Ο αρνητισμός του ενδιάμεσου χώρου και τα αυτογκόλ του Αναστασιάδη

Διανύουμε δίχως άλλο μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία του Κυπριακού, τουλάχιστον από το 2004 και εντεύθεν. Βρισκόμαστε στο παρά πέντε ενός άκρος καθοριστικού τετραημέρου διαπραγμάτευσης στη Γενεύη, που με σημείο κορύφωσης τη διεθνή διάσκεψη της 12^ης Ιανουαρίου, θα καταδείξει πόσο κοντά ή πόσο μακριά είμαστε από τη λύση του εθνικού μας προβλήματος.
 
Στο κομβικό αυτό σταυροδρόμι του Κυπριακού, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται να δώσει την μεγάλη αυτή μάχη εξαιρετικά αποδυναμωμένος στο εσωτερικό μέτωπο, χωρίς τη στήριξη του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας του τόπου. Θα σταθούμε ιδιαίτερα στα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου και την κατά μέτωπο συγκρουσιακή τακτική που ακολουθούν έναντι του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά και στους  χειρισμούς του Προέδρου, που είτε το θέλουν είτε όχι οι κυβερνώντες, δίνουν αφορμές και μπάζουν νερά...  
 
Τα πέντε κόμματα του ενδιάμεσου χώρου δεν στηρίζουν και δεν θα μπορούσαν να στηρίξουν τον Νίκο Αναστασιάδη, γιατί πολύ απλά έχουν ξαφνικά αποφασίσει τα τελευταία χρόνια με γνώμονα τα δικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα ότι δεν αποδέχονται την για δεκαετίες ολόκληρες συζητηθείσα μορφή της λύσης(σ.σ. βλέπε διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία). Με την ΕΔΕΚ μάλιστα στην εποχή του Μαρίνου Σιζόπουλου να την έχει αποκηρύξει και επίσημα, ΔΗΚΟ, Συμμαχία Πολιτών, Οικολόγοι και Αλληλεγγύη δεν πρόκειται με την σειρά τους σε καμία περίπτωση να δουν θετικά την όποια συμφωνία ενδεχομένως υπάρξει-όσο «καλή» και να είναι υπό τις περιστάσεις-από την στιγμή που αυτή θα εμπίπτει στο πλαίσιο της ομοσπονδίας. Πρόκειται σε τελική ανάλυση(ασχέτως των λόγων για τους οποίους προέκυψε) για διαφωνία ουσίας μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και των πέντε αυτών κομμάτων, η αρνητική στάση των οποίων σ’ ένα πιθανό δημοψήφισμα είναι προ πολλού προδιαγεγραμμένη. Και εντιμότερο θα ήταν παρεμπιπτόντως να το πουν από τώρα ξεκάθαρα, παρά να ψάχνουν προφάσεις εν αμαρτίαις.
 
Την ίδια ώρα βεβαίως από την άλλη, ο Νίκος Αναστασιάδης κάνει ό,τι μπορεί για να αποδεικνύεται συνεχώς αναξιόπιστος, έχοντας ήδη αρκετές φορές αυτοαναιρεθεί και θέσει σε δυσαρμονία τα λόγια από τις πράξεις του.
 
Θα μπορούσε για παράδειγμα να κερδίσει και να έχει ενόψει Γενεύης την μέγιστη δυνατή στήριξη της πλειοψηφίας των κομμάτων, αν μη τι άλλο επί της διαδικασίας. Απέτυχε όμως να εξασφαλίσει ακόμα και αυτή την έστω και υποτυπώδη στήριξη, ή καλύτερα «κατάφερε» να μην την εξασφαλίσει.  
 
Γιατί επίσης πολύ απλά, στη σπουδή του για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μετά το αδιέξοδο του Μον Πελεράν 2, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδέχθηκε στο δείπνο της 1^ης Δεκεμβρίου μια διαδικασία γεμάτη από ασάφειες και διφορούμενες ερμηνείες, τις οποίες βρίσκει και φαίνεται ότι θα συνεχίσει συνεχώς μπροστά του.  
 
Οι διαπραγματεύσεις θα μεταφερθούν στη Γενεύη με σημαντικές εκκρεμότητες επί όλων των κεφαλαίων, στις 11 Ιανουαρίου θα κατατεθούν χάρτες για το εδαφικό, που κανείς όμως δεν μπορεί να προεξοφλήσει κατά πόσο οι… παραχωρήσεις της τουρκικής πλευράς επί της μείζονας αυτής πτυχής του Κυπριακού θα ικανοποιούν τις θέσεις τις δικής μας πλευράς(σ.σ. ας μην ξεχνάμε πως το Μον Πελεράν 2 ναυάγησε ακριβώς στη συζήτηση των κριτηρίων για το εδαφικό), ενώ η ευσχήμως και προς αποφυγή παρεξηγήσεων διατυπωθείσα από τα Ηνωμένα Έθνη Διάσκεψη για την Κύπρο, βρίσκεται προ των πυλών, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ποιοι και υπό ποιο καθεστώς θα συμμετάσχουν, αν θα είναι παρούσα ή όχι η Κυπριακή Δημοκρατία, αν θα είναι πολυμερής ή πενταμερής…
 
Και κάπως έτσι πλησιάζουμε στις κρίσιμες για το μέλλον μας διαπραγματεύσεις της Γενεύης για το Κυπριακό. Με έναν ενδιάμεσο χώρο που σφύζει από αντιπολιτευτική μανία και δείχνει μοναδική του έγνοια μέσω του αρνητισμού που εκπέμπει να είναι η με κάθε τρόπο αποψίλωση του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά και μ’ έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ν’ αυτοακυρώνεται διαρκώς, να βάζει το ένα αυτογκόλ μετά το άλλο. Και ταυτόχρονα να βάζει σε σκέψεις ως προς την ορθότητα ή όχι των χειρισμών του και των αποτελεσμάτων τους, ακόμη και πολλούς από τους ενστερνιζόμενους την μετριοπαθή όπως είθισται ν’ αποκαλείται, σχολή σκέψης στο Κυπριακό.