Οι σκληραγωγημένες του στρατού

Ο πατέρας της πολέμησε το ’64 και το ’74, και ανήκει στην πρώτη σειρά καταδρομών που επελέγη στην Κύπρο. Έτσι, ως κόρη αγωνιστή, αλλά και μέλος οικογένειας λοκατζήδων, η Μαρία Κωνσταντίνου, επιλοχίας στο Τμήμα Επιστράτευσης της Διοίκησης Καταδρομών σήμερα, δεν χρειάστηκε να προβληματιστεί για το επάγγελμα που θα ακολουθούσε όταν τελείωνε το λύκειο. Διορισμένη το 1991, σήμερα μετρά 25 χρόνια υπηρεσίας. «Δεν ήθελα να κάνω τίποτε άλλο και για μένα δεν υπήρξε δεύτερη επιλογή. Αν την Εθνική Φρουρά δεν την αγαπάς, δεν θα πετύχεις, θα είσαι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος», αναφέρει η Μαρία, προσθέτοντας ότι ο στρατός έχει το χαρακτηριστικό του προγραμματισμού. «Αυτό που μπορεί να δυσκολέψει τη ζωή μιας γυναίκας είναι τα όσα θα γίνουν στον χώρο εργασίας χωρίς πρόγραμμα. Το πρόγραμμά μας βγαίνει σε μηνιαία βάση. Για παράδειγμα, με το που βγαίνει το πρόγραμμά μας, μια μητέρα ενημερώνει τα παιδιά της ότι έχει υπηρεσία στις 2 του μήνα και αυτή τη μέρα δεν θα την δουν, γιατί θα φύγει στις 2 και θα επιστρέψει στις 3. Μεγαλώνουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Αυτό που δυσκολεύει τη ζωή μιας γυναίκας είναι αυτό που μπορεί να προκύψει χωρίς να υπάρχει στο πρόγραμμα. Το ξαφνικό. Μια υπηρεσία ή μια νυχτερινή βάρδια. Δύσκολο, τονίζω, αλλά όχι ακατόρθωτο», συμπληρώνει. Πάντως, με σύζυγο αστυνομικό στην ομάδα διάσωσης των ελικοπτέρων της Αστυνομίας, η ζωή της μόνο συμβατική δεν είναι. «Συχνά φεύγει και δεν ξέρω πότε και εάν θα τον ξαναδώ», μας λέει.

-Υπάρχουν διαφορές στην εκπαίδευσή σας σε σχέση με αυτή των αντρών;
Καμία απολύτως. Εάν πεις «δεν μπορώ», αυτό σημαίνει ότι δεν γίνεται να είσαι εδώ. Δεν υπάρχει καμία διάκριση στο θέμα της εκπαίδευσης, αφού όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο κίνδυνο. Τα όρια που πρέπει να έχεις για να μπεις σε σχολή καταδρομέων είναι ακριβώς τα ίδια με τους άντρες. Στην εκπαίδευσή μας, βέβαια, πάρα πολύ μεγάλη σημασία έχουν και οι κλιματικές συνθήκες. Ανάμεσα σε άλλα, για να πάρεις το πτυχίο σου ως αλεξιπτωτιστής, πρέπει να εκτελέσεις 5 άλματα. Με φόρτο, χωρίς φόρτο, απόγευμα, βράδυ κλπ. Όμως, αν για παράδειγμα έχει 20 μίλια αέρα, το άλμα δεν μπορεί να εκτελεστεί. Αυτό μπορεί να διαρκέσει και μέρες. Αλλά, ό,τι ισχύει για τις γυναίκες, ισχύει και για τους άντρες.

-Πώς αντιδρά ο κόσμος όταν σε βλέπει με στολή;
Όταν φοράω τη στολή μου και περπατώ στον δρόμο, κάποιοι με κοιτάνε σαν να βλέπουν εξωγήινο. Αυτό με πειράζει κάποτε, γιατί η δουλειά μας δεν είναι καθόλου εύκολη.
 

«Δεν νιώθω άβολα να διοικώ άντρες»

Η φιλοπατρία, η αγάπη για τη θάλασσα, καθώς και οι εμπειρίες άλλων γυναικών που υπηρετούν σε αντίστοιχα πόστα σε μεγάλες χώρες, αποτέλεσαν τα πρότυπα της Ελένης Ιωσήφ που υπηρετεί στη Διοίκηση Πολεμικών Πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού ως κυβερνήτης ΣΑΠ (Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου). «Από τη φύση μου, όμως, μου άρεσε πάντα να διοικώ. Δεν νιώθω καθόλου άβολα να διοικώ ακόμη και άντρες. Οι άντρες υπερέχουν μυϊκά σε σχέση με τις γυναίκες, αλλά αυτό δεν στέκεται εμπόδιο, ιδίως στο πολεμικό ναυτικό. Χρειάζονται άλλα στοιχεία, όπως καλά αντανακλαστικά, διαύγεια και διορατικότητα και ανθεκτικότητα στις κακουχίες», σημειώνει η Ελένη. Δυσκολίες υπάρχουν σε όλες τις εργασίες, συνεχίζει. «Αυτό που είναι δύσκολο στο δικό μου κομμάτι, είναι οι καιρικές συνθήκες που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις, οι κίνδυνοι της θάλασσας και το κακό περιβάλλον του πλοίου. Δεν μιλάω σε επίπεδο ανθρώπων, αλλά για το πλοίο ως χώρος. Δεν είναι κρουαζιερόπλοιο. Η μεγαλύτερη δυσκολία, όμως, είναι να γίνω καλύτερη σε αυτό που κάνω», τονίζει.