Μακριά κι αγαπημένοι Πουργουρίδης-ΔΗΣΥ

Ένα από τα παλιά στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού και επί σειρά ετών βουλευτής, ο Χρίστος Πουργουρίδης, τρεις μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, δηλώνει αμέτοχος στην όλη διαδικασία. Δηλώνει, επίσης, ενοχλημένος και απογοητευμένος από την όλη κατάσταση και το σκηνικό που στήνεται, πρώτα για τα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα, και έπειτα για την υπόθεση της Κύπρου, όπως ο ίδιος αναφέρει με φανερή θλίψη στο πρόσωπό του. Στο εθνικό μας πρόβλημα φοβάται εκτροπή, αν και έχει ακόμη κάποιες ελπίδες, έστω και αμυδρές, ότι θα επικρατήσει η λογική και η σύνεση, και ο τωρινός Πρόεδρος θα αποδειχθεί τελικά ο «Πρόεδρος της λύσης του Κυπριακού».

Είναι συνειδητή η επιλογή της απομάκρυνσής σας από τα κομματικά κέντρα λήψης αποφάσεων, κ. Πουργουρίδη;
Δεν συμμετέχω στις κομματικές διαδικασίες. Δηλώνω βαθύτατα απογοητευμένος από την κομματική στάση σε πολλά σημαντικά θέματα. Μπορεί η κατάσταση στα άλλα κόμματα να είναι χειρότερη ή εξίσου κακή μ’ αυτήν στον ΔΗΣΥ, αλλά ο καθένας στέκεται και κρίνει τα του σπιτιού του. Δεν ενοχλούμαι προσωπικά, αφού δεν επεδίωξα να επανέλθω στην ενεργό πολιτική δράση, και έτσι δεν δικαιούμαι να έχω παράπονο και απαιτήσεις από το κόμμα μου. Είμαι απογοητευμένος γιατί η Κύπρος χρεοκόπησε και υποδουλώθηκε στους ξένους δανειστές της, και το κόμμα μου δεν έχει κάνει γι’ αυτό το κεφαλαιώδες θέμα ουσιαστική αυτοκριτική, ούτε ανέλαβε ποσώς, πέρα από κάποιες φραστικές διακηρύξεις, το μεγάλο μερτικό ευθύνης που του αναλογεί.

Και παλιά στο ίδιο καζάνι δεν βράζαμε; Γιατί τώρα σας ενοχλούν όλα αυτά, στα οποία έχετε αναφερθεί πιο πάνω;
Ναι, συνέβαιναν και παλιά παρόμοια πράγματα. Δεν καταφέραμε δυστυχώς να ξεπεράσουμε τον κακό εαυτό μας. Πρόσφατα υπήρξαν κωμικοτραγικές «δραστηριότητες» εκ μέρους βουλευτών και άλλων κορυφαίων στελεχών, που εγώ ανέμενα μια κάποια αντίδραση. Γιατί εξαιτίας τέτοιων φαινομένων βλέπουμε την κατρακύλα του τόπου μας. Αντ’ αυτού, υπήρξε εκείνη η άκρως θλιβερή δήλωση του προέδρου μας, του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου –τον οποίο κατά τ’ άλλα εκτιμώ για τις προσπάθειές του–, «μα τι θέλετε να κάνω; Να τους διαγράψω κι ύστερα να μην μπορώ να περάσω τα νομοσχέδια από τη Βουλή;». Θεωρώ ότι αυτή η δήλωση αγγίζει τα όρια της φάρσας.

Γιατί δεν μείνατε στο κόμμα σας, να πολεμήσετε τα τρωτά και επώδυνα από μέσα;
Δεν ήθελα να έχω επαφές ούτε σε επίπεδο κυβερνητικό ούτε σε επίπεδο κομματικό. Βεβαίως, ως πρώην βουλευτής του κόμματος, δικαιούμαι να συμμετέχω σε κάποια συλλογικά όργανα, όπως είναι το Επαρχιακό Συμβούλιο στη Λεμεσό και το Ανώτατο Συμβούλιο του κόμματος, κεντρικά. Δεν έχω συμμετάσχει σε καμία συνεδρία αυτών των σωμάτων από το 2011. Είναι συνειδητή επιλογή και έκφραση διαμαρτυρίας, για την καταφανή αδράνεια του κόμματός μου σε ουσιώδη ζητήματα.

Ενώ είχατε την ευκαιρία να εμφανίζεστε από τη θέση ενός ενεργού πολιτικού, επιλέξατε να είστε απλώς και μόνο ένας ενεργός πολίτης. Τι θα κάνετε στις βουλευτικές εκλογές;
Δεν θα πήγαινα να ψηφίσω στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Οφείλω όμως να ανταποκριθώ για δύο λόγους. Θα φαινόμουν αχάριστος ενώπιον πολλών τίμιων Συναγερμικών ψηφοφόρων, που για χρόνια μού έδιναν την ψήφο τους. Κατά δεύτερο λόγο, επειδή υπάρχει σε εξέλιξη η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, παρά τα πολλά βαρίδια στο κόμμα, ένας που ανήκει στον κεντροδεξιό χώρο οφείλει να στηρίξει τον Δημοκρατικό Συναγερμό με την ψήφο του. Αφού είναι το μόνο κόμμα στον χώρο του που υποστηρίζει τη λύση. Κι αν κάποιος είναι αριστερός, οφείλει να υποστηρίξει το ΑΚΕΛ, αφού και εκείνο το κόμμα στον χώρο του υποστηρίζει τη λύση.

Το κομματικό κατεστημένο, παρά την καταδίκη του κατά καιρούς, επιβιώνει. Ο κόσμος δείχνει εγκλωβισμένος στα παραδοσιακά κόμματα και κάθε νέα κίνηση φαίνεται καταδικασμένη. Πώς, λοιπόν, θα βγούμε από το αδιέξοδο;
Η ερώτησή σου γεννά έναν μεγάλο φιλοσοφικό προβληματισμό, που έχω για δεκαετίες. Μήπως είναι λανθασμένη η προσέγγιση που είχαμε, ότι την ευθύνη για την κακή ποιότητα των βουλευτών την φέρουν οι πολιτικοί ηγέτες; Μήπως την ευθύνη την φέρει ο κόσμος; Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα. Δεν μπορώ να επιρρίψω ευθύνες στον απλό κόσμο, με την ίδια ευκολία που την επιρρίπτω στους ηγέτες. Αναμφίβολα, εκείνοι έχουν μεγαλύτερες ευθύνες. Από την άλλη, όμως, δεν αντιλαμβάνομαι τις συμπεριφορές των ανθρώπων ως προς τον τρόπο που επιλέγουν τους βουλευτές τους. Και καταλήγω, δυστυχώς, στο ότι με τις νοοτροπίες που επικρατούν, δεν υπάρχουν πιθανότητες να έχουμε 56 καλύτερους σ’ αυτή τη Βουλή, από τους προηγούμενους 56.

Άρα, καμία ελπίδα για κάτι καινούργιο στη νέα Βουλή;
Δεν βλέπω στα λαϊκά στρώματα, στα οποία κινούμαι καθημερινά λόγω της τριβής μου ως δικηγόρος, οποιονδήποτε προβληματισμό ή στοχασμό για καλύτερες επιλογές. Τα κριτήρια είναι περίπου τα ίδια, αν όχι και χειρότερα, από την προηγούμενη ψηφοφορία. Δέστε τους αριστίνδην σε όλα τα κόμματα. Είναι αυτοί οι άνθρωποι ικανοί να ανταποκριθούν στα βουλευτικά τους καθήκοντα; Ασφαλώς όχι. Αντιγράφουμε τη βλακώδη πολιτική που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα. Δηλαδή, επειδή κάποιος είναι γνωστός γιατί είναι άσος στην καλαθόσφαιρα ή πρωταγωνιστής στο θέατρο, τον κάνουμε και βουλευτή.

_____________________________________________

«Απέτυχε ο Αναστασιάδης να δημιουργήσει κουλτούρα λύσης»

Σύμφωνα με τον Χρίστο Πουργουρίδη, «το Κυπριακό υπήρξε θύμα των εκλογών, ιδιαίτερα των προεδρικών»

Το 2013, ο Χρίστος Πουργουρίδης είχε πει ότι μπορεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να διακηρύσσει δημοσίως μαξιμαλιστικές θέσεις, αλλά μυστικά προωθεί μια πολύ μετριοπαθή θέση στο Κυπριακό. Η άποψή του δεν έχει αλλάξει καθόλου, τρία χρόνια μετά: «Θέλω να πιστεύω –δεν έχω χάσει τις ελπίδες μου, παρόλο που λιγοστεύουν– ότι ο Αναστασιάδης θα είναι Πρόεδρος λύσης. Τον ξέρω, όμως, πολύ καλά και αρχίζω να φοβάμαι ότι τακτικισμοί πιθανόν να οδηγήσουν σε καταβαράθρωση του Κυπριακού. Και φοβάμαι πως δεν θα επιδείξει την απαιτούμενη θαρραλέα στάση τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι».

Μετά από αυτό που μόλις έχετε περιγράψει, πώς θα είναι ο Νίκος Αναστασιάδης «Πρόεδρος λύσης»;
Αυτοί είναι οι φόβοι μου. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα επαληθευτώ. Υπάρχουν γεγονότα που φωνάζουν, κατά τη γνώμη μου, για τη στάση του Προέδρου. Η ανακολουθία του, για παράδειγμα, όσον αφορά στον χρόνο που θα χρειαστούμε για να οδηγηθούμε σε λύση. Εγώ πιστεύω ότι το Κυπριακό μπορεί να λυθεί μέσα σε μερικές εβδομάδες. Αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση από τη δική μας πλευρά. Εννοώ ότι πρέπει να εκτιμήσουμε σωστά ποιο είναι το μάξιμουμ που μπορούμε να πετύχουμε με τους χειρισμούς μας. Φυσικά δεν είμαστε μόνοι μας στις αποφάσεις. Στην άλλη πλευρά, το θέμα που κυριαρχεί είναι αυτό των εγγυήσεων. Συγκεκριμένα, του μονομερούς δικαιώματος της Τουρκίας να επεμβαίνει. Νομίζω ότι και αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί.

Ποιο, κατά την άποψή σας, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Κυπριακό;
Η έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών. Θα πρέπει να δούμε τη λύση του Κυπριακού, αφού εξασφαλιστεί η ασφάλειά μας, μέσα στην προοπτική του χρόνου. Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική ηγεσία απέτυχε να δημιουργήσει μια κουλτούρα λύσης. Απέτυχε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, όπως απέτυχε και ο Γλαύκος Κληρίδης. Αν και ήταν τοποθετημένος υπέρ της λύσης και παρόλο που ήταν πρόεδρος του Συναγερμού για δεκαετίες, δεν μπόρεσε ο Γλαύκος Κληρίδης να δημιουργήσει κουλτούρα λύσης. Μοιραία, επειδή δεν προλαβαίνουμε, πρέπει οι ηγέτες της λύσης να επιδοθούν σε μια σταυροφορία, εξηγώντας τα ωφελήματα της λύσης, μέσα πάντα στην προοπτική του χρόνου, καθώς και τα φοβερά μειονεκτήματα της ακινησίας, της διατήρησης της σημερινής κατάστασης. Πιστεύω πως υπάρχουν καλές πιθανότητες να περάσει στο δημοψήφισμα το «ναι». Τώρα, εάν επιδιώκουμε λύση καλύτερη απ’ αυτήν του Σχεδίου Ανάν, είναι σαν να επιδιώκουμε να πάμε περπατώντας στο φεγγάρι… Βλέπω πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης και στις δύο πλευρές να δηλητηριάζουν τον κόσμο. Εμείς τι κάνουμε; Να κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική. Οι δυνάμεις της λύσης δεν έχουμε οργανωθεί σε ένα μέτωπο, μια πανστρατιά, με μια συγκεκριμένη στρατηγική και πρόγραμμα δράσης. Κινούμεθα σπασμωδικά, ευκαιριακά, περιοριζόμαστε στο να τοποθετούμαστε, για παράδειγμα καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας την κατάπτυστη ενέργεια του εμπρησμού του τεμένους στη Δένεια, αλλά δεν κάνουμε καμία αυτοκριτική.

Ποιος πατά φρένο στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού;
Είμαι πεπεισμένος ότι στο θέμα των πολιτικών αποφάσεων δεν υπάρχουν θέματα που θέλουν παραπάνω συζήτηση. Μπορεί στη λεπτομέρεια να υπάρχουν ζητήματα που χρήζουν διευκρινίσεων, αλλά αυτά δεν είναι δουλειά των Αναστασιάδη - Ακιντζί. Είναι θέματα των τεχνοκρατών. Το Κυπριακό υπήρξε θύμα των εκλογών. Ιδιαίτερα των προεδρικών. Οι βουλευτικές εκλογές, όσον κι αν δεν λέγεται, έφεραν στασιμότητα στη διαδικασία που ακολουθείται στο Κυπριακό. Εν κατακλείδι, θέλω να πω ότι η θέση μου στο Κυπριακό είναι ξεκάθαρη: Η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να παραμείνει διαιρεμένη και είναι πολύ μεγάλη για να μας χωρέσει τρισευτυχισμένους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.
_________________

«Συνειδητά εκπροσωπώ τον Ρίκκο στο δικαστήριο»

Ερωτηθείς γιατί ανέλαβε δικηγόρος του παυθέντος βοηθού γενικού εισαγγελέα, Ρίκκου Ερωτοκρίτου, ο Χρίστος Πουργουρίδης απάντησε ότι ο δικηγόρος δεν έχει επιλογή στους πελάτες του. «Είναι υπόχρεος, ως συνεπής και προς τον όρκο του, να υπερασπίζεται οποιονδήποτε άνθρωπο. Λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψιν και την απαραβίαστη αρχή πως ο κάθε άνθρωπος τεκμαίρεται αθώος μέχρι να καταδικαστεί από αρμόδιο δικαστήριο», εξηγεί.

Δεν μπορούσατε, δηλαδή, να το αποφύγετε; Η απορία του κόσμου έχει να κάνει και με τις μεγάλες σας πολιτικές διαφωνίες. Αν δεν κάνω λάθος, είχατε διαφωνήσει ακόμα και με την απόφαση του Προέδρου Αναστασιάδη να διορίσει τον κ. Ερωτοκρίτου ως βοηθό γενικό εισαγγελέα.
Δεν κάνετε λάθος! Διαφώνησα σε πολλά. Και την εκπροσώπησή του στο δικαστήριο θα μπορούσα να την αποφύγω, αλλά δεν θα ήταν έντιμο να το κάνω. Η επιλογή έγινε από εκείνον. Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του, γιατί με επέλεξε. Χωρίς δυσκολία, ανέλαβα την υπεράσπισή του, ξεχνώντας τις διαφορές που προϋπήρχαν. Γιατί και οι διαφορές αυτές δεν μου δημιουργούσαν πρόβλημα συνείδησης.

Οι διαφορές σας ασφαλώς δεν επηρεάζουν την εκπροσώπηση του πελάτη σας στο δικαστήριο. Άλλωστε θα πληρωθείτε για τις υπηρεσίες σας.
Νομίζω ότι θα ενεργούσα έτσι για οποιονδήποτε πελάτη μου. Για τον κ. Ερωτοκρίτου, εξαιτίας των όσων έχετε προαναφέρει, είμαι υποχρεωμένος να κάνω κάτι παραπάνω. Για να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Δεν μπαίνει θέμα αμοιβής. Κάθε άλλο. Νομίζω δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για να καταταχθεί στην κατηγορία των καλοπληρωτών.

Ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου έχει μιλήσει έντονα για το λεγόμενο «κατεστημένο της πρωτεύουσας». Υπάρχει; Αισθάνεστε να επιβάλλεται και σε σας;
Με εκφράζει η θέση ότι υπάρχει κατεστημένο. Της πρωτεύουσας, με ρωτάτε, έτσι; Ε, σε όλες τις χώρες, όπου υπάρχει κατεστημένο, αυτό κατοικοεδρεύει στις πρωτεύουσες. Κατά κανόνα. Κατά καιρούς έχω διαπιστώσει ότι υπήρχαν υπόγεια ρεύματα που δυσκολευόσουν να εντοπίσεις από πού ξεκινούσαν. Οι κατευθύνσεις τους έδειχναν μάλλον προς τη μεριά της Λευκωσίας. Τι είναι κατεστημένο; Αυτό το μείγμα από πολιτικούς, οικονομικούς, νομικούς, θρησκευτικούς, κομματικούς, γραφειοκρατικούς παράγοντες.