Ο Κάρβερ έλυσε το γρίφο!

Για όσους επιμένουν να κρίνουν τα πάντα βάσει αποτελέσματος η Ομόνοια ευρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση ταυτότητας. Μετά από 12 επίσημους αγώνες (εντός κι εκτός συνόρων) ο απολογισμός είναι 6 νίκες, 3 ισοπαλίες και 3 ήττες και το «τριφύλλι» έχει πανηγυρίσει κολλητές επιτυχίες μόνο σε δύο περιπτώσεις (Μπεϊτάρ 3-2, Ερμής 3-1 και Εθνικός 2-1, Καρμιώτισσα 4-2).
Ωστόσο, για όσους προτιμούν να αξιολογούν την πρόοδο μιας ομάδας βάσει της απόδοσής της, είναι σαφές ότι οι «πράσινοι» έχουν μπει στο σωστό δρόμο από τις αρχές του τρέχοντος μήνα και δη από την εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Απόλλωνα, μολονότι ηττήθηκαν 2-1.
Γιατί το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί το σημείο μεταστροφής; Επειδή σε αυτό ο (ένεκα τιμωρίας ευρισκόμενος στην εξέδρα) Τζον Κάρβερ παρέταξε την ομάδα του με το μοναδικό σύστημα που αξιοποιεί το υπάρχον ρόστερ περισσότερο απ’ οποιοδήποτε άλλο: το 4-4-2 με ρόμβο.
 
Μονόδρομος
Η (υποχρεωτική) απαγκίστρωση από το 4-2-3-1 των περασμένων ετών είχε διαφανεί από το καλοκαίρι: στο συγκεκριμένο σύστημα οι δύο πιο ηχηρές μεταγραφές του καλοκαιριού για το «τριφύλλι» (Ντάρμπισαϊαρ, Κλέιτον) μπορούσαν ν’ αγωνιστούν στις φυσικές τους θέσεις, μόνον αν εκτοπιζόταν στα πλάγια ή… στον πάγκο ο -πρώτος σκόρερ της περασμένης περιόδου- Σέρινταν.
Για να παίξουν ο Βραζιλιάνος, ο Άγγλος και ο Ιρλανδός στις θέσεις που μπορούν να προσφέρουν τα περισσότερα, το 4-4-2 φάνταζε εξ αρχής μονόδρομος. Το «φώναζε» και η λειψανδρία σε εξτρέμ, αφού η Ομόνοια ξεκίνησε την προετοιμασία με τρεις τέτοιους (Χριστοφή, Αγκάγεφ, Μπαντιμπανγκά) και έκλεισε το θερινό παζάρι επίσης με τρεις (Χριστοφή, Αγκάγεφ, Κύπρου), εκ των οποίων ο πρώτος είναι επιρρεπής σε τραυματισμούς.
Παραδόξως ο Κάρβερ ταλαντεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα (και με σημαντικό κόστος, αγωνιστικό και οικονομικό), προτού προχωρήσει στη ρεαλιστική επιλογή. Σε όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια παρέταξε την ομάδα του με 4-4-2 (με ευθεία στη μεσαία γραμμή), στις πρώτες τρεις αγωνιστικές του πρωταθλήματος επέλεξε το 4-2-3-1, στις επόμενες δύο το γύρισε σε 4-3-3, ενώ στις τελευταίες τρεις καταστάλαξε στο 4-4-2 με ρόμβο.
 
Σταθερά ανοδική
Με τα πρώτα τρία συστήματα η Ομόνοια δεν αξιοποιούσε όλους ή πλήρως τους παίκτες-βαρόμετρα και η απόδοσή της -ακόμη και στις νίκες- μόνον πειστική δεν ήταν. Με το ρόμβο η καμπύλη απόδοσης είναι σταθερά ανοδική, έστω κι αυτό (μέχρι στιγμής) δεν συνοδεύεται από τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Ο Κάρβερ χρειάστηκε τρεις μήνες, έναν πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό, πολλή μουρμούρα και αμφισβήτηση, αλλά έλυσε το γρίφο με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο.
Με το νυν σύστημα το «τριφύλλι» αξιοποιεί στον καλύτερο βαθμό το υπάρχον ρόστερ. Ακόμη και η μη ανάγκη για εξτρέμ δεν δημιουργεί μείζον θέμα, καθώς Χριστοφή, Κύπρου μπορούν να αγωνιστούν άνετα και ως επιθετικοί περιοχής. Πλέον το 4-4-2 με ευθεία είναι επιλογή, όταν ο Κλέιτον (θα) απουσιάζει ή είναι εκτός φόρμας, και το 4-2-3-1, όταν θα λείπει ή θα προφυλάσσεται ένας εκ των Ντάρμπισαϊαρ και Σέρινταν.
 
Χειμερινές μεταγραφές
Η ορθή τακτοποίηση των κομματιών δείχνει και τις ανάγκες στο παζάρι του Ιανουαρίου. Ένας ποιοτικός στόπερ, ο οποίος θα γίνει ο ηγέτης της οπισθοφυλακής (απελευθερώνοντας τον Φλορέσκου για τη μεσαία γραμμή), και ένα δεκάρι ως εναλλακτική του Κλέιτον είναι οι άκρως απαραίτητες προσθήκες, προκειμένου να υπάρχει ισορροπία στο ρόστερ, ενώ ένας εξτρέμ θα δώσει το απαιτούμενο βάθος και ανταγωνισμό και στη συγκεκριμένη θέση.