Η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου με τα μάτια της άλλης πλευράς (pics)

Στο Πέντε Μίλι, εκεί όπου οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στις 20 Ιουλίου του 1974 σήμερα δεσπόζει ένα μουσείο… Το μουσείο της «Ειρήνης και της Ελευθερίας».

Το μουσείο όπως θα φαντάζεστε αναφέρεται στην «ειρηνευτική επιχείρηση» του Αττίλα για να σώσει τους Τ/κ. Εκεί θα συναντήσει κανείς άρματα μάχης της ΕΦ που εγκαταλείφθηκαν το 1974 και άλλα λάφυρα πολέμου.

Πάρα δίπλα υπάρχει ένα νεκροταφείο όπου είναι θαμμένος και ο Col Karaoglanoglu, ένας Τούρκος αξιωματικός που έχασε τη ζωή του το 1974. Μάλιστα προς τιμήν του οι Τούρκοι έδωσαν αυθαίρετα το όνομα του στο χωριό Άγιος Γεώργιος που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση.

Εκεί λοιπόν υπάρχει και μια τεράστια πινακίδα γραμμένη στα Αγγλικά που ενημερώνει τους τουρίστες για το τι συνέβη στην Κύπρο από το 1960  και μετά.

Όπως θα φαντάζεστε οι Τούρκοι παρουσιάζουν μια εικόνα εντελώς διαφορετική από την πραγματική κι από αυτή που εμείς γνωρίζουμε.
 
Στις 5 Αυγούστου του 1964 Ελληνοκυπριακά και ελληνικά στρατεύματα επιτέθηκαν στα Κόκκινα. Στις 9 Αυγούστου του ίδιου χρόνου οι Έλληνες έριξαν βόμβες στην ίδια περιοχή με αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετοί Τούρκοι.
Για αυτό η Τουρκία προχώρησε σε περιορισμένες αεροπορικές επιχειρήσεις για να αποτρέψει τις μαζικές δολοφονίες Τουρκοκυπρίων από Ελληνοκύπριους. Εκείνη τη στιγμή τα ελληνικά και τα ε/κ στρατεύματα νικήθηκαν.  Την 19^η Αυγούστου του 1964 το αεροσκάφος του ήρωα πιλότου Cenglz Topel καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικά πυρά των Ελληνοκυπρίων. (…) Ο πιλότος έγινε μάρτυρας μετά από βασανιστήρια των Ελληνοκυπρίων.
Παρά το γεγονός ότι οι επιθέσεις σταμάτησαν Ελλάδα δεν σταμάτησε να στέλνει στρατιώτες, όπλα και πυρομαχικά στο νησί. Έτσι, το 97% του νησιού καταλήφθηκε από τους Έλληνες και ο Τουρκικός λαός παρέμεινε υπό πολιορκία και εμπάργκο στο 3% του νησιού, διάσπαρτος σε θύλακες σε διάφορα σημεία.
Ο Μακάριος σε δήλωσή του προς την εφημερίδα «Το Βήμα» τον Νοέμβριο του 1964, δήλωσε ότι «δέχτηκα να γίνω πρόεδρος της Δημοκρατίας όχι για να ικανοποιήσω τις προσωπικές μου φιλοδοξίες αλλά για να οδηγήσω τον κυπριακό λαό στη συνέχιση του ενωτικού αγώνα.
Στόχος μου είναι να ταυτιστεί το όνομά μου με το ιστορικό γεγονός της Ένωσης».
Στις 15 Νοεμβρίου 1967 ελληνικά και ελληνοκυπριακά στρατεύματα επιτέθηκαν στα χωριά Λευκόνοικο  και Μπογάζι.  23 Τουρκοκύπριοι εκτελέστηκαν.

Σε άλλο σημείο της πινακίδας γράφει:

Στις 15 Ιουλίου του 1974 αξιωματικοί του ελληνικού στρατού μαζί με μέλη της Εθνικής Φρουράς και της Εόκα Β έκαναν πραξικόπημα για να ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα.
Ακολουθώντας η απροθυμία για μια κοινή παρέμβαση από τις εγγυήτριες χώρες, η Τουρκία, σύμφωνα με το παράρτημα του άρθρου 4 του κυπριακού συντάγματος του 1960 ανέπτυξε στρατεύματα στο νησί στις 20 Ιουλίου 1974.
Η επιχείρηση ειρήνης στην Κύπρο έγινε προκειμένου, να αποφευχθεί η προσάρτηση του νησιού στην Ελλάδα, και η καταστροφή των Τούρκων. Η επιχείρηση αντιτίθεται στην προσάρτηση και είναι για την προστασία της Κύπρου, για την αποκατάσταση της ειρήνης και για τα δύο μέρη. Με την Ειρηνευτική Επιχείρηση αποτράπηκε το σχέδιο «Ήφαιστος» που είχε ως στόχο να αφανίσει τους Τούρκους στο νησί.
O Τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβιτ σε διάγγελμα στο ραδιόφωνο ανέφερε ότι« τα τουρκικά στρατεύματα ξεκίνησαν την επιχείρηση από αέρος και θαλάσσης. Ο Θεός να φυλάει το έθνος μας, όλους τους Κύπριους και την ανθρωπότητα. Πιστεύουμε ότι προσφέρουμε ανθρωπισμό και ειρήνη με αυτό τον τρόπο. Εύχομαι ότι οι δυνάμεις μας δεν θα χρειαστεί να βρεθούν σε πόλεμο και πως δεν θα είναι μια αιματηρή διαμάχη. Πάμε στο νησί όχι για να κάνουμε πόλεμο αλλά για να φέρουμε την ειρήνη όχι μόνο για τους Τουρκοκύπριους αλλά και για τους Ελληνοκύπριους».