Καλή η στρατηγική του Αβέρωφ, αλλά όχι αρκετά

18:20 - 31 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Αβέρωφ ο Νεοφύτου, πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, αντιλήφθηκε πρώτος από όλους της πολιτικής τάξης και σχετικά νωρίς, ότι οι εποχές αλλάζουν και ότι οι άνθρωποι πλέον είναι σε θέση να αναγνωρίζουν κάθε λάθος ή παράλειψη, συνειδητή και μη, στη δημόσια ζωή του τόπου.

Σίγουρα μέσα σε κάθε κοινωνία υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ανθρώπων σε σχέση με το μορφωτικό (όχι ακαδημαϊκό) τους επίπεδο. Το ζήτημα είναι ότι διευρύνεται η περιοχή μέσα στην οποία «παίζει» η αμφισβήτηση και η εξέταση των πραγμάτων με κριτική σκέψη. Αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη διάδοση των social media ως εναλλακτική οδός, αφενός για πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία (και αναλόγως δεξιοτήτων η κατεύθυνση), κι αφετέρου για πρόσβαση στη δημόσια σφαίρα. Βεβαίως, αποτέλεσμα δεν καθορίζει μόνο το σύνολο των ανθρώπων με κριτική σκέψη, αλλά δεν παύει να είναι μια θετική εξέλιξη με προοπτικές). Η τεχνολογία διαδραμάτισε τεράστιο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ το αντιλήφθηκε σχετικά νωρίς και ακολούθησε τη στρατηγική της «παραδοχής λαθών/αυτοκριτικής κλπ», υποδεικνύοντας, ουσιαστικά, ότι αφού είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τα λάθη και τη ζημιά, που διαχρονικά προκάλεσε η τάξη του (πολιτική), με την ανοχή και συνενοχή, βεβαίως, κάποιων άλλων, αυτό σημαίνει ότι ταυτόχρονα είναι σε θέση να ανατρέψει την κακή κατάσταση. (Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν θέλει διότι δεν ξέρω, απλώς προσπαθώ να κωδικοποιήσω τη «συμπεριφορά» του πολιτικού, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και σε σχέση με το πώς επηρεάζουν τις εξελίξεις οι όποιες πρακτικές).

Ακολουθεί, τα τελευταία χρόνια, την τακτική της «παραδοχής λαθών του παρελθόντος», της «ανάληψης ευθυνών» και της «βαθείας» αυτοκριτικής, που βεβαίως για κάποιον της πολιτικής τάξης θα περιποιούσε τιμή. Παρόλα αυτά, η «παραδοχή» των όποιων λαθών δεν συνοδεύεται από ενέργειες αναστροφής του αρνητικού κλίματος σε κάθε επίπεδο και συνεπώς η «παραδοχή λαθών» δεν συνεπάγεται με «άρα θα τα διορθώσω».

[Όταν, για παράδειγμα, ο Πρόεδρος του μεγαλύτερου κόμματος (του κυβερνώντος κόμματος) αναγνωρίζει την έλλειψη σχολών τεχνικής ή «πρωτογενούς» κατεύθυνσης στην Εκπαίδευση, γεγονός που συμβάλλει αρνητικά στον πρωτογενή τομέα και συνεπώς στην οικονομία του τόπου, αλλά δεν θέτει, παράλληλα, επιτακτικά το ζήτημα σε ανώτατο επίπεδο, τότε, είτε το αναγνωρίσει είτε όχι, ένα και το αυτό].

Η τεχνολογική ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την προσωπική επιθυμία των σύγχρονων ανθρώπων να αναπτύξουν περισσότερο τους ορίζοντες τους, επιβάλλει στην πολιτική τάξη να αλλάξει νοοτροπία και να αντιληφθεί ότι πλέον απευθύνεται σε ένα νέο κοινό.

Ο κάθε πολιτικός ηγέτης, απευθύνεται πλέον, όχι «στον κόσμο», αλλά «στην ευφυΐα του κόσμου», που ζητεί ικανές δομές, οι οποίες θα επιτρέπουν τη διασφάλιση «καλύτερων συνθηκών διαβίωσης» ως πολιτική απαίτηση ισοτιμίας. [Επιβάλλει την ομαλή λειτουργία του κράτους, επιτρέποντας του να ασκήσει ελεύθερα τον διπλό του ρόλο, χωρίς παρεμβάσεις, διαπλοκή και διαφθορά, αφενός σε σχέση με την προστασία και ανάπτυξη της χώρας και αφετέρου σε σχέση με την προστασία και προάσπιση των δικαιωμάτων των μελών της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα, παρέχοντας παράλληλα εργαλεία ανέλιξης σε όσους εκτιμούν την εργασία τους ως κοινωνική υποχρέωση. «Ρομαντική η προσέγγιση»; Καθόλου. Αν παρατηρήσουμε την κακή κατάσταση, που επικρατεί, αντιλαμβανόμαστε (εμπειρικά τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο) ότι είναι μια πικρή πραγματικότητα χωρίς ίχνος ρομαντισμού].

Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να θέσει το ζήτημα σε (ψευδο)ρεαλιστική βάση και να πει «ο δυνατός ας επιβιώσει». Άλλωστε ο άνθρωπος είναι ζώο και οι νόμοι της ζούγκλας υπερισχύουν των «κατασκευασμένων» νόμων.

Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η κοντόφθαλμη οπτική του «συστήματος», που οδηγεί σε κρίσεις ή εγκλωβίζει σε κρίσεις (διότι όσο υπάρχουν ικανοί άνθρωποι με 500 ευρώ τον μήνα και ανεργία στα ύψη, σε μια κοινωνία με δυτικά πρότυπα κατανάλωσης, δεν το λες και επιτυχία). Όχι, όμως, μόνο οικονομικές κρίσεις, αλλά και ψυχολογικές, κρίσεις νοήματος κλπ, που εμποδίζουν την παραγωγικότητα και ευρηματικότητα και που, τελικά, εμποδίζουν την εξέλιξη. Η προσπάθεια «εξισορρόπησης» της κατάστασης χωρίς παράλληλη αλλαγή των κακώς εχόντων, δεν οδηγεί πουθενά αλλού, εκτός από την συνεχιζόμενη ανισορροπία. Πρόκειται για μια κατάσταση, η οποία γίνεται αντιληπτή από το κοινό και γι’ αυτό η στρατηγική του Προέδρου του ΔΗΣΥ δεν είναι «αρκετά καλή»: Επειδή ο κόσμος το καταλαβαίνει.

[Εκτός κι αν τα περί κοινωνικής συνοχής, οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευθύνης είναι ψέματα. Αν ναι, τότε περιπλέκονται τα πράγματα. Διευρύνεται το τοπίο της αστάθειας, εξαιτίας κακού παραδείγματος προς μίμηση (αναφέρομαι στην κατάσταση)].

Το σύστημα, για δεκαετίες, λειτουργούσε στον «αυτόματο» για να ικανοποιήσει τις υπερφιλοδοξιες του καθένα, οδηγώντας τη χώρα στην καταστροφή, αναβαθμίζοντας τη μετριότητα και εισάγοντας την στον κυρίαρχο λόγο, χωρίς αξιολόγηση με πρακτικά κριτήρια, αλλά και τεκμήρια. Και αυτό, δεν αλλάζει ούτε με λόγια ούτε με "παραδοχές".

Ευχή για το 2016: Να αναλύουμε το περιβάλλον μας με κριτική διάθεση και σκέψη.

ΥΓ Όλα τα πιο πάνω αφορούν την πολιτική τάξη και τον «χαρακτήρα» της. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, απλώς έδωσε με τη στάση του, την «έμπνευση» για την περιγραφή μιας στρεβλής κατάστασης , που εμποδίζει την ανάπτυξη σε πολλά επίπεδα.

Follow @AthanasiouTh

Καλή η στρατηγική του Αβέρωφ, αλλά όχι αρκετά

Ροη Ειδησεων

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στη Λάρνακα

Εξοχική κατοικία 3ων υπνοδ. στο Παραλίμνι

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στο Στρόβολο

Διαμέρισμα 1 υπνοδ. στο Γέρι

Δειτε Επισης