Απήγαγε, βίασε, σκότωσε και έθαψε τη σύντροφο του – Ο «σκληρός» πράκτορας, το έγκλημα και η απόδραση

Στη λίστα των top καταζητούμενων, όχι μόνο των Κυπριακών Αρχών αλλά και της Europol, βρίσκεται ο Τουρκοκύπριος Παναγιώτης Νετζατί ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη τον Αύγουστο του 2007 και λίγους μήνες αργότερα κατάφερε και απέδρασε από τις Κεντρικές Φυλακές μαζί με άλλο ένα πρόσωπο, και εκ τότε παραμένει ασύλληπτος.

Στις 14 Οκτωβρίου 2007, περίπου 3 μήνες μετά τη καταδίκη του, ο Νετζατί μαζί με τον Οδυσσέα Καλανίδη απέδρασε από τις Κεντρικές φυλακές στη Λευκωσία.

Τα Τουρκοκυπριακά ΜΜΕ είχαν δημοσιεύσει πληροφορίες που ήθελαν τον  δραπέτη Παναγιώτη Νετζατί, πράκτορα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Πληροφορίες τον ήθελαν, και τον θέλουν μέχρι σήμερα, να βρίσκεται στα Κατεχόμενα και να χρησιμοποιεί τα ονόματα Atakeler Ozgur και Ozgur Ozkan.

"Σκληρός" ο πράκτορας

Ανακρινόμενος ο Νετζατί μετά τη σύλληψη του από την αστυνομία, εμφανιζόταν «σκληρός», αρνούμενος κάθε ανάμειξηστο ειδεχθές έγκλημα ενώ ισχυριζόταν ότι δεν γνώριζε καν το θύμα και ότι ουδέποτε είχε συναντηθεί μαζί της.  Ωστόσο στη συνέχεια και μετά τα αποτελέσματα των επιστημονικών εξετάσεων που τον «κάρφωσαν» άρχισε να «πέφτει» μέχρι που τα παραδέχθηκε όλα.

Μέρος διαλόγου με ανακριτή:

   - «Εντοπίστηκε μία τρίχα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σου. Έβαλες καμιά κοπέλα ποτέ σου στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου;  Όταν ρωτήθηκες την συγκεκριμένη ημέρα είπες ότι δεν έβαλες ποτέ σου κοπέλα στο πίσω μέρος.
   - «Δεν θυμούμαι αν έβαλα ποτέ μου γυναίκα πίσω».

   - «Επίσης σου υποβάλλω ότι η τρίχα που εντοπίστηκε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου κατά την έρευνα ταυτίζεται με το γενετικό υλικό με τα αντικείμενα που εντοπίστηκαν στην οικία της Janas Kovacovas.
   - «Δεν θέλω να απαντήσω».

   - «Στην πόρτα του οδηγού εντοπίστηκε ένα γυναικείο εσώρουχο χρώματος άσπρο με πράσινο,  είπες μου ότι ήταν της φίλης σου της Κινέζας.  Που είναι η Κινέζα;
   - «Εν θέλω να απαντήσω σε τούτη την ερώτηση».

   - «Πότε το άφησε στο αυτοκίνητο σου;»
   - «Περίπου τρεις εβδομάδες είναι στο αυτοκίνητο μου».

   - «Έχεις οποιοδήποτε λόγο για να μην απαντήσεις στην ερώτηση για το εσώρουχο της φίλης σου της Κινέζας;  Γιατί δεν μου λες ποια είναι η Κινέζα;»
   - «Το εσώρουχο είναι της Κινέζας αλλά δεν θέλω να σου πω, ποια είναι».

   - «Σου υποβάλλω ότι στο εσώρουχο το οποίο λέεις ότι είναι της φίλης σου της Κινέζας, ταυτίζεται με τα αντικείμενα, δηλαδή με το γενετικό υλικό στα αντικείμενα που είχε η Jana Kovacova.  Τι έχεις να πεις; 
   - «Αποκλείεται.» 

   - «Δεν αποκλείεται σου υποβάλλω ότι ταυτίζεται με τα αντικείμενα που εντοπίστηκαν στην οικία της με το εσώρουχο δηλαδή το γενετικό υλικό είναι ταυτόσημο.»
   - «Δεν θέλω να απαντήσω».

Λίγες ημέρες αργότερα ο Νετζατί είχε εκμυστηρευθεί σε συγκρατούμενο του πως είχε σκοτώσει το θύμα.  Του ανέφερε μεταξύ άλλων "Τζιαμέ που την έβαλα εν θα την έβρει κανένας". 

Ως εκ τούτο ο κατηγορούμενος κλήθηκε εκ νέου για κατάθεση στον τότε ανακριτή του ΤΑΕ Αμμοχώστου Γιώργο Οικονόμου στον οποίο στη συνέχεια παραδέχθηκε ότι απήγαγε, βίασε και σκότωσε το θύμα και ότι το έθαψε στη Βιομηχανική Περιοχή Ιδαλίου.  O ανακριτής του επέστησε ξανά την προσοχή στο Νόμο και ο κατηγορούμενος του είπε: "Θέλω να σου πω όλη την αλήθεια για την υπόθεση που είμαι μέσα". 

Εικόνα φρίκης…

Λίγες ώρες αργότερα, η αστυνομία μετέφερε τον κατηγορούμενο στη σκηνή όπου ήταν θαμμένο το θύμα προκειμένου να είναι παρών κατά την εκταφή του.   Στην παρουσία των αστυνομικών, αλλά και του ιατροδικαστή Σοφοκλή Σοφοκλέους, ο κατηγορούμενος υπέδειξε και πάλι τον τάφο, ο οποίος βρισκόταν στην άκρια ενός γκρεμού και το χώμα φαινόταν σκαμμένο στο σημείο αυτό.  Εξείχε δε ένα ανθρώπινο πόδι. 

Μετά από μετακίνηση αρκετού χώματος αποκαλύφθηκε το πτώμα γυναίκας.  Τα πόδια της ήταν δεμένα με σχοινί και λυγισμένα προς τα πίσω. Τα χέρια της ήταν επίσης δεμένα με σχοινί πίσω στην πλάτη της. Στο κεφάλι φορούσε μαύρο νάιλον σακούλι σκουπιδιών και στο λαιμό είχε δεμένο ιμάντα, μαύρου χρώματος. Φορούσε παντελόνι και τελαντωτή μπλούζα.  Σε μικρή απόσταση από το πτώμα, στο γκρεμό, βρέθηκε άσπρη νάιλον τσάντα με την ένδειξη "Isostar".

Κατά το χρόνο εκταφής ο Νετζατί είχε σκυφτό το κεφάλι και αναφέροντας ότι δεν ήθελε να βλέπει τη σωρό και ότι αυτός ήταν και ο λόγος που τοποθέτησε μαύρο σακούλι στο κεφάλι του θύματος.

«Συνωμοσία της αστυνομίας» έλεγε ο πράκτορας και… «βασανιστήρια»  

Βασικός άξονας της υπεράσπισης του Παναγιώτη Νετζατί κατά τη δίκη του ήταν η θέση ότι η όλη υπόθεση εναντίον του αποτελεί συνωμοσία της Αστυνομίας, η οποία, για δικούς της σκοπούς - μεταξύ των οποίων «να του κλείσουν το στόμα»,  λόγω της συμμετοχής του σε επιχειρήσεις της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών - επεδίωξε να πετύχει καταδίκη του προβάλλοντας κατασκευασμένη μαρτυρία.

Ήταν προέκταση της θέσης αυτής ότι ο κατηγορούμενος βρισκόταν καθ΄ όλο το χρόνο σύλληψης και κράτησής του υπό συνεχή ψυχολογική και σωματική πίεση, με αποτέλεσμα να ενεργεί υπό το κράτος φόβου και όπως η Αστυνομία του επέβαλλε.

Ο Νετζατί ισχυρίστηκε ότι όταν συνελήφθη για το φόνο στην Ποταμιά, οι αστυνομικοί αρχικά δεν του έλεγαν γιατί τον αναζητούσαν. 
Τον μετέφεραν με αυτοκίνητο στον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου και κατά τη διάρκεια της διαδρομής του έλεγαν «πού την έθαψες;  Πού την έκρουσες;».  Ο ίδιος απαντούσε «ποιό;  Τι μου λέτε;».

Όταν μεταφέρθηκε στο Αρχηγείο της Αστυνομίας στη Λευκωσία τον επισκέφθηκαν δύο γνωστά του πρόσωπα, αστυνομικοί, οι οποίοι υπηρετούν στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών.  Ο Κώστας Μιαμηλιώτης και ο Γιάννος Παπουτές. Του έλεγαν: «Παναγιώτη αν το έκαμες πε ότι έκαμες το, παραδέχτου δηλαδή και να σε βγάλουμε πελλό». Τον Μιαμηλιώτη τον γνωρίζει πολύ καιρό.  Τόσο καλά που, και μεταφέρουμε αυτούσια τα λόγια του κατηγορούμενου:  «αν έσιη κάποιο που με ξέρει με ξέρει εκείνος ο άνθρωπος και εγώ εκείνο. Μπορώ να σας πω ότι εγώ ξέρω πότε λέγει ψέματα εκείνος ο άνθρωπος και εκείνος εμένα».

Πάντως αν ισχύουν τα όσα μετέδιδαν τότε τα τουρκοκυπριακά μέσα τότε είναι ξεκάθαρο πως ο Παναγιώτης  Νετζατί ήταν διπλός πράκτορας τόσο της ΜΙΤ όσο και της ΚΥΠ.
 

Περιγράφοντας τις συνθήκες κράτησης του από τις 22.8.06 και μετέπειτα, ο κατηγορούμενος κατέθεσε ότι οι αστυνομικοί τον απειλούσαν συνεχώς από την πρώτη στιγμή φοβερίζοντας τον «ότι να μου σπάζαν τα κόκκαλα μου» και λέγοντας του επίσης «θα πιω το αίμα σου», «που δαμέ δεν θα βγεις ζωντανός», «πουστότουρκο».

Οι απειλές ήταν καθημερινές, όπως και οι ανακρίσεις.  Μεταφέρθηκε δέκα με δεκαπέντε περίπου φορές στα γραφεία του ΤΑΕ στο Παραλίμνι.  Του έλεγαν συνεχώς ότι αν δεν παραδεχόταν θα τον σκοτώσουν.

Περιέγραψε στη συνέχεια δύο περιπτώσεις άγριου, κατ΄ ισχυρισμό του πάντα, ξυλοδαρμού του από την Αστυνομία. 

Η πρώτη έλαβε χώρα μέσα στο αυτοκίνητο σε μία περίπτωση μεταφοράς του από τα κρατητήρια Παραλιμνίου και η δεύτερη - και πιο βάναυση - τρεις τέσσερις μέρες μετά, ήτοι το βράδυ της 4.9.06 και λίγο προτού μεταφερθεί στα γραφεία του ΤΑΕ Παραλιμνίου για ανάκριση. 

Ήταν ουσιαστικός ισχυρισμός του ότι υπέγραψε τα αναφερόμενα στην πιο πάνω κατάθεση έχοντας κακοποιηθεί άγρια προηγουμένως και υπό το κράτος φόβου για τη ζωή του. 

Δέχθηκε ότι ουδέποτε παραπονέθηκε για τα βασανιστήρια που υπέστη, καθότι οι αστυνομικοί τον απειλούσαν να μην πει οτιδήποτε σε κανένα.  Του έλεγαν ότι θα σκηνοθετούσαν απόδραση του και θα τον σκότωναν.  

Ήταν επίσης κεντρικός άξονας των θέσεων του, όπως αυτές προβλήθηκαν κατά την κυρίως εξέταση του, ότι είναι η ίδια η Αστυνομία που τον οδήγησε στο χώρο ταφής του θύματος και ότι ουδέποτε ο ίδιος υπέδειξε οποιαδήποτε σκηνή. 

Προέκταση της θέσης αυτής ήταν ότι οι αστυνομικοί τον εξανάγκαζαν να υπογράφει συνεχώς σε διάφορα έντυπα που του παρουσίαζαν και τα οποία είχαν συμπληρώσει προηγουμένως, χωρίς ποτέ ο ίδιος να γνωρίζει τι υπέγραφε ή να λέγει οτιδήποτε. 

Ωστόσο το δικαστήριο οι αναφορές του περί βασανιστηρίων και παρατυπιών είναι εκ των υστέρων σκέψεις και απέλπιδα προσπάθεια του να συγκαλύψει τα πραγματικά γεγονότα.