Ο «Skitsofrenis» που αφήνει το στίγμα του σε τοίχους

Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Ελλάδας στην περιοχή Μεσσηνιακής Μάνης και από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες και συγκεκριμένα την παραγωγή ελαιόλαδου.

Αυτό όμως, δεν στάθηκε εμπόδιο για την αγάπη που είχεπρος τις τέχνες αλλά ιδιαίτερα τη ζωγραφική , αφού «από νηπιακή ηλικία είχε ξεκινήσει η σχέση αγάπης με το σκίτσο, όπως αναφέρει και ο ίδιος.

Τα Grafitti του, «στολίζουν» γωνιές σε πολλές γειτονιές της Ελλάδας , τη Πολωνία αλλά και την Κύπρο. Η ιδέα της κουλτούρας της street art (της τέχνης του δρόμου)έχει αγαπηθεί σε ολόκληρη την Ελλάδα χάριν στον Skitsofreni.

Παρακολουθώντας τα  εντυπωσιακά έργα  του εύκολα μπορεί  κανείς να αντιληφθεί την έντονη ανάγκη του καλλιτέχνη να περάσει μηνύματα. Μηνύματα προβληματισμού , αγάπης και αναθεώρησης της ζωής.
Ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ online έχει την ευκαιρία να φιλοξενεί με συνέντευξη τον διεθνήςδιάκρισης καλλιτέχνη της  Streetart,  Κώστα Λούζη ή τον γνωστό «Skitsofreni».

Δεν είναι πολλά χρόνια που ασχολείστε με την streetart. Ποια ήταν τα κίνητρα για να ξεκινήσετε;

Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβρη του 2008, όταν μια ομάδα ευαισθητοποιημένων ανθρώπων από τα χωριά του Ταϋγέτου κινητοποιήθηκαν με σκοπό να επουλώσουν τις πληγές που άφησε πίσω της η καταστροφική πυρκαγιά του 2007.

Ένας εξ αυτών είχε την ιδέα να δημιουργηθεί ένα περιβαλλοντολογικό εκπαιδευτικό μήνυμα σε ένα τοίχο για τους νεότερους ώστε να «γεννηθεί» νοοτροπία σεβασμού και προστασίας του περιβάλλοντος .Εκεί τελείως τυχαία ήρθαν σε επαφή μαζί μου και χωρίς να έχω ξαναπιάσει σπρέι ποτέ ξεκίνησε, ένα προσωπικό στοίχημα που κρατά ως τώρα.

Είναι η αγάπη σας για την τέχνη το κίνητρο για να συνεχίσετε ή ήταν αυτό που ονομάζουμε «το χόμπι που έγινε επάγγελμα»;

Νομίζω ότι δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλά είναι, ο καλύτερος τρόπος για μένα να εξωτερικεύω ότι «συγκεντρώνεται» μέσα μου κατά καιρούς. Αν ήξερα να χορεύω θα το έκανα μέσω του χορού. Εκμεταλλεύομαι το γεγονός ότι ξέρω να ζωγραφίζω ώστε  να πω πράγματα που δεν αφορούν την τέχνη μόνο αλλά την ζωή.

Το όνομα «Skitsofrenis» από πού είναι εμπνευσμένο;

Το 2007 δημιουργήσαμε με άλλα δύο παιδιά ένα μουσικό γκρουπ, μέσα στην ευρύτερη μουσική οικογένεια των Active Member. Ο ένας εξ αυτών με ονόμασε Skitsofrenis λόγο της καθημερινής μου εξάσκησης με το μολύβι και το χαρτί. Έτσι και έμεινε.

Τα περισσότερα graffiti που δημιουργήσατε απεικονίζουν πρόσωπα ενώ κάποια από αυτά έχουν γραμμένα δίπλα στίχους από τραγούδια και ποίηση. Ποια μηνύματα θέλετε να αφήσετε στον κόσμο;

Το σπουδαιότερο μήνυμα είναι να νοιάζεται ο ένας για τον άλλον .Να μετριάζουμε τους εγωισμούς μας για να μπορεί να δει ο ένας την ομορφιά του άλλου. Εξωτερίκευση, εξωστρέφεια και να μην φοβόμαστε μήπως μας δουν ποιοι είμαστε.

Σε πόσα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού έχετε αφήσει το «στίγμα» σας σε τοίχους;

Για την Ελλάδα σας αναφέρω τις πόλεις - Καλαμάτα ,Αθήνα, Θεσσαλονίκη ,Καβάλα ,Πειραιάς , Σπάρτη ,Καρδίτσα ,Τρίπολη, Κυπαρισσία ,Ερέτρια ,Πάλερος (Αιτωλοακαρνανία), Άγιος Βασίλειος (Αχαϊα) και σε δεκάδες χωριά της Μεσσηνίας .

Ενώ, εκτός Ελλαδικού χώρου στην Βαρσοβία ,Πολωνία το 2010 και στην Αγλαντζιά ,Λευκωσία.

Το 2012 έχετε διακριθεί διεθνώς από το διεθνές πρακτορείο Reuters , η φωτογραφία από graffiti επιλέχθηκε ανάμεσα στις καλύτερες της χρονιάς. Τι κερδίσατε μέσα από αυτή την αναγνώριση;

Κέρδισα προσεκτικότερα μάτια και καθαρότερα αυτιά. Με θλίβει που την οργή μου την «έπιασε» ένας ευρωπαίος με μια κάμερα και όχι οι χιλιάδες συμπολίτες μου που περνούσαν από το σημείο χρόνια πριν. Σε επαγγελματικό επίπεδο,  μου πρόσφερε την ευκαιρία να μου εμπιστευτούν αρκετοί προσωπικούς τους χώρους ώστε να τους διακοσμήσω με την αισθητική μου.

Την περσινή χρονιά ένας από τους κεντρικούς  δρόμους της περιοχής της Αγλατζιάς στην Λευκωσία «στολίστηκε» με δικά σας graffiti. Πως προέκυψε η συνεργασία;

Πέρυσι την άνοιξη, ήρθαν σε επαφή μαζί μου μια παρέα παιδιών που διοργανώνουν το φεστιβάλ « Imagine the roads Festival». Αφού μου εξήγησαν την αγάπη τους για τον τόπο και την ανάγκη να ομορφύνουν τις γειτονίες του, με προσκάλεσαν να αφήσω και εγώ τις ζωγραφιές μου μαζί με άλλους στο φεστιβάλ. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, έμεινα έκπληκτος από τις ομορφιές και τους ανθρώπους στην Κύπρο και ελπίζω να επαναληφθεί  γρήγορα γιατί η διοργάνωση και το αποτέλεσμα δικαίωσε τους οργανωτές και προσέφερε σε εμένα μια ουσιαστική ψυχοθεραπεία.