Εστία «Δίπλαρος»
10:48 - 17 Ιανουαρίου 2016
Σε πρόσφατο άρθρο στον ημερήσιο Τύπο, κατηγορήθηκε ο βουλευτής κ. Δίπλαρος για την παροχή βοήθειας που προσέφερε σε γνωστό του, ως προς την ενοικίαση πολυκατοικίας από το ΤΕΠΑΚ για σκοπούς δημιουργίας νέων φοιτητικών εστιών. Για όσους με γνωρίζουν προσωπικά, θα ξαφνιαστούν με τα αμέσως μετά γραφόμενά μου: «Προσωπικά, δεν βλέπω ως προς το πού είναι το φταίξιμό του». Ο κ. Δίπλαρος, τότε ένας απλός δημοτικός σύμβουλος, βοήθησε, νομότυπα όπως φαίνεται και χωρίς να το κρύψει, έναν γνωστό του. Πρέπει να ομολογήσω ότι κάτι παρόμοιο έκανα κι εγώ. Έφερα σ’ επαφή οικογενειακό φίλο, που είχε στην ιδιοκτησία του τρεις πολυκατοικίες στην περιοχή του ΤΕΠΑΚ, με τις αρμόδιες υπηρεσίες. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Η πολυκατοικία του δικού μου οικογενειακού φίλου δεν ενοικιάστηκε, ενώ αυτή του γνωστού του κ. Δίπλαρου ενοικιάστηκε. Υπάρχουν τρεις πιθανοί λόγοι ως προς το γιατί.
Ο πρώτος είναι ότι η πολυκατοικία του γνωστού του κ. Δίπλαρου πληρούσε όλες τις προδιαγραφές που είχε θέσει το ΤΕΠΑΚ. Και γι’ αυτό τον λόγο, από τις 36 αιτήσεις που είχαν υποβληθεί –όπως αναφέρει το εν λόγω άρθρο– από ιδιώτες για ενοικίαση κτιρίων, η δική του ήταν μία εκ των έξι που η αρμόδια υπηρεσία του ΤΕΠΑΚ είχε προκρίνει. Ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά το ΤΕΠΑΚ επωφελήθηκε από την εν λόγω πράξη.
Ο δεύτερος λόγος είναι ανησυχητικός. Είτε ο κ. Δίπλαρος απείλησε τον αρμόδιο λειτουργό, είτε ο αρμόδιος λειτουργός χρηματίστηκε, έμμεσα ή άμεσα. Αν και ανησυχητικό φαινόμενο, υπάρχει λύση. Να απολυθεί ο εν λόγω λειτουργός, αν χρηματίστηκε, ή να κατηγορηθεί ο κ. Δίπλαρος για απειλή προς δημόσιο λειτουργό, αν απείλησε. Και επειδή δεν θέλω να πιστέψω ότι όλοι οι λειτουργοί «χρηματίζονται» και όλα τα πολιτικά στελέχη «απειλούν», με τα σωστά μέτρα το εν λόγω φαινόμενο θα καταπολεμηθεί με τον καιρό. Δύσκολο επιχείρημα, αλλά εφικτό.
Ο τρίτος όμως λόγος, κατ’ εμένα, είναι ο χειρότερος. Χωρίς να χρειαστεί το οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο να «απειλήσει» ή να «χρηματίσει» τον οποιοδήποτε λειτουργό, ο λειτουργός τρέχει να τον εξυπηρετήσει, επειδή φοβάται τα πιθανά «αντίποινα». «Μα αν δεν του κάνω τη χάρη, δεν θα μου εγκρίνουν την πολεοδομική άδεια». «Μα αν δεν περάσω τους φοιτητές της Χ παράταξης, δεν θα ανελιχθώ». «Μα αν δεν δώσω άδεια στον εν λόγω κομματικό λειτουργό, δεν θα προαχθώ στη θέση του γενικού διευθυντή».
Αυτή την κομματική εξάρτηση είναι που φοβάμαι. Και αν ευσταθεί ο τρίτος λόγος, πολύ λυπάμαι ότι, αν δεν αλλάξει η κουλτούρα στην Κύπρο και αν δεν αποκτήσουμε όλοι την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για να λέμε «όχι», δεν θα αλλάξουν ποτέ τα πράγματα. Και ακόμα περισσότερο με φοβίζει ότι, κάπου, κάπως, κάποτε, θα πω κι εγώ το «ναι».
Επίκουρος καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου
Επίκουρος καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου