«Δεν είδαμε το κύπελλο ως ρεβάνς για το χαμένο περσινό πρωτάθλημα»

«Αν οι καλύτερες κυπριακές ομάδες έπαιζαν στην Ελλάδα, θα ήταν στην Α1, λίγο πίσω από τις θέσεις της 8άδας», εξηγούν
 

- Παίξατε και οι δύο Α1;
Β.Κ.: Ο Αντρέας έπαιξε.
Α.Σ.: Ο Βασίλης είχε περισσότερες προτάσεις, αλλά έπαιξα εγώ τελικά.

- Αν ομάδες όπως η ΑΕΚ και ο ΑΠΟΕΛ ήταν στην Ελλάδα, πού θα έπαιζαν;
Β.Κ.: Αν ήταν π.χ. η ΑΕΚ, που έχει το μεγαλύτερο ρόστερ, πιστεύω θα ήταν λίγο πιο κάτω από τους πρώτους οκτώ της Α1. 
Α.Σ.: Και μπορεί, αν ήταν σε καλή περίοδο, να έμπαινε και 8άδα. 

- Ήταν μονόδρομος για εσάς να παίξετε στην Ελλάδα, λόγω της ξενομανίας στην Κύπρο;
Β.Κ.: Είχαμε περάσει και οι δύο στη Γυμναστική Ακαδημία. Έπρεπε να σπουδάσουμε. Αλλά κυνηγούσαμε και το όνειρο. Όταν είσαι στην Ελλάδα είσαι και πιο κοντά στο όνειρό σου. Οι πολλοί ξένοι ήταν λάθος διότι έχασε το κυπριακό μπάσκετ μια μεγάλη γενιά παικτών και γι’ αυτό αντιμετωπίζουμε προβλήματα τώρα και δεν υπάρχουν Κύπριοι καλαθοσφαιριστές να γεμίσουν τις ομάδες.
Α.Σ.: Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα. Τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια τα πέρασα στην Ελλάδα. Μετά ήρθα στον ΑΠΟΕΛ και έκατσα τρία χρόνια, αλλά γύρισα λόγω σπουδών. Έφυγα γιατί θα υπήρχε καλύτερη προοπτική βελτίωσης. Τότε το επίπεδο της Α2 ήταν πολύ ανεβασμένο και ήταν και ένα στάδιο πριν από την Α1. 

- Γιατί νομίζετε ότι δεν εκμεταλλευτήκαμε τη δυναμική του ελληνικού μπάσκετ;
Α.Σ.: Διότι προτιμούσαμε να φέρνουμε ξένους. Και η Ελλάδα είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα μπορούσαν να φέρνουν δώδεκα ξένους/ κοινοτικούς. Όμως, υπήρχε μια εθνική συμφωνία. Είπαν ότι θα προωθήσουμε και τους Έλληνες και θα μείνουμε με έξι ξένους. Και παίζανε. Εδώ ξέφυγε το πράμα. Έτσι, το καλοκαίρι όταν πήγαμε με την Εθνική για φιλικά, κόντρα στους Νέους της Ελλάδας, λέγαμε ότι παίζει η Εθνική U20 κόντρα στην Εθνική των 30+. Δεν υπήρχε κάτι ενδιάμεσο! Αλλά ας μην δούμε την Ελλάδα. Ας δούμε την Ισλανδία. Έπαιζε μαζί στους ΑΜΚΕ –τους κερδίσαμε και 20 πόντους την τελευταία φορά- και η ίδια ομάδα πήγε στο Ευρωμπάσκετ.

- Το μέλλον προδιαγράφεται καλύτερο;
Β.Κ.: Βλέπουμε κινήσεις και από την Ομοσπονδία, αλλά πρέπει να κάνουμε βήματα που γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται μια πενταετία για να βγουν παίκτες. Θέλει υπομονή. Πιστεύω είναι στο χέρι μας. Έχουμε την μπασκετομάνα Ελλάδα δίπλα μας, έρχονται προπονητές, βοηθάνε. Μπορούμε να επωφεληθούμε.

- Είστε επαγγελματίες του μπάσκετ, εσείς θέλετε να ασχοληθείτε με τις ακαδημίες και την προπονητική;
Β.Κ.: Εγώ είμαι προπονητής στις ακαδημίες του ΑΠΟΕΛ, όμως θέλω να τελειώσω το αγωνιστικό κομμάτι και μετά να πάω στο άλλο. 
Α.Σ.: Και εγώ από φέτος είμαι στις ακαδημίες και ανέλαβα και την ομάδα του Λυκείου του English School, έτσι μπήκα σε ένα προπονητικό τρυπάκι. Είναι δύσκολο όμως όταν παίζεις, να είσαι και προπονητής σε ομάδα.

-  Θέλω την πιο μεγάλη επιτυχία και τη μεγαλύτερη απογοήτευση της καριέρας σας.
Α.Σ.: Απογοήτευση ήταν η περσινή χρονιά, που χάσαμε από την ΕΘΑ στον τελικό Κυπέλλου και την ΑΕΚ στους τελικούς του πρωταθλήματος. Σίγουρα όταν μιλάς για καλές στιγμές, μιλάς για τίτλους. Όμως, χωρίς να θέλω να μειώσω τους τίτλους που πήρα με τον ΑΠΟΕΛ, η καλύτερή μου στιγμή ήταν όταν ήρθαμε τέταρτοι στην Α1 με το Ρέθυμνο. Τη θεωρώ το ίδιο με το πρωτάθλημα με τον ΑΠΟΕΛ.
Β.Κ.: Η καλύτερη στιγμή ήταν το φετινό Κύπελλο. Ήταν ξεχωριστό διότι δεν ήμασταν φαβορί. Το χάρηκα πιο πολύ και από τα πρωταθλήματα. Η χειρότερη η περσινή στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Περισσότερο στο πρωτάθλημα διότι είχαμε κερδίσει αρκετές φορές την ΑΕΚ. 

- Τελειώσαμε, έχουμε κάτι άλλο;
Θα θέλαμε να πούμε γι’ αυτούς που δεν φαίνονται, τους αφανείς ήρωες. Χωρίς το δικό τους έργο δεν θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί η ομάδα. Είναι ο γιατρός μας ο Χριστόφορος Βαριάνος, ο φυσιοθεραπευτής Ντέμης Ορεινός, ο φροντιστής Πέτρος Ευθυβούλου, ο γυμναστής Πέτρος Βιολάρης και ο τιμ μάνατζερ, Αντρέας Παπαγεωργίου, που είναι καθημερινά στην ομάδα και επιτελεί ένα πολύ δύσκολο έργο. Επίσης, και τρία παιδιά που δεν είναι επαγγελματίες, έχουν δουλειά αλλά έρχονται στις προπονήσεις. Είναι ο Χάρης Σείσου, ο Αλέξης Γεωργιάδης και ο μικρός ο Μύθιλλος. Συμπληρώνουν την ομάδα, είναι πολύ σημαντικοί και ας μην έχουν τον χρόνο συμμετοχής που θέλουμε. Έτσι είναι ο πρωταθλητισμός.