάθεια και την υποταγή ή στην επαναστατικότητα. Το να λες ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς με τα όσα συμβαίνουν γύρω σου, είναι άρνηση αγώνα. Ο άνθρωπος που δεν ασχολείται με τα κοινά είναι άχρηστος», ανέφερε με νόημα. Για να συμπληρώσει πως δεν γίνεται να καθορίζουν άλλοι την τύχη των νέων χωρίς τη συμμετοχή των ιδίων. «Αυτό δεν είναι επαναστατικότητα, αλλά πλαδαρότητα», κατέληξε.
Διεκδίκησε αλλά δεν κατέκτησε την Προεδρία
Αρκετές φορές διεκδίκησε την Προεδρία της Δημοκρατίας, ωστόσο ο λαός επέλεξε να μην τον στείλει στο Προεδρικό, παρά τη μακρά πορεία του στον πολιτικό στίβο. Ρωτήσαμε τον Βάσο Λυσσαρίδη αν έχει κάποια πικρία για το γεγονός ότι δεν εξελέγη ποτέ Πρόεδρος της Δημοκρατίας. «Αυτή ήταν η λαϊκή ετυμηγορία και τη σέβομαι. Εξάλλου δεν είμαι σίγουρος πόσο θα επιβίωνα. Ήμουν υποψήφιος, εν γνώσει μου μάλιστα ότι τα ποσοστά μου δεν θα ήταν ικανοποιητικά, αλλά ήθελα να δείξω ότι δεν αποφεύγω τις ευθύνες», σημείωσε. Δηλώνει μάλιστα ευγνώμων για το γεγονός ότι του εδόθη, όπως είπε, περισσότερη αγάπη και αναγνώριση απ’ όση αξίζει. «Ο λαός με βλέπει με κάποια μορφή συμπάθειας, ακόμη και αν δεν με ψήφιζαν», συμπλήρωσε.