Το ΔΗΚΟ στον ψυχαναλυτή

Κρίσιμη διαδρομή με πολλές ιδιαιτερότητες χαρακτηρίζεται και φαίνεται να είναι η πορεία του Δημοκρατικού Κόμματος προς τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Το ΔΗΚΟ, ένα κόμμα με διαχρονικές ιδιομορφίες όσον αφορά στην ιδιοσυγκρασία και την ψυχοσύνθεσή του, εμφανίζεται αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σ’ ένα μεταβατικό στάδιο απ’ όλες τις απόψεις, γεγονός που καθιστά κατά πολλούς το αποτέλεσμα της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης ως κομβικής σημασίας για την παραπέρα πορεία του.

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΜΕ ΝΙΚΟΛΑ
Δεδομένο πρώτο, είναι πως πρόκειται για τις πρώτες εκλογές, πέραν των ευρωεκλογών του 2014, στις οποίες το ΔΗΚΟ κατέρχεται με τον Νικόλα Παπαδόπουλο στην προεδρία του. Εκ των πραγμάτων, οι βουλευτικές του Μαΐου αποτελούν, πέραν των άλλων, ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα για τον ηγέτη του κόμματος, ο οποίος έχοντας κερδίσει οριακά την προεδρία του ΔΗΚΟ τον Δεκέμβριο του 2013, καλείται τώρα ν’ αποδείξει το εξής σημαντικό: Πως η από μέρους του πολιτική διαχείριση των τελευταίων δυόμιση χρόνων, ήταν ακριβώς αυτή που ο κόσμος του κόμματος ανέμενε όταν αποφάσιζε διά της ψήφου του να τον ανεβάσει στο κορυφαίο σκαλοπάτι της ηγετικής πυραμίδας. Αδιαμφισβήτητο γεγονός για κάθε αντικειμενικό παρατηρητή και κριτή, αποτελεί πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος απέτυχε σε κάτι. Σε αυτό που του καταλογίζουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, και σε αυτό στο οποίο και οι ίδιοι απέτυχαν, όταν εκείνοι κρατούσαν τα ηνία του κόμματος. Στη διασφάλιση της ενότητας και στον τερματισμό μιας διαχρονικής γάγγραινας που κατατρώει τα σωθικά του ΔΗΚΟ και ακούει στο όνομα εσωστρέφεια. Και το ερώτημα που στο πλαίσιο αυτό αναφύεται βασανιστικά για τους Δηκοϊκούς ψηφοφόρους, έγκειται ακριβώς στο σε ποιο βαθμό η παρατεταμένη αυτή εσωστρέφεια θ’ αποτυπωθεί αρνητικά ή όχι στο εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματός τους.

Η ΗΓΕΤΙΚΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ
Μιλώντας για εσωστρέφεια στο ΔΗΚΟ, συνειρμικά η σκέψη οδηγείται στα δύο βασικά αντίπαλα στρατόπεδα, αυτό του Νικόλα Παπαδόπουλου και εκείνο του Μάριου Καρογιάν. Υπάρχει, όμως, και μια εξίσου βασική παράμετρος άμεσα συνυφασμένη με τις εσωτερικές ανισορροπίες σε επίπεδο ενιαίας φωνής και κομματικής ομοψυχίας. Είναι η κατά γενική ομολογία σύνθεση μιας μη συμπαγούς ανώτατης ηγετικής πυραμίδας (Εκτελεστική Γραμματεία), μ’ έναν αναπληρωτή πρόεδρο (Μάρκο Κυπριανού) και έναν αντιπρόεδρο (Χρίστο Πατσαλίδη), εμφανώς αποστασιοποιημένους από τα δρώμενα, τη λήψη αποφάσεων και τη χάραξη πολιτικής. Και αν σε αυτό προστεθεί και γίνει αποδεκτή ως υπαρκτή, η καταγγελλόμενη από την εσωτερική αντιπολίτευση περιθωριοποίηση μέχρι πρότινος ισχυρών παραδοσιακών στελεχών (γίνεται για παράδειγμα λόγος για τον Μάκη Κεραυνό), το διαμορφωθέν μείγμα εύκολα γίνεται αντιληπτό πως μόνο ως εύγευστο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και να προσφερθεί προς το εκλογικό σώμα. Βεβαίως, για όλα αυτά υπάρχει ο αντίλογος που λέει πως όσοι αποστασιοποιήθηκαν, το έκαναν συνειδητά και χωρίς κανείς να τους εξαναγκάσει. Μόνο που όπως υποδεικνύει στέλεχος του ΔΗΚΟ στον «Ρεπόρτερ», «το θέμα δεν είναι να επιρρίπτουμε ευθύνες ο ένας στον άλλο, αλλά ν’ αναλογιστούμε πού οδηγούνται τα πράγματα και τι ίσως ξημερώνει η επόμενη μέρα για το ΔΗΚΟ». «Με τα μυαλά που κουβαλάμε όλοι», συνεχίζει το ίδιο στέλεχος, «το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό».

Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ
Τις τελευταίες ημέρες, η ηγεσία του ΔΗΚΟ προχώρησε σε ανακοινώσεις αριστίνδην υποψηφίων, ενώ αρκετά ονόματα όσων θα βρεθούν στα ψηφοδέλτια έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας. Στελέχη του κόμματος δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τη διαφαινόμενη διαμορφωθείσα σύνθεσή τους, κάνοντας λόγο για αδύνατα ψηφοδέλτια. Με την έννοια ότι συγκρινόμενα με αυτά των βουλευτικών του 2011, δεν δείχνουν, όπως εκτιμούν, ικανά ν’ αντλήσουν ψήφους πέραν της παραδοσιακής κομματικής δεξαμενής. Για παράδειγμα στη Λευκωσία, εκτός της ηχηρής απουσίας του τέως πρόεδρου του κόμματος Μάριου Καρογιάν, δεν συναντά κανείς ονόματα όπως αυτό του Στέλιου Ιερωνυμίδη, του Μαρίνου Κλεάνθους, του Γιώργου Κολοκασίδη, του μακαριστού Άκη Κλεάνθους, της Έλενας Παπαδοπούλου. Αλλά και στη Λεμεσό, ονόματα όπως αυτά της Αθηνάς Κυριακίδου και Κυριάκου Κενεβέζου, στη Λάρνακα του Νίκου Κλεάνθους κτλ. «Όσοι σπεύδουν να προεξοφλήσουν ή προσδοκούν για σκοπούς αυτοδικαίωσης σε ένα αρνητικό για το ΔΗΚΟ αποτέλεσμα στις βουλευτικές εκλογές, να κάνουν υπομονή και να είναι σίγουροι πως θα διαψευστούν πανηγυρικά», απαντά με έμφαση στις σχετικές διατυπωθείσες επιφυλάξεις σε σχέση με το ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ, στέλεχος του κόμματος που στην παρούσα φάση θεωρείται πρώτης γραμμής.

ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΗΚΕ ΤΟ DNA TOY ΚΟΜΜΑΤΟΣ;

Στην όλη συζήτηση που γίνεται για το ΔΗΚΟ, ψηλά στην ατζέντα βρίσκεται η κουβέντα για το πού οδεύει ιδεολογικοπολιτικά το κόμμα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το Κυπριακό έχει απολέσει τον προσανατολισμό του, έχει πάψει να εκφράζει και να πολιτεύεται στη βάση των αρχών και των αξιών με τις οποίες ιδρύθηκε. Λένε, όλοι όσοι εκφράζουν την πιο πάνω άποψη, πως μεταλλάχθηκε το DNA του, ότι από κόμμα του κέντρου και της μετριοπάθειας έχει μετατραπεί σε κόμμα της δεξιάς και πιο πέρα, με θέσεις που δεν αντιπροσωπεύουν την παραδοσιακή του ταυτότητα. Από την άλλη, η εκτίμηση αυτή απορρίπτεται κατηγορηματικά από τους ενστερνιζόμενους τις θέσεις που προβάλλει η σημερινή ηγεσία, υπερτονίζοντας πως είναι ακριβώς αυτές που απηχούν την παραδοσιακή στοχοπροσήλωσή του ΔΗΚΟ αναφορικά με την εθνική μας υπόθεση. «Είναι ξεκάθαρο πως μιλάμε για δυο εντελώς διαφορετικές φιλοσοφίες και σχολές σκέψης αυτή τη στιγμή στο ΔΗΚΟ. Αλλά ό,τι και να πούμε, ο μόνος που είναι σε θέση να δώσει σαφή εικόνα για το ποια από τις δύο εγκρίνει, δεν είναι άλλος από τον απλό Δηκοϊκό ψηφοφόρο», επισημαίνει δηκοϊκή πηγή στον «Ρεπόρτερ». Για να καταλήξει, εμπερικλείοντας και αποτυπώνοντας σε μια φράση την ουσία όλων όσων φιλολογικά συζητούνται. «Πολύ απλά, αν αυτό είναι το ΔΗΚΟ που θέλουν, οι υποστηρικτές του κόμματος θα επιδοκιμάσουν τον Νικόλα. Αν όχι, θα τον αποδοκιμάσουν. Με την ψήφο τους…».

george.ploutarchou@imhbusiness.com