Κουλουράκια δεξιά

- Ο καφές σου, Κούλλα. Να σου βάλω και κουλουράκια; Μόλις τα έβγαλα από τον φούρνο.
- Κάνω δίαιτα, κουμέρα. Βάλε μου δυο-τρία να τα δοκιμάσω.
- Τι υπόθεση και τούτη με τα λεωφορεία. Μεγάλο πάρτι ακούεις.
- Αν και αριστερή, δεν χρησιμοποιώ λεωφορεία. Τι έγινε πάλι;
- Όπου υπάρχει δημόσιο χρήμα μαζεύονται σαν τις μέλισσες στο μέλι. Είναι ανάγκη το κράτος ν’ ανακατεύεται σε τούτα τα θέματα ρε παιδί μου; Αν ήταν ιδιωτική επιχείρηση, ας φαλίριζε. Τώρα όμως εμείς οι πολίτες θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη, είτε πάμε με τα λεωφορεία, είτε πάμε με το καγιέν όπως εσύ…
- Ε, μα πρέπει να έχουμε δημόσιες συγκοινωνίες, κουμέρα. Για τους φτωχούς. Τι κράτος είμαστε;
- Τίποτε, τίποτε. Να ιδιωτικοποιηθούν οι ημικρατικοί, να μην μπαίνουν στον πειρασμό οι διάφοροι παράγοντες, οι κομματικοί και οι παρατρεχάμενοι.
- Μη μου αρχίσεις τα νέο-φιλελεύθερα σου πάλι. Οι κερδοφόροι ημικρατικοί οργανισμοί πρέπει να παραμείνουν στο κράτος.
- Τι δουλειά έχει το κράτος με το να πουλά ρεύμα, τηλέφωνα, λαχεία; Να ελέγχει, ναι. Όχι να προσποιείται τον επιχειρηματία, να τρώνε οι από μέσα τα εκατομμύρια και να φορτώνουν τα χρέη στον φορολογούμενο. Την τρύπα στο συνταξιοδοτικό της Cyta ποιος θα την πληρώσει, Κούλλα μου; Εσύ και εγώ οι αφελείς.
- Να τα δώσουμε όλα σε ιδιώτες τότε.
- Ε, τουλάχιστον αυτοί αναλαμβάνουν το δικό τους ρίσκο. Πόσα πληρώσαμε για τον εθνικό αερομεταφορέα, Θεός σχωρέσει τον;
- Κουμέρα σύνελθε. Πρέπει να υπάρχει κοινωνική πολιτική του κράτους. Δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες…
- Έχει τίποτε δωρεάν ρε Κούλλα; Κάποιος πληρώνει πάντα τη νύφη. Έτσι χρεοκόπησε το κράτος και μπήκαμε στα μνημόνια.
- Είναι και θέματα εθνικής ασφάλειας. Να ιδιωτικοποιήσουν και τα λιμάνια;
- Ναι, το εμπορικό κομμάτι, όχι τον έλεγχο του ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τη χώρα. Μα τι έπαθες και τους υπερασπίζεσαι τούτους τους βολεμένους; Αν δούλευες  σε ημικρατικό, να πω προστατεύεις τα συμφέροντά σου.
- Ξέρεις πόσους συγγενείς έχω που φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους αν αρχίσουν αβέρτα ιδιωτικοποιήσεις;
- Ν’ αρχίσουν, Κούλλα μου, ν’ αρχίσουν. Να μπει μια τάξη. Όπου βλέπεις κρατική διαχείριση, κάποιο σκάνδαλο κρύβεται από πίσω. Δημαρχεία, αποχετευτικά, δρόμοι. Κάποιοι αρμέγουν την αγελάδα. Φτάνει. Λιγότερο κράτος, μεγαλύτερη ιδιωτική πρωτοβουλία. Έτσι ξέρω εγώ. Έτσι θα έρθει και η ανάπτυξη. Έτσι θ’ ανοίξουν δουλειές να δουλέψει ο κόσμος, να γίνουν επενδύσεις, να πέσει φρέσκο χρήμα στην αγορά. Ουφ, τα είπα και ξαλάφρωσα.
- Κουμέρα, πρέπει να πάω. Ευχαριστώ για τον καφέ. Πάντως, τα κουλουράκια σου, δεν ξέρω, μου κάθισαν εδώ στο στομάχι.
 
Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου
 
 
 

Δειτε Επισης

Η εκλογή Τραμπ-Μήνυμα προς την Ευρώπη
Τα Νηπιαγωγεία μας Κρατούν; Η Επείγουσα Ανάγκη Ενίσχυσης της Προδημοτικής Εκπαίδευσης
Η επόμενη μέρα των εκλογών στις ΗΠΑ
Νομικό τμήμα Αστυνομίας. Μια έτσι, μια γιουβέτσι
Αρχηγό Αστυνομίας αλλάξαμε. Νοοτροπία αλλάξαμε;
Ας μην βάζουμε το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν πάνω από ανθρώπινες ζωές
Πολιτική επιχειρηματολογία έναντι ευχολογίων
Αυτισμός και η ποικιλομορφία του
Συμβασιούχοι Οπλίτες: Άμεση ανάγκη για στήριξη και αναβάθμιση τους στην Εθνική Φρουρά
Η νομιμότητα αποστολής προσκλητηρίων γάμου με φακέλους της Αστυνομίας και η άγνοια του Αρχηγού