Χρύσης Μιχαήλ: «Αφοσιωμένος 100% στην προπονητική»

10:55 - 15 Φεβρουαρίου 2016

Την 31η του περασμένου Αυγούστου ανέλαβε να οδηγήσει μια ομάδα που κάποιος άλλος είχε χτίσει και προετοιμάσει. Χωρίς περιθώριο για μεταγραφές. Αλλά με ψηλούς στόχους. «Ανέλαβα λόγω του ονόματος και της ιστορίας του Ολυμπιακού και του στόχου της ανόδου που είχε τεθεί» λέει ο Χρύσης Μιχαήλ, ο οποίος στα 38 βρέθηκε ενώπιον της πιο μεγάλης πρόκλησης, στη σύντομη προπονητική του καριέρα – ήταν στην τάξη που μεσοβδόμαδα ολοκλήρωσε τις παρακολουθήσεις για το UEFA PRO: «διαπίστωσα κάποιες ελλείψεις στο ρόστερ, όπως πχ την απουσία αριστεροπόδαρου εξτρέμ, παρότι είχε έξι. Μπορούσαμε να πάρουμε μόνο δανεικούς, έτσι έφερα τον Σαμάρα από τον Ερμή και τον Αρετά από τον ΑΠΟΕΛ».
 
- Θα είναι αποτυχία εάν δεν ανέβει ο Ολυμπιακός;
Θα είναι μεγάλη επιτυχία εάν ανέβει. Ξεκινήσαμε το πρωτάθλημα με -3 βαθμούς λόγω τιμωρίας και το καλύψαμε, ανεβήκαμε πρώτοι. Από τον Ιανουάριο καλύψαμε την περσινή συγκομιδή. Μιλάμε για μια ομάδα που πέρσι δεν έκανε πάνω από δύο σερί νίκες και φέτος κάναμε έξι. Καλύψαμε πολύ έδαφος μέσα από τη σκληρή δουλειά και την όρεξη και διάθεση των παικτών να καταλάβουν τι θέλω ως προπονητής - χωρίς να θέλω να μειώσω τι γινόταν πριν, αλλιώς δουλεύει ένας προπονητής και αλλιώς κάποιος άλλος.
 
- Πως βρέθηκες εκεί;
Ήταν κάπως απρόσμενη πρόταση, λίγο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Ανέλαβα μια ομάδα που δεν γνώριζα καλά, όμως έγινα ένα με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού, ώστε να υλοποιηθεί ο στόχος και να επιστρέψει η ομάδα εκεί που ανήκει.
 
- Και είσαι με βοηθό τον Μάριο Ηλία…
 Ναι, τον Γιώργο Κακουλλή στους τερματοφύλακες και τον Δημήτρη Ντουμή στο σκάουτινγκ.
 
- Επέλεξες τον Μάριο γιατί ήταν φίλος σου από τον ΑΠΟΕΛ;
Απ’ όσους παίξαμε μαζί ποδόσφαιρο, που έχουν κάνει τα διπλώματα και θέλουν ν’ ασχοληθούν με την προπονητική, ήταν ο μοναδικός ελεύθερος εκείνη τη στιγμή. Είναι δίπλα μου, βοηθάει την ομάδα και για τον ίδιο είναι σημαντικό που στο ξεκίνημά του βρίσκεται στον Ολυμπιακό.
 
- Παλιά λέγαμε ότι τα ταλέντα θέλουν ευκαιρίες. Τώρα που παίρνουν ευκαιρίες, λέμε ότι θέλουν δουλειά. Την εποχή τη δική σου, δουλεύατε πιο πολύ;
Σήμερα ο γονιός δεν αφήνει το «μωρό» του μέχρι τα 19-20. Αυτό συνεπάγεται ότι ο μικρός δεν γίνεται άντρας. Δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη ζωή, σε αντίθεση με εμάς που από τα 10-12 οι γονείς μας ήταν στο γήπεδο όποτε μπορούσαν. Τώρα στο πρώτο παιχνίδι που δεν είναι βασικός, η πρώτη αντίδραση είναι «εντάξει, θα μιλήσω εγώ του προπονητή». Την εποχή μας όταν μέναμε μια φορά έξω, ξέραμε ότι για να πάρουμε τη θέση μας έπρεπε να δουλέψουμε παραπάνω. Αν είχες και σωστούς ανθρώπους γύρω σου, αυτό σου έλεγαν. Πολλοί παίκτες καλύτεροι από εμένα, δεν έκαναν καριέρα, διότι μπορεί η συμπεριφορά του κύκλου τους να ήταν ζημιογόνα.
 
-Παίζουν σήμερα ρόλο οι μάνατζερ, τα συμβόλαια, τα λεφτά;
Ναι, τώρα με μια πάσα και ένα σουτ στην ακαδημία, παιδάκια 8-10 χρόνων τα τρέχουν οι γονείς να τους βρουν μάνατζερ. Μέχρι τα 14 κάποια παιδιά έχουν αλλάξει και πέντε ακαδημίες. Εγώ έπαιξα τρία χρόνια στην πρώτη ομάδα και δεν έπαιρνα λεφτά. Ο πρώτος μου μισθός ήταν 50 λίρες. Σοβαρά λεφτά πήρα με τη μεταγραφή στον ΑΠΟΕΛ. Πριν ήταν ένας μισθός για να ζεις – μόνος σου, χωρίς οικογένεια.
 
- Πως βρέθηκες στην ΑΕΛ;
Από εννιά χρόνων έπαιζα στην ΑΜΕΚ Καψάλου, στη γειτονιά μου. Όταν ένας προπονητής μου είπε να με πάρει στην ΑΕΛ, δεν πήγαινα διότι στον Κάψαλο ήταν οι φίλοι μου. Στα 12 μου έκανε παράρτημα η ΑΕΛ στην περιοχή, έτσι βρέθηκα στην ΑΕΛ.
 
- Πριν τα 9 ήσουν στην αλάνα;
Μα και μετά στην αλάνα ήμουν. Τέλειωνε η προπόνηση και είχαμε συνέχεια πέντε ώρες μετά.
 
- Έπαιξες στον ΑΠΟΕΛ μέχρι τα 34. Τι σου έμεινε, πέρα από το Champions League;
Πέρα από τίτλους και επιτυχίες, θεωρώ σημαντικό ότι από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα ήμουν στα καλά ποδοσφαιρικά ονόματα της ομάδας. Ήμουν πάντα στους διακριθέντες, στην πιο μεγάλη ομάδα του τόπου, που κάθε χρόνο είχε την πίεση πρωταθλητισμού.
 
- Μπορούσες να παίξεις και άλλο;
Όταν τελείωσε το συμβόλαιο, η τελευταία σεζόν και η ηλικία μου δεν επέτρεψαν στους ανθρώπους του ΑΠΟΕΛ να το ανανεώσουν, αν και θεωρώ ότι μπορούσε να γίνει – δεν είχα τραυματισμούς, έκανα καλή ζωή και νομίζω είχα 1-2 χρόνια ακόμα. Όμως, η τελευταία χρονιά στον πάγκο , μετά από μια σεζόν γεμάτη διακρίσεις και της ομάδας και ατομικές, με έκανε να νιώσω ότι ήταν καλύτερα να αποχωρήσω.
 
- Είσαι ΑΠΟΕΛίστας;
Δεν μπορεί κάποιος να μην έχει συναισθήματα έναντι σε αυτόν που του πρόσφερε. Η ΑΕΛ ήταν η ομάδα μου. Μετά έγινα επαγγελματίας. Ο ΑΠΟΕΛ μου πρόσφερε πάρα πολλά, πρόσφερα και εγώ πολλά. Και το εισπράττω  αυτό σήμερα από τον κόσμο, ακόμα και στη Λεμεσό, έστω και αν κάπου είναι δύσκολο να δεχτείς ότι ο αρχηγός της ΑΕΛ πάει στον ΑΠΟΕΛ. Ήμουν επαγγελματίας και το ίδιο θέλω να είμαι και στην προπονητική.
 
- Τι φιλοδοξίες έχεις ως προπονητής;
Ένας προπονητής που κάνει το UEFA PRO σίγουρα θέλει να κάνει καριέρα.
 
- Οι Εθνικές ομάδες σε ενδιαφέρουν;
Σίγουρα αλλά όχι τώρα, διότι αυτό που χρειάζομαι τώρα είναι η καθημερινή τριβή.
 
«Η Φάρμα είναι για ξεκούραση»
Από τον τελευταίο χρόνο της ποδοσφαιρικής του καριέρας ο Χρύσης ασχολήθηκε επιχειρηματικά με τον τομέα του αθλητισμού, φτιάχνοντας τον πολυχώρο Φάρμα στη Λακατάμια, όπου στεγάζεται και η δική του ακαδημία.
 
- Συνδυάζονται οι φιλοδοξίες στην προπονητική με την επιχειρηματική προσπάθεια;
Έχω ελεύθερο ωράριο και ανθρώπους δίπλα μου στη Φάρμα που τρέχουν τα πάντα. Τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και δουλεύουν το κομμάτι άριστα. Εγώ εκεί ξεκουράζομαι, για να είμαι ειλικρινής. Είμαι αφοσιωμένος 100% στην προπονητική.
 
- Ποια είναι η φιλοσοφία της ακαδημίας ποδοσφαίρου της Φάρμας;
Έχουμε διάφορες ηλικίες παιδιών, διάφορων ειδών ταλέντα. Το πιο σημαντικό ότι έχουμε να κάνουμε με μωρά. Οι οδηγίες μου στην  ακαδημία είναι πως όλα τα παιδιά πρέπει να περνάνε καλά, είτε έχουν ταλέντο, είτε όχι. Να έρχονται με όρεξη και να φεύγουν με χαμόγελο. Από 4-5 χρόνων και μέχρι τα 9-10, πάνω απ’ όλα είναι η διασκέδαση.
 
- Πόσο εύκολο είναι να το πεις στο γονιό ότι το παιδί του δεν έχει ταλέντο;
Είναι πολύ σημαντικό ο γονιός να δει την αλήθεια. Κάποιοι φυσικά δεν την θέλουν. Έχει γονείς που δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να σκέφτονται το μέλλον και τους αρκεί ότι το παιδί περνάει καλά. Αν μας ρωτήσουν, εμείς θα πούμε αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως ακόμα και για το καλύτερο μωρό απ’ όλες τις ακαδημίες, κανένας δεν μπορεί να υποσχεθεί ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής.
 
- Τον γιο σου, τον Κωνσταντίνο (10 χρόνων), τον βλέπεις ως προπονητής ή ως γονιός;
Είναι δύσκολο για έναν γονιό να είναι προπονητής του γιου του. Πολλές φορές του ασκεί την πιο σκληρή κριτική. Υπάρχει και η ώρα που είναι ο γιος μου. Στο ποδόσφαιρο όμως κάποια πράγματα τα μιλάμε εντελώς διαφορετικά, σε σχέση με την ηλικία του.
 
- Δηλαδή του μιλάς σαν πιο μεγάλος;
Ναι. Πάντα ξεκινάμε με το σχολείο, όπου πρέπει να είναι τυπικός και πρώτος. Αλλά και στο ποδόσφαιρο, εάν το ταλέντο του, του δώσει το δικαίωμα να προχωρήσει, πρέπει να μάθει ότι υπάρχουν γραμμές και ποτέ δεν πρέπει εφησυχάζει.
 
- Σε ποια ηλικία δείχνει το παιδί αν θα προχωρήσει;
Δεν είναι πάντα το ίδιο. Το ταλέντο φαίνεται στα 8-10. Στα 10-12 κάποιοι ξεχωρίζουν, διότι πέραν της τεχνικής μπαίνει η τακτική και η αντίληψη του παιχνιδιού. Βλέπεις αν ένα μωρό μπορεί να βγάλει στο γήπεδο αυτά που διδάχθηκε.
 
 
newsletter Εγγραφη

Ροη Ειδησεων

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Altamira22