Ένα γιούπι ακούστηκε να βγαίνει μέσα από το Προεδρικό

Η απόφαση του Υπουργικού για μείωση της στρατιωτικής θητείας φέρει μεν έντονο το προεκλογικό στίγμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η θητεία δεν θα μειωθεί. Γίνεται, κάλλιστα, να συμβαίνουν και τα δύο.
 

Η εξαγγελία έμοιαζε με μεταρρυθμιστικό θρίαμβο. Γιατί όμως; Είναι μια πολύ κρίσιμη περίοδος για το κυπριακό και την οικονομία. Ο ΔΗΣΥ θέλει να αυξήσει (και να μετρήσει) τη δύναμη του στις βουλευτικές για να ξέρει πώς προχωρεί σε αυτούς τους δύο τομείς. Αν ο Συναγερμός καταφέρει να κερδίσει  ένα μεγάλο ποσοστό στις βουλευτικές (συν τεράστια συσπείρωση), τότε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα νιώθει ισχυρός, έναντι των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων και θα διαπραγματεύεται με άλλο «αέρα» για τα δύο μείζονος σημασίας θέματα, που αφορούν τον τόπο. Για παράδειγμα, με άλλο τουπέ, ο ΔΗΣΥ, θα αντικρίζει το ΔΗΚΟ όταν συζητεί μαζί του το κυπριακό, αφού θα έχει στο πλευρό του το ΑΚΕΛ -δεδομένου ότι δεν ξεπερνιούνται οι κόκκινες γραμμές- και με άλλο τουπέ θα συζητεί την οικονομία μαζί με το ΑΚΕΛ, αφού θα έχει στο πλευρό του το ΔΗΚΟ. 
 
Συνεχίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση και ο Πρόεδρος, να παίζει μπάλα στο επικοινωνιακό γήπεδο διά την επίτευξη του στόχου. Προς την κατεύθυνση του στόχου οδηγεί και η απόφαση για μείωση της θητείας. Αντιπαραβάλλεται, πάντως, ότι η πρόταση είναι κούφια/πυροτέχνημα, ώστε, να πούνε «όχι» οι υπόλοιποι και ο Πρόεδρος να ισχυριστεί ότι «έκανε τον καθήκον του, αλλά δυστυχώς οι άλλοι τορπίλισαν την απόφαση». Σε κάθε περίπτωση, όμως, συμφέρει στον Πρόεδρο η μείωση διότι διαφορετικά εξαργυρώνεται το «επροσπάθησεν ο καημένος» και διαφορετικά το «κατάφερε να μειώσει τη θητεία κατά 10 μήνες». 

Ο τρόπος, με τον οποίο ο Πρόεδρος επέλεξε να πλασάρει τη μείωση της θητείας είναι θεαματικός: Αναπάντεχα και με χαρά (το τουίτ του Χάρη, πριν καν το ανακοινώσει το Προεδρικό ήταν όλα τα λεφτά, αν και μάλλον η τουιτερική ανακοίνωση έγινε εν γνώσει του Προέδρου).  Άλλωστε, αν η κυβέρνηση έθετε το ζήτημα της μείωσης της θητείας σε ανοικτό-πολιτικό διάλογο, αφενός θα χαλούσε η έκπληξη-«έκρηξη χαράς» και αφετέρου, θα μεσολαβούσε ένα διάστημα, μέσα στο οποίο πολλοί συμμετέχοντες στον διάλογο θα διεκδικούσαν μερίδιο για τη συμβολή τους στη μεγάλη αυτή επιτυχία. Επιπλέον, η διαδικασία θα καθυστερούσε λόγω διαφωνιών και διαφορετικών αναγνώσεων.
 
Μέσα σε μια τριετία βαθύτατης οικονομικής ύφεσης και θλίψης, ο Πρόεδρος παρουσιάζει τις αποφάσεις του, στα σοβαρά ζητήματα, σχεδόν θεατρικά. Ας μη ξεχνάμε ότι η πολιτική είναι, υπό συγκεκριμένη έννοια, θέατρο. Καλείται να βρει τρόπους να μετριάσει τον αρνητικό αντίκτυπο των τελευταίων 3 χρόνων και να ανταποδώσει πρακτικά στην κοινωνία. Διότι, μπορεί να «βγήκαμε στις αγορές, να πουλήσαμε ομόλογα και να σταθεροποιήθηκε η οικονομία», αλλά οι άνεργοι, οι δυσπραγούντες και οι στρατιώτες ψηφίζουν (και «πρέπει να τους βρούμε λόγους για να ψηφίσουν ενόψει μεγάλων μαχών»).
 
Από την άλλη, η κοινωνική πίεση πάνω στα κόμματα, που διαφωνούν με τη μείωση ή που την απορρίπτουν εξαρχής ως ανέφικτη, θα είναι αφόρητη. Ποιος γονιός θέλει να πάει το παιδί του δύο χρόνια στρατό και ποιος νέος θέλει  να υπηρετήσει για δύο χρόνια;
 
Η θέση του ΔΗΣΥ είναι δεδομένη. Το ΑΚΕΛ, εκτός από την κοινωνική πίεση, ταυτόχρονα έχει να ζυγίσει, από τη μια την ενόχληση του για το τετελεσμένο της υπόθεσης και από την άλλη τη δέσμευση του στην αντιμιλιταριστική του φύση (ήταν και δική του πρόταση άλλωστε).
 
Δεν ξέρω αν η στάση του ΑΚΕΛ απέναντι στο ζήτημα της μείωσης της θητείας, που συνδέεται με το ευρύτερο ζήτημα του κυπριακού, θα αποτελέσει μια ένδειξη για τη στάση, που θα τηρήσει και για το ίδιο το κυπριακό. Διότι, αν κι ο Άντρος «φωνάζει» για το τετελεσμένο της υπόθεσης, εντούτοις, τονίζει ότι θα προσπαθήσει να συμβάλει, ώστε, η  πρόταση να γίνει εφαρμόσιμη. 
 
Το ΔΗΚΟ βρίσκεται σε στάση αναμονής. Η  ΕΔΕΚ έκανε ξεκάθαρη τη θέση της. Η Συμμαχία επίσης. Ο στρατιωτικός κόσμος εμφανίζεται ενοχλημένος.  
 
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν απορριφθεί από τη Βουλή η μείωση της θητείας, ο Αναστασιάδης θα νιώθει ότι έκανε το καθήκον του. Εκτός κι αν αποδειχθεί με επιστημονικά τεκμήρια και όχι με  πολιτικό λαϊκισμό, ότι η πρόταση για μείωση της θητείας είναι πραγματικά ανέφικτη.
 
Πάντως, ο Πρόεδρος δεν έχει την  πολυτέλεια να «παίξει» με ένα  τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως είναι η στρατιωτική θητεία, που είναι  άμεσα συνυφασμένη με το ίδιο το κυπριακό πρόβλημα. Με την οικονομία «έπαιξε» και έπραξε το αντίθετο από εκείνο που έλεγε. Δεν μπορεί να επαναλάβει το ίδιο μέγα σφάλμα της αναξιοπιστίας, ανεξαρτήτως αν η οικονομική του πολιτική και οι αποφάσεις του στην οικονομία, φέρνουν αποτελέσματα ή όχι. 
  

 
 

Δειτε Επισης

Η εκλογή Τραμπ-Μήνυμα προς την Ευρώπη
Τα Νηπιαγωγεία μας Κρατούν; Η Επείγουσα Ανάγκη Ενίσχυσης της Προδημοτικής Εκπαίδευσης
Η επόμενη μέρα των εκλογών στις ΗΠΑ
Νομικό τμήμα Αστυνομίας. Μια έτσι, μια γιουβέτσι
Αρχηγό Αστυνομίας αλλάξαμε. Νοοτροπία αλλάξαμε;
Ας μην βάζουμε το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν πάνω από ανθρώπινες ζωές
Πολιτική επιχειρηματολογία έναντι ευχολογίων
Αυτισμός και η ποικιλομορφία του
Συμβασιούχοι Οπλίτες: Άμεση ανάγκη για στήριξη και αναβάθμιση τους στην Εθνική Φρουρά
Η νομιμότητα αποστολής προσκλητηρίων γάμου με φακέλους της Αστυνομίας και η άγνοια του Αρχηγού