Σαν... φάντασμα πια το ιστορικό Λούνα Παρκ Tivoli
08:58 - 23 Δεκεμβρίου 2016

Τίποτα δεν θυμίζει τις παλιές καλές εποχές, όπου τα παιδικά χαμόγελα και οι φωνές γέμιζαν το μεγάλο εξωτερικό χώρο του πρώτου παγκυπρίως γνωστού Λούνα Παρκ στην Λευκωσία, δίπλα από τη Διεθνή Κρατική Έκθεση, το Tivoli.
Γενεές και γενεές μεγάλωσαν στους χώρους του Tivoli. Παιδιά που σήμερα έχουν τα δικά τους παιδιά, έχουν στο μυαλό αναμνήσεις. Αναμνήσεις από γέλια και πολύ παιχνίδι.
Τώρα όμως τα πράγματα δεν είναι τα ίδια. Το τρενάκι δεν είναι εκεί να κάνει βόλτες φορτωμένο παιδιά, οι διάσημές κούνιες «Αφροδίτη» δεν «ζωντανεύουν» το χώρο με τις φωνές παιδιών παρά μόνο από τον ήχο της βροχής…
Από το 1978 το Tivoli έδωσε μια διαφορετική νότα στην περιοχή της Κρατικής Έκθεσης. Ο κ. Περικλής Χριστοφίδης, ένας δυναμικός άνδρας γεμάτος οράματα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Μαζί του πρώτοι υποστηρικτές, η οικογένειά του. Αυτό το διάστημα ο κ. Περικλής , γύρω στα 80 πλέον ,έχει προβλήματα υγείας. Ο γιός του κ. Σωκράτης Περικλέους μιλάει στον ΡΕΠΟΡΤΕΡ online εξιστορώντας μια υπέροχη ιστορία με άδοξο τέλος, από την δημιουργία του Tivoli το 1978 μέχρι και το κλείσιμο του το 2012.
Το Tivoli, ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση. Για τον κ. Σωκράτη δεν είναι απλά ένα Λούνα Παρκ αλλά όλη του η ζωή, είναι το δεύτερο του σπίτι, η πρώτη του αγάπη η οποία διήρκησε από τότε που ήταν μικρό παιδί μέχρι το 2012, τότε που αποφασίστηκε από τις Aρχές το κλείσιμό του.
34 χρόνια μετά, περπατώντας στο χώρο μου μιλάει για το Tivoli και βουρκώνει.
«Δούλεψα εδώ από την πρώτη μέχρι και την τελευταία ημέρα».
«Τα παιδιά μου ήταν τα μοναδικά παιδιά που τους έλεγες να πάνε Λούνα Παρκ και έκλαιγαν γιατί δεν ήθελαν να πάνε. Τις ποιο πολλές φορές δούλευαν εκεί»
«Όταν θα άνοιγε η Κρατική ‘Έκθεση το 1978, ο Διευθυντής της μας πρότεινε να δημιουργήσουμε στο διπλανό χωράφι το Λούνα Παρκ. Μας είπαν ότι δεν θα το χρειαστούμε ποτέ».
Η απόφαση για το κλείσιμο:
«Γύρω στο 2007 αποφάσισε ο τότε πρόεδρος της Κρατικής Έκθεσης ότι ήθελε να κτίσει κάτι άλλο στο δικό μας χώρο. Και μας κήρυξαν ένα πόλεμο ο οποίος κράτησε μέχρι το 2012».
«Στα δικαστήρια χάσαμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να έχουμε τα αυτονόητα. Την επιχείρηση μας, το σπίτι μας, την ζωή μας. Στο τέλος κέρδισαν την δίκη γιατί δεν είχαμε τα έγγραφα. Δεν μας ανανέωναν το συμβόλαιο».
«Ήταν όλη μας η ζωή εδώ. Εδώ μεγάλωσα εγώ, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου».
Μια δυνατή ανάμνηση:
«Την πρώτη χρονιά που μπήκαμε μέσα για 22 σαββατοκύριακα έβρεχε συνέχεια.Όλη τη εβδομάδα ο καιρός ήταν πολύ καλός τα σαββατοκύριακα όμως έβρεχε».
Η αγάπη του κόσμου:
«Ένα πράγμα θα σου πω όταν έκλεισε επίσημα το Τίβολι είχε διοργανωθεί ένα τεράστιο πάρτι από παλιούς πελάτες μας. Οι οποίοι ήταν παιδιά στο Tivoli . Ήρθαν όμως να τιμήσουν το Tivoli».
Μια κακή ανάμνηση:
«Η χειρότερη ημέρα που έζησα στο Tivoli αλλά και στην ζωή μου ήταν όταν μας έκλεισαν».
«Μην μιλάς για αδικία. Ο κόσμος είναι άδικος»
Tα παιχνίδια:
«Τα περισσότερα παιχνίδια σήμερα έχουν πωληθεί σε συλλέκτες .Ενώ το πιο παλιό παιχνίδι είναι το τρενάκι το οποίο το έχω στο σπίτι».