Έχω τρεις μήνες ζωής και δυο φυσίγγια. Ένα για σένα και ένα για μένα
16:27 - 16 Νοεμβρίου 2015
«Στεκόμουν εκεί, δυο μέτρα μακριά του, και με σημάδευε με το όπλο του φωνάζοντας ‘‘κάνε μεταβολή και φύγε [..] Έχω μόνον τρεις μήνες ζωής και δυο φυσίγγια στο όπλο μου. Ένα για σένα και ένα για μένα’’»
Καθημερινό φλερτ με σοβαρούς κινδύνους έχουν όλοι αυτοί οι άντρες που εργάζονται στην Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας, οι οποίοι κάθε βράδυ, 365 μέρες το χρόνο, γυρνάνε μες στα σκοτάδια, σε βουνά και λαγκάδια, προσπαθώντας να επιβάλουν το νόμο, να συλλάβουν λαθροθήρες, να κρατήσουν την πανίδα της Κύπρου στα επίπεδα που πρέπει να είναι, για να μπορεί η φύση να ακολουθεί τον δρόμο της. Δεν είναι όμως μόνον οι βραδυνές περιπολίες που καθορίζουν την δουλειά τους. Έχουν την έγνοια του κάθε κυνηγού, και δεν είναι λίγοι -κοντά 45,000- που γυρνάει στα δάση τις Τετάρτες και τις Κυριακές. Έχουν την υποχρέωση να φροντίζουν τους γύπες, τα αγρινά και κάθε αποδημητικό που βρίσκει το νησί μας στο δρόμο του, για να ξαποστάσει στις αέναες μετακινήσεις του κάθε φθινόπωρο και άνοιξη.
Ο «Ρεπόρτερ», λοιπόν, με τους άντρες της Υπηρεσίας Θήρας και Πανίδας σε μια βραδινή περιπολία για πάταξη της λαθροθηρίας.
Καθημερινό φλερτ με σοβαρούς κινδύνους έχουν όλοι αυτοί οι άντρες που εργάζονται στην Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας, οι οποίοι κάθε βράδυ, 365 μέρες το χρόνο, γυρνάνε μες στα σκοτάδια, σε βουνά και λαγκάδια, προσπαθώντας να επιβάλουν το νόμο, να συλλάβουν λαθροθήρες, να κρατήσουν την πανίδα της Κύπρου στα επίπεδα που πρέπει να είναι, για να μπορεί η φύση να ακολουθεί τον δρόμο της. Δεν είναι όμως μόνον οι βραδυνές περιπολίες που καθορίζουν την δουλειά τους. Έχουν την έγνοια του κάθε κυνηγού, και δεν είναι λίγοι -κοντά 45,000- που γυρνάει στα δάση τις Τετάρτες και τις Κυριακές. Έχουν την υποχρέωση να φροντίζουν τους γύπες, τα αγρινά και κάθε αποδημητικό που βρίσκει το νησί μας στο δρόμο του, για να ξαποστάσει στις αέναες μετακινήσεις του κάθε φθινόπωρο και άνοιξη.
Ο «Ρεπόρτερ», λοιπόν, με τους άντρες της Υπηρεσίας Θήρας και Πανίδας σε μια βραδινή περιπολία για πάταξη της λαθροθηρίας.
Επικίνδυνες αποστολές
Ξεκινήσαμε από το γραφείο της Υπηρεσίας, με συνοδούς τον ανώτερο θηροφύλακα, Ηρακλή Ηρακλέους, και τον θηροφύλακα, Γιώργο Κατούντα. Κινηθήκαμε στην περιοχή της ημιορεινής Λευκωσίας, που καλά καλά δεν ξέραμε ότι υπάρχει, και ομολογώ ότι η μια έκπληξη διαδεχόταν την άλλη, όταν αντιληφθήκαμε για το που μπορεί να φτάσει κάποιος, εάν θέλει να κυνηγήσει παράνομα. Μας πήγαν σε περιοχές απαγορευμένες για το κυνήγι, όπου και μέρα μεσημέρι θα ήταν επικίνδυνο να κινηθείς σε αυτές, πόσο μάλλον βράδυ και ιδιαίτερα βραδιές χωρίς φεγγάρι, χωρίς φως, χωρίς προσανατολισμό, δίπλα από ναρκοπέδια και στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς. Κινηθήκαμε σε χωμάτινους δρόμους, που η πρώτη βροχή τους μεταμορφώνει σε παγίδες λάσπης, και χωράφια που ακόμα και τα 4x4 υπάρχει περίπτωση να κολλήσουν με τον παραμικρό στραβό ελιγμό.
Ξέφραγο αμπέλι
Γραμμή αντιπαράταξης. Νεκρή ζώνη. Εκεί καταλαβαίνεις την αδυναμία να ελέγξει η Κυπριακή Δημοκρατία τις εισόδους και εξόδους από/προς τις κατεχόμενες περιοχές του νησιού μας. Καταλαβαίνεις το αδύνατο, που κάποιοι ταγμένοι στο καθήκον προσπαθούν να το κάνουν δυνατό. «Κάποτε εδώ, συνέλαβα έναν Τουρκοκύπριο και έναν έποικο», θα μας πει ο κ. Ηρακλέους όταν βρισκόμασταν κάπου νοτιοανατολικά της Λευκωσίας, σε περιοχή που γειτνιάζει με τα κατεχόμενα. «Ένα βράδυ, ενώ περιπολούσα με έναν άλλο συνάδελφο, εντοπίσαμε ένα αυτοκίνητο να κινείται στην περιοχή με δυο άτομα στο εσωτερικό του. Νομίσαμε ότι ήταν λαθροθήρες, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ένας Τουρκοκύπριος και ένας έποικος, οι οποίοι είχαν ραντεβού με άλλο πρόσωπο, λίγο πιο κάτω, για να του δώσουν τα χαλούμια που μετέφεραν. Τους σταματήσαμε και καλέσαμε την αστυνομία να τους συλλάβει. Μέχρι να έρθουν τα περιπολικά της αστυνομίας, μετρήσαμε περίπου 15 με 20 μεγάλα δοχεία των 20 - 25 κιλών, τα οποία ήταν γεμάτα χαλούμια», μας διηγήθηκε.
«Παραλίγο να μας λιντσάρουν»
Κάποιες φορές το καθήκον τους φέρνει αντιμέτωπους ακόμα και με το θάνατο. «Γενικά, όσοι πιαστούν να μεταφέρουν παράνομα σκοτωμένο θήραμα είναι επιθετικοί. Είναι κάποιοι, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα, απλώς αποδέχονται την καταγγελία. Οι περισσότεροι όμως αντιδρούν. Σε περίπτωση που ξανασυλλάβουμε ένα άτομο, το οποίο και στο παρελθόν είχε καταγγελίες για λαθροθηρία, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Ιδιαίτερα με όσους κυνηγούν αγρινά. Για να τα σκοτώσουν χρησιμοποιούν στρατιωτικά όπλα, και δεν διστάζουν να τα στρέψουν καταπάνω μας και να πυροβολήσουν», μας λέει ο θηροφύλακας Γιώργος Κατούντας. Επιθέσεις δέχονται πάμπολλες, κάθε φορά που προβαίνουν σε συλλήψεις για παγίδευση αμπελοπουλιών. «Μια φορά πήγαμε για έρευνα σε υποστατικό, στο οποίο βρήκαμε μεγάλη ποσότητα αμπελοπουλιών. Όταν έγινε γνωστό ότι θα κάναμε συλλήψεις, μαζεύτηκαν συγγενείς και φίλοι του υπόπτου και λίγο έλειψε να μας λιντσάρουν», προσθέτει.
«Θα σε σκοτώσω»
Εμένα, συμπληρώνει ο κ. Ηρακλέους, πριν από μερικά χρόνια, στην περιοχή Κοκκινοχωριών, όταν πήγα να συλλάβω άτομο το οποίο είχε στήσει δίκτυα για παγίδευση αμπελοπουλιών, με απείλησε με όπλο. «Στεκόμουν εκεί, δυο μέτρα μακριά του, και με σημάδευε με το όπλο του φωνάζοντας ‘‘κάνε μεταβολή και φύγε’’. Όταν του είπε ότι ήρθα να τον συλλάβω, μου ανταπάντησε: ‘‘Ορκίστηκα ότι αν με συλλάβετε για τρίτη φορά, θα σας σκοτώσω. Αυτή είναι η τρίτη. Κάνε μεταβολή και φύγε. Αν επιμένεις να με συλλάβεις θα σε σκοτώσω. Έχω μόνον τρεις μήνες ζωής και δυο φυσίγγια στο όπλο μου. Ένα για σένα και ένα για μένα’’». Στην αρχή, μας ανέφερε ο κ. Ηρακλέους, νόμισα ότι προσπαθούσε να με κάνει να φοβηθώ και δεν έδωσα προσοχή. «Στην συνέχεια κατάλαβα ότι ήταν εκτός εαυτού. Προσπάθησα με υπομονή να τον μεταπείσω. Του είπα για τα παιδιά, την οικογένεια του, πράγματα που θα μπορούσαν να τον ηρεμήσουν. Τελικά τα κατάφερα και κατέβασε το όπλο. Είχα ακόμα τις αμφιβολίες μου για τον αν πραγματικά το εννοούσε, γιατί, ξέρεις, σκέφτεσαι πάντα πως να σκοτώσεις άνθρωπο είναι μεγάλο πράγμα. Τελικά ίσως και να το εννοούσε. Σε τρεις μήνες έμαθα ότι πέθανε... ».
Έλλειψη προσωπικού
Το μόνιμο πρόβλημα του Ταμείου Θήρας είναι η έλλειψη προσωπικού. Για χρόνια, πέραν των είκοσι, οι ανάγκες καλύπτονται με την πρόσληψη έκτακτου προσωπικού, εποχικού, για οκτώ μήνες. Και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι δεν θα συνεχίσει η ίδια τακτική. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, είναι κάθε χρόνο σχεδόν οι ίδιοι που επαναπροσλαμβάνονται. Τέσσερις μήνες με ανεργιακό και οκτώ μήνες στην υπηρεσία. Υπάρχει άνθρωπος που δουλεύει με αυτό το καθεστώς για είκοσι χρόνια. Το παράπονο τους είναι γιατί το κράτος προτιμά να τους πληρώνει και να κάθονται (ανεργιακό), ενώ θα μπορούσαν να εργάζονται μόνιμα, αφού η επαναπρόσληψη τους κάθε χρόνο επιβεβαιώνει την ικανότητά τους να φέρνουν σε πέρας την αποστολή τους.
Ξέφραγο αμπέλι
Γραμμή αντιπαράταξης. Νεκρή ζώνη. Εκεί καταλαβαίνεις την αδυναμία να ελέγξει η Κυπριακή Δημοκρατία τις εισόδους και εξόδους από/προς τις κατεχόμενες περιοχές του νησιού μας. Καταλαβαίνεις το αδύνατο, που κάποιοι ταγμένοι στο καθήκον προσπαθούν να το κάνουν δυνατό. «Κάποτε εδώ, συνέλαβα έναν Τουρκοκύπριο και έναν έποικο», θα μας πει ο κ. Ηρακλέους όταν βρισκόμασταν κάπου νοτιοανατολικά της Λευκωσίας, σε περιοχή που γειτνιάζει με τα κατεχόμενα. «Ένα βράδυ, ενώ περιπολούσα με έναν άλλο συνάδελφο, εντοπίσαμε ένα αυτοκίνητο να κινείται στην περιοχή με δυο άτομα στο εσωτερικό του. Νομίσαμε ότι ήταν λαθροθήρες, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ένας Τουρκοκύπριος και ένας έποικος, οι οποίοι είχαν ραντεβού με άλλο πρόσωπο, λίγο πιο κάτω, για να του δώσουν τα χαλούμια που μετέφεραν. Τους σταματήσαμε και καλέσαμε την αστυνομία να τους συλλάβει. Μέχρι να έρθουν τα περιπολικά της αστυνομίας, μετρήσαμε περίπου 15 με 20 μεγάλα δοχεία των 20 - 25 κιλών, τα οποία ήταν γεμάτα χαλούμια», μας διηγήθηκε.
«Παραλίγο να μας λιντσάρουν»
Κάποιες φορές το καθήκον τους φέρνει αντιμέτωπους ακόμα και με το θάνατο. «Γενικά, όσοι πιαστούν να μεταφέρουν παράνομα σκοτωμένο θήραμα είναι επιθετικοί. Είναι κάποιοι, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτα, απλώς αποδέχονται την καταγγελία. Οι περισσότεροι όμως αντιδρούν. Σε περίπτωση που ξανασυλλάβουμε ένα άτομο, το οποίο και στο παρελθόν είχε καταγγελίες για λαθροθηρία, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα. Ιδιαίτερα με όσους κυνηγούν αγρινά. Για να τα σκοτώσουν χρησιμοποιούν στρατιωτικά όπλα, και δεν διστάζουν να τα στρέψουν καταπάνω μας και να πυροβολήσουν», μας λέει ο θηροφύλακας Γιώργος Κατούντας. Επιθέσεις δέχονται πάμπολλες, κάθε φορά που προβαίνουν σε συλλήψεις για παγίδευση αμπελοπουλιών. «Μια φορά πήγαμε για έρευνα σε υποστατικό, στο οποίο βρήκαμε μεγάλη ποσότητα αμπελοπουλιών. Όταν έγινε γνωστό ότι θα κάναμε συλλήψεις, μαζεύτηκαν συγγενείς και φίλοι του υπόπτου και λίγο έλειψε να μας λιντσάρουν», προσθέτει.
«Θα σε σκοτώσω»
Εμένα, συμπληρώνει ο κ. Ηρακλέους, πριν από μερικά χρόνια, στην περιοχή Κοκκινοχωριών, όταν πήγα να συλλάβω άτομο το οποίο είχε στήσει δίκτυα για παγίδευση αμπελοπουλιών, με απείλησε με όπλο. «Στεκόμουν εκεί, δυο μέτρα μακριά του, και με σημάδευε με το όπλο του φωνάζοντας ‘‘κάνε μεταβολή και φύγε’’. Όταν του είπε ότι ήρθα να τον συλλάβω, μου ανταπάντησε: ‘‘Ορκίστηκα ότι αν με συλλάβετε για τρίτη φορά, θα σας σκοτώσω. Αυτή είναι η τρίτη. Κάνε μεταβολή και φύγε. Αν επιμένεις να με συλλάβεις θα σε σκοτώσω. Έχω μόνον τρεις μήνες ζωής και δυο φυσίγγια στο όπλο μου. Ένα για σένα και ένα για μένα’’». Στην αρχή, μας ανέφερε ο κ. Ηρακλέους, νόμισα ότι προσπαθούσε να με κάνει να φοβηθώ και δεν έδωσα προσοχή. «Στην συνέχεια κατάλαβα ότι ήταν εκτός εαυτού. Προσπάθησα με υπομονή να τον μεταπείσω. Του είπα για τα παιδιά, την οικογένεια του, πράγματα που θα μπορούσαν να τον ηρεμήσουν. Τελικά τα κατάφερα και κατέβασε το όπλο. Είχα ακόμα τις αμφιβολίες μου για τον αν πραγματικά το εννοούσε, γιατί, ξέρεις, σκέφτεσαι πάντα πως να σκοτώσεις άνθρωπο είναι μεγάλο πράγμα. Τελικά ίσως και να το εννοούσε. Σε τρεις μήνες έμαθα ότι πέθανε... ».
Έλλειψη προσωπικού
Το μόνιμο πρόβλημα του Ταμείου Θήρας είναι η έλλειψη προσωπικού. Για χρόνια, πέραν των είκοσι, οι ανάγκες καλύπτονται με την πρόσληψη έκτακτου προσωπικού, εποχικού, για οκτώ μήνες. Και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι δεν θα συνεχίσει η ίδια τακτική. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, είναι κάθε χρόνο σχεδόν οι ίδιοι που επαναπροσλαμβάνονται. Τέσσερις μήνες με ανεργιακό και οκτώ μήνες στην υπηρεσία. Υπάρχει άνθρωπος που δουλεύει με αυτό το καθεστώς για είκοσι χρόνια. Το παράπονο τους είναι γιατί το κράτος προτιμά να τους πληρώνει και να κάθονται (ανεργιακό), ενώ θα μπορούσαν να εργάζονται μόνιμα, αφού η επαναπρόσληψη τους κάθε χρόνο επιβεβαιώνει την ικανότητά τους να φέρνουν σε πέρας την αποστολή τους.