Ο Μάκης και ο Ράκης
14:49 - 01 Φεβρουαρίου 2016
- Εγώ, κύριε Μάκη, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Τουρκοκύπριους. Το πρόβλημά μου είναι μόνο με την Τουρκία, με την εισβολή και την κατοχή.
- Εντάξει. Όμως, κύριε Ράκη μου, θα ήθελα να σου κάνω μια απλή ερώτηση. Λες ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα με τους Τουρκοκύπριους. Έχεις έστω και έναν Τουρκοκύπριο φίλο ή γνωστό; Κάποιον που να ξέρεις το όνομά του, την οικογένειά του, να τον έχεις καλέσει στο σπίτι σου και να σε έχει καλέσει στο δικό του;
- Ε, δεν έτυχε.
- Μα πώς να τύχει; Αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν αυτόματα. Πρέπει να τα επιδιώξεις. Έχεις ποτέ προσπαθήσει να συναντήσεις κάποιον Τουρκοκύπριο με τον οποίο ίσως μοιράζεστε κοινά ενδιαφέροντα του εργασιακού σου χώρου, ή άλλα ενδιαφέροντα κοινωνικά, αθλητικά, πολιτιστικά;
- Όχι, δεν προσπάθησα. Μα σε τι θα βοηθήσει κάτι τέτοιο; Το πρόβλημά μας δεν είναι ψυχολογικό, είναι πολιτικό. Είναι πρόβλημα επιθετικότητας και καταπάτησης της διεθνούς νομιμότητας.
- Καλά, δεν βλέπεις και την ανθρώπινη διάσταση; Αν εσύ δεν έχεις γνωρίσει ποτέ μέχρι σήμερα σε προσωπικό επίπεδο κάποιον, ένα έστω μέλος της άλλης κοινότητας δεν είναι λογικό να κινδυνεύεις να πέσεις θύμα λανθασμένης πληροφόρησης για εκείνους, παραπλανητικών δημοσιευμάτων, στερεότυπων, προπαγάνδας;
- Άσε μας κύριε Μάκη. Εσύ και οι ομοϊδεάτες σου είναι που κάνετε προπαγάνδα. Προσπαθείτε ντε και καλά να αναβαθμίσετε το ψευδοκράτος και τους εκπροσώπους του. Να τους εξισώσετε μαζί μας…
- Και τι σε κάνει εσένα ή εμένα ανώτερους από τους απέναντι ή από κάποιο μετανάστη, ας πούμε;
- Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι ένας κουβαλητός, ένας παράνομος έχει τα ίδια δικαιώματα με ένα νόμιμο κάτοικο αναγνωρισμένης χώρας;
- Το μόνο επιχείρημα «ανωτερότητας», δηλαδή είναι η αναγνωρισμένη χώρα; Τέλος πάντων, να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Ας πούμε ότι υπογράφεται μια λύση και γινόμαστε όλοι νόμιμοι κάτοικοι του κράτους. Τότε θα επιδιώξεις να γνωρίσεις μέλη της άλλης κοινότητας, να ακούσεις τις δικές τους απόψεις, τους δικούς τους φόβους και τις αγωνίες και να τους πεις απευθείας τις δικές σου;
- Εγώ, μπορεί να μην το κάνω γιατί δεν ξεχνώ. Κατάλαβες; Άλλοι ας το κάνουν. Αλλά μετά τη λύση. Αν υπάρξει ποτέ, που πολύ αμφιβάλλω.
- Γεια σου ρε Ράκη. Είσαι ωραίος. Ξέρεις τι μου θυμίζεις; Αυτόν που σου λέει, «εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…», και μετά σου αραδιάζει δέκα λόγους για τους οποίους εύλογα μπορείς να υποθέσεις πως είναι και παραείναι.
Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο
Πανεπιστήμιο Κύπρου
- Εντάξει. Όμως, κύριε Ράκη μου, θα ήθελα να σου κάνω μια απλή ερώτηση. Λες ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα με τους Τουρκοκύπριους. Έχεις έστω και έναν Τουρκοκύπριο φίλο ή γνωστό; Κάποιον που να ξέρεις το όνομά του, την οικογένειά του, να τον έχεις καλέσει στο σπίτι σου και να σε έχει καλέσει στο δικό του;
- Ε, δεν έτυχε.
- Μα πώς να τύχει; Αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν αυτόματα. Πρέπει να τα επιδιώξεις. Έχεις ποτέ προσπαθήσει να συναντήσεις κάποιον Τουρκοκύπριο με τον οποίο ίσως μοιράζεστε κοινά ενδιαφέροντα του εργασιακού σου χώρου, ή άλλα ενδιαφέροντα κοινωνικά, αθλητικά, πολιτιστικά;
- Όχι, δεν προσπάθησα. Μα σε τι θα βοηθήσει κάτι τέτοιο; Το πρόβλημά μας δεν είναι ψυχολογικό, είναι πολιτικό. Είναι πρόβλημα επιθετικότητας και καταπάτησης της διεθνούς νομιμότητας.
- Καλά, δεν βλέπεις και την ανθρώπινη διάσταση; Αν εσύ δεν έχεις γνωρίσει ποτέ μέχρι σήμερα σε προσωπικό επίπεδο κάποιον, ένα έστω μέλος της άλλης κοινότητας δεν είναι λογικό να κινδυνεύεις να πέσεις θύμα λανθασμένης πληροφόρησης για εκείνους, παραπλανητικών δημοσιευμάτων, στερεότυπων, προπαγάνδας;
- Άσε μας κύριε Μάκη. Εσύ και οι ομοϊδεάτες σου είναι που κάνετε προπαγάνδα. Προσπαθείτε ντε και καλά να αναβαθμίσετε το ψευδοκράτος και τους εκπροσώπους του. Να τους εξισώσετε μαζί μας…
- Και τι σε κάνει εσένα ή εμένα ανώτερους από τους απέναντι ή από κάποιο μετανάστη, ας πούμε;
- Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι ένας κουβαλητός, ένας παράνομος έχει τα ίδια δικαιώματα με ένα νόμιμο κάτοικο αναγνωρισμένης χώρας;
- Το μόνο επιχείρημα «ανωτερότητας», δηλαδή είναι η αναγνωρισμένη χώρα; Τέλος πάντων, να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Ας πούμε ότι υπογράφεται μια λύση και γινόμαστε όλοι νόμιμοι κάτοικοι του κράτους. Τότε θα επιδιώξεις να γνωρίσεις μέλη της άλλης κοινότητας, να ακούσεις τις δικές τους απόψεις, τους δικούς τους φόβους και τις αγωνίες και να τους πεις απευθείας τις δικές σου;
- Εγώ, μπορεί να μην το κάνω γιατί δεν ξεχνώ. Κατάλαβες; Άλλοι ας το κάνουν. Αλλά μετά τη λύση. Αν υπάρξει ποτέ, που πολύ αμφιβάλλω.
- Γεια σου ρε Ράκη. Είσαι ωραίος. Ξέρεις τι μου θυμίζεις; Αυτόν που σου λέει, «εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…», και μετά σου αραδιάζει δέκα λόγους για τους οποίους εύλογα μπορείς να υποθέσεις πως είναι και παραείναι.
Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο
Πανεπιστήμιο Κύπρου