Επικοινωνιακός, αλλά και επί της ουσίας ο πόλεμος κατά Deutsche Bank
15:31 - 14 Φεβρουαρίου 2016
Μήπως, τελικά, οι «δύο ταχύτητες», για τις οποίες γίνεται συχνά λόγος όταν περιγράφεται η λειτουργία της ευρωζώνης, είναι αναγκαίες για να κινηθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο δεν είναι στατικό, αλλά πρόκειται για ένα όχημα, το οποίο κινείται και αλλάζει συνεχώς κατευθύνσεις μέσα στον οικονομικό ωκεανό;
Η μεγαλύτερη γερμανική ιδιωτική τράπεζα, η Deutsche Bank, δέχεται έναν πόλεμο, για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, τόσο σε ουσιαστικό όσο και σε επικοινωνιακό πεδίο.
Με τη μετοχή της να καταρρέει, με συνολική έκθεση σε παράγωγα και αγορές περίπου 20 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας, με τοξικά ομόλογα ή ομόλογα τεράστιου ρίσκου, με ζημιές περίπου €6 δις για το 2015, με τεράστια έκθεση στις αναδυόμενες αγορές, με εκτοξευμένα στα ύψη ασφάλιστρα κινδύνου (CDS), με πρόστιμα-μαμούθ, με τους επενδυτές να ανησυχούν ότι δεν καταφέρει να εξυπηρετήσει τα ομόλογά υψηλότερου ρίσκου, η κατάσταση της Deutsche Bank «δεν εμπνέει ανησυχία», σύμφωνα με τον ΥΠΟΙΚ της χώρας Βόλφανγκ Σόιμπλε, ωστόσο, τα δεδομένα παραμένουν.
Φαίνεται ότι η Γερμανία θερίζει ό,τι έσπειρε και στον επικοινωνιακό τομέα. Ακόμη και το BBC δημοσίευσε άρθρο με τίτλο "Οι Έλληνες κράζουν τις συμφορές της Deutsche Bank", στρέφοντας διεθνώς τα βλέμματα στα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο γερμανικός κολοσσός, αν και, σύμφωνα με αναλυτές, η Deutsche αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες. Μάλιστα, η Wall Street Journal κάνει λόγο για την «επιτομή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες».
[Τι θα συμβεί, άραγε, στην ευρωζώνη, αν ο πόλεμος διευρυνθεί εναντίον ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος των κρατών -μελών, δεδομένου ότι πρόκειται για την «επιτομή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες»; Και αν η «τράπεζα- πρότυπο» αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα, τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες;]
Πώς είναι, όμως, δυνατόν, η Ελλάδα να βρίσκεται ήδη στον Καιάδα, η Κύπρος να έχει κατακρεουργηθεί και ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, ο οποίος επέμενε εμμονικά για τις κυπριακές τράπεζες, αλλά και για την Ελλάδα, να καθησυχάζει για τη Deutsche Bank, η οποία έχει όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα;
Αλλαγή ταχύτητας, μαρς
Μάλλον, κάπου εδώ, το σύστημα «αλλάζει» ταχύτητα. Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν, ένα τεράστιο όχημα, όπως είναι η ευρωπαϊκή και διεθνής οικονομία, να κινείται με μία μόνο ταχύτητα; (καταρρέει και ο μύθος περί «ελευθερίας-αυτόματης διόρθωσης»).
Οι κυπριακές τράπεζες, για παράδειγμα, κατείχαν ελληνικά ομόλογα, τα οποία σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες ήταν μηδενικού ρίσκου και επιπλέον, σύμφωνα με τους εποπτικούς κανόνες του ευρωσυστήματος, οι εθνικές κεντρικές τράπεζες δεν είχαν την αρμοδιότητα να παρεμποδίσουν τις εμπορικές τράπεζες από την αγορά ομολόγων των κρατών-μελών. Μετά (και) από γερμανικές πιέσεις, τα ελληνικά ομόλογα μετατράπηκαν σε τοξικά, με την εφαρμογή του PSI. Το κούρεμα των ελληνικών κρατικών ομολόγων (PSI) συνέθλιψε την αξία των μετοχών των δύο μεγαλύτερων κυπριακών τραπεζών, καθιστώντας αδύνατη την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Το κυπριακό τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε, κυρίως, λόγω της έκθεσης του στα ελληνικά ομόλογα και ύστερα εξαιτίας των διαχρονικά κακών πρακτικών (ανεξέλεγκτη δανειοδότηση, διαπλοκή κλπ), οι οποίες, βεβαίως δημιούργησαν παθογένειες, η διόρθωση των οποίων είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Αντί, λοιπόν, η Γερμανία και η ευρωζώνη να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να βοηθήσουν τις κυπριακές τράπεζες, τόσο στο επίπεδο της διόρθωσης των παθογενειών, αλλά και στο επίπεδο της παροχής στήριξης για να μην καταρρεύσει το σύστημα, εξαπέλυε βόμβες, λέγοντας, μεταξύ άλλων, ότι λειτουργούν ως casino banking.
Η διαφορά είναι ότι η γερμανική πολιτική και οικονομική ηγεσία στηρίζει την Deutsche Bank ενώ η κυπριακή πολιτική και οικονομική ηγεσία παρουσίαζε διεθνώς τα προβλήματα των κυπριακών τραπεζών, με τον τότε ΔΚΤ να κάνει λόγο για casino banking (δεν εξετάζω σε αυτή τη φάση τον λόγο, για τον οποίο το έκανε) δίνοντας στον Σόιμπλε και στη γερμανική ηγεμονία την καλύτερη ευκαιρία και όπλο για να πολεμήσει την κυπριακή οικονομία και να διενεργήσει το γνωστό πλέον πείραμα.
Άλλο Λαϊκή Τράπεζα και άλλο Deutsche Bank...
Βέβαια, άλλο Λαϊκή και άλλο Deutsche Bank, άλλο Γερμανία και άλλο Κύπρος. Όμως, άλλο Deutsche Bank και άλλο Lehman Brothers;
Ήδη, κάποιες από τις χώρες της ευρωζώνης, διανύουν το 8ο έτος της ύφεσης, από την κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ (2008). Ειδικότερα, σύμφωνα με παλαιότερη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, οι χώρες με σοβαρές εξωτερικές και εσωτερικές μακροοικονομικές ανισορροπίες και διαρθρωτικές αδυναμίες, οι οποίες δεν διέθεταν την απαιτούμενη αντοχή και ευελιξία για να αντιμετωπίσουν αυτοδύναμα τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης και να επωφεληθούν από την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και του διεθνούς εμπορίου, που ακολούθησε μετά τη μεγάλη ύφεση του 2009.
Το σημαντικότερο είναι ότι μετά την παρέλευση τόσων χρόνων, το σύστημα δεν βρήκε ακόμη τρόπο να σταθεροποιηθεί, αλλά συνεχώς εμφανίζονται νέες ανισορροπίες.
Βεβαίως, σημαντικό ρόλο στη «συντήρηση» της ύφεσης σε τέτοιες χώρες διαδραμάτισε η επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών λόγω της κρίσης, εξαιτίας των μέτρων, τα οποία λήφθηκαν από τις κυβερνήσεις για την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού τομέα, ο οποίος επλήγη ιδιαίτερα από τη κρίση.
Τι θα συμβεί, όμως, στην περίπτωση, κατά την οποία ο γερμανικός κολοσσός δεν καταφέρει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του και ποιος θα κληθεί να καλύψει το κενό και να πληρώσει τη νύφη; Σε εκείνη την περίπτωση θα ακολουθηθεί η πεπατημένη ή το σύστημα θα αλλάξει και πάλιν ταχύτητα;
ΥΓ: -«Ξέρεις τι θα συμβεί στην ΕΕ αν καταρρεύσει η μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα;»
-Ξέρω ή εικάζω. Παραδέξου, όμως, ότι ούτε η αγορά λειτουργεί ελεύθερα, ούτε το οικονομικό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει με μια ταχύτητα. Παραδέξου, επίσης, ανικανότητα διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομίας ή τουλάχιστον την αναγκαιότητα των οικονομικών κραχ στην εξέλιξη της οικονομίας, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για τον ανθρώπινο παράγοντα. Και παραδέξου, εσύ εκεί στην οικονομική τάξη, ότι πάνω από όλα δεν είναι ο άνθρωπος και η ανθρώπινη ζωή, όπως ευαγγελίζεται η πολιτική τάξη. Και μετά, στο τέλος, όλοι οι πολίτες, απευθυνόμενοι προς την πολιτική τάξη να θέσουν το εξής ερώτημα: Συμφωνείς ότι εξελέγης για να θέσεις την ανθρώπινη ζωή εκτός βάθρου;
Βέβαια, άλλο Λαϊκή και άλλο Deutsche Bank, άλλο Γερμανία και άλλο Κύπρος. Όμως, άλλο Deutsche Bank και άλλο Lehman Brothers;
Ήδη, κάποιες από τις χώρες της ευρωζώνης, διανύουν το 8ο έτος της ύφεσης, από την κατάρρευση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ (2008). Ειδικότερα, σύμφωνα με παλαιότερη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, οι χώρες με σοβαρές εξωτερικές και εσωτερικές μακροοικονομικές ανισορροπίες και διαρθρωτικές αδυναμίες, οι οποίες δεν διέθεταν την απαιτούμενη αντοχή και ευελιξία για να αντιμετωπίσουν αυτοδύναμα τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης και να επωφεληθούν από την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και του διεθνούς εμπορίου, που ακολούθησε μετά τη μεγάλη ύφεση του 2009.
Το σημαντικότερο είναι ότι μετά την παρέλευση τόσων χρόνων, το σύστημα δεν βρήκε ακόμη τρόπο να σταθεροποιηθεί, αλλά συνεχώς εμφανίζονται νέες ανισορροπίες.
Βεβαίως, σημαντικό ρόλο στη «συντήρηση» της ύφεσης σε τέτοιες χώρες διαδραμάτισε η επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών λόγω της κρίσης, εξαιτίας των μέτρων, τα οποία λήφθηκαν από τις κυβερνήσεις για την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και τη στήριξη του χρηματοπιστωτικού τομέα, ο οποίος επλήγη ιδιαίτερα από τη κρίση.
Τι θα συμβεί, όμως, στην περίπτωση, κατά την οποία ο γερμανικός κολοσσός δεν καταφέρει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του και ποιος θα κληθεί να καλύψει το κενό και να πληρώσει τη νύφη; Σε εκείνη την περίπτωση θα ακολουθηθεί η πεπατημένη ή το σύστημα θα αλλάξει και πάλιν ταχύτητα;
ΥΓ: -«Ξέρεις τι θα συμβεί στην ΕΕ αν καταρρεύσει η μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα;»
-Ξέρω ή εικάζω. Παραδέξου, όμως, ότι ούτε η αγορά λειτουργεί ελεύθερα, ούτε το οικονομικό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει με μια ταχύτητα. Παραδέξου, επίσης, ανικανότητα διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομίας ή τουλάχιστον την αναγκαιότητα των οικονομικών κραχ στην εξέλιξη της οικονομίας, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για τον ανθρώπινο παράγοντα. Και παραδέξου, εσύ εκεί στην οικονομική τάξη, ότι πάνω από όλα δεν είναι ο άνθρωπος και η ανθρώπινη ζωή, όπως ευαγγελίζεται η πολιτική τάξη. Και μετά, στο τέλος, όλοι οι πολίτες, απευθυνόμενοι προς την πολιτική τάξη να θέσουν το εξής ερώτημα: Συμφωνείς ότι εξελέγης για να θέσεις την ανθρώπινη ζωή εκτός βάθρου;
thanasis.athanasiou@imhbusiness.com