Έχει και η κόρη μου το ίδιο παιχνίδι…

Ένα απόγευμα όπως τα άλλα. Τέλειωσα τη δουλειά και κάθισα  για λίγο στον υπολογιστή να χαλαρώσω. Δεν θέλω να ασχοληθώ και πολύ με τις ειδήσεις που με χαλάνε. Μην μου χαλάσει και η όρεξη πριν το δείπνο. Οι τίτλοι πολλοί και τους σκληρούς τους προσπερνώ με ευκολία. Όλα στο δάκτυλο μου είναι. Ένα κουμπάκι και φεύγουν. Τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται με τους πρόσφυγες. Ας ασχοληθούν εκείνοι που τους αφορά. Στο κάτω κάτω είναι μακριά και δεν τους ξέρω.

Και ξαφνικά ανάμεσα στα πολλά πέφτει το μάτι μου σε αυτή τη φωτογραφία.
 

 
Έχω δει πολύ πιο σκληρές και πολύ πιο άγριες χωρίς να πολύ-χαλαστώ.. Όμως σε αυτή σταματώ. Ξαφνικά μου κόβεται η ανάσα. Αυτό το παιχνίδι το ξέρω. Έχει και η κόρη μου ένα ακριβώς το ίδιο. Τι γυρεύει εκεί; Ποιος το έβαλε πάνω στα συρματοπλέγματα;

Και αμέσως όλα γίνονται οικεία. Σταματούν να είναι πια τόσο μακριά. Σταματούν τα ξένα παιδιά να είναι ξένα και στα μάτια μου ταυτίζονται με το δικό μου. Κι αμέσως συνειδητοποιείς ότι τίποτε δεν είναι στην πραγματικότητα μακριά.

Μόλις ξύπνησε και η μικρή από τον απογευματινό της ύπνο. Το πρώτο πράγμα που ψάχνει είναι η Minnie. Έλα να παίξουμε της λέει και αρχίζει να της διηγείται πώς πέρασε η μέρα στο νηπιαγωγείο. Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που ένα άλλο παιδάκι, κατά πάσα πιθανότητα στην ίδια ηλικία με το δικό μου αφήνει την δική του Minnie σε ψυχρά και απάνθρωπα ατσαλένια και αγκαθωτά συρματοπλέγματα.

Τι να πέρασε άραγε αυτό το παιδάκι; Πώς βρέθηκε εκεί το παιχνιδάκι του; Πού κοιμήθηκε το βράδυ; Πώς ξύπνησε το πρωί; Θα έψαχνε κι αυτό την Minnie ή θα έψαχνε και τους γονείς του μαζί;  Έχει κάποιον να του χαϊδέψει το κεφαλάκι; Να του πει μια ιστορία, ένα παραμυθάκι για να κοιμηθεί;

Μα πάνω από όλα ποιος θα του εξηγήσει γιατί η Minnie του έμεινε να κρέμεται στα ψυχρά συρματοπλέγματα. Εκεί όπου θα μείνουν κατά πάσα πιθανότητα να κρέμονται και τα όνειρα του για ένα καλύτερο αύριο.

Αυτή την φορά δεν θα υπογράψω αυτό που γράφω. Δεν έχει σημασία πώς με λένε. Σημασία έχει να τη νιώσουμε όλοι τη γροθιά που πρέπει στο στομάχι από αυτές τις εικόνες. Έστω κι αν πονέσει, έστω κι αν χαλάσει η όρεξη μας για το δείπνο…

Έχει και η κόρη μου το ίδιο παιχνίδι ρε γ...
 

 


 
 
 
 
 
 

 

 

Δειτε Επισης

Νομικό τμήμα Αστυνομίας. Μια έτσι, μια γιουβέτσι
Αρχηγό Αστυνομίας αλλάξαμε. Νοοτροπία αλλάξαμε;
Ας μην βάζουμε το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν πάνω από ανθρώπινες ζωές
Πολιτική επιχειρηματολογία έναντι ευχολογίων
Αυτισμός και η ποικιλομορφία του
Συμβασιούχοι Οπλίτες: Άμεση ανάγκη για στήριξη και αναβάθμιση τους στην Εθνική Φρουρά
Η νομιμότητα αποστολής προσκλητηρίων γάμου με φακέλους της Αστυνομίας και η άγνοια του Αρχηγού
Η έκθεση Ντράγκι και η επιβίωση της ΕΕ
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε ομαλά, με δεκάδες νέες δράσεις και καινοτομίες, στον δρόμο για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό και συμπεριληπτικό σχολείο
Καιρός να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας