Ένα αλλιώτικο απόγευμα…
12:14 - 30 Οκτωβρίου 2015
Είχα περάσει πολλές φορές με το αυτοκίνητο έξω απ’ εκείνο το σπίτι. Ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό ότι πρόκειται για μια «παιδική στέγη», όπως συνηθίσαμε να λέμε τους χώρους όπου ζουν παιδιά, που για διάφορους λόγους τέθηκαν υπό την επίβλεψη του γραφείου ευημερίας και δεν ζουν με τη βιολογική τους οικογένεια.
Όταν ζήτησα κάποια στιγμή από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας να μου επιτραπεί η είσοδος σε μια παιδική στέγη, δίνοντας την διαβεβαίωση ότι θα κάνω ένα ρεπορτάζ με απόλυτο σεβασμό προς τα παιδιά, η απάντηση ήταν κάθετα αρνητική. Αυτό εξάλλου ισχύει για όλους όπως μου εξήγησαν, και είχαν απόλυτο δίκαιο… Η εξαίρεση στον κανόνα, γίνεται μόνο μια φορά το χρόνο-τουλάχιστον για την παιδική στέγη Λευκωσίας.
Φέτος, η μέρα αυτή ήταν η προηγούμενη Κυριακή. Τα παιδιά, άνοιξαν το σπίτι τους, όχι για να υποδεχθούν πολιτικούς ή δημοσιογράφους, αλλά φίλους, συμμαθητές , κάποιους συγγενείς τους και ανθρώπους που απλά αγαπούν τα παιδιά και ήθελαν να περάσουν ένα όμορφο απόγευμα μαζί τους, ενισχύοντας παράλληλα την αξιέπαινη προσπάθεια του Συνδέσμου Φίλων παιδικής στέγης Λευκωσίας, που για 11η χρονιά οργάνωσε αυτή την όμορφη γιορτή στην αυλή προς τιμήν τους, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Φαγητό, μουσική και πολλά παιχνίδια συνέθεταν το σκηνικό, στο οποίο πρωταγωνιστές ήταν τα ίδια τα παιδιά και οι φίλοι τους.
Όσο για το σπίτι τους, αν και «η καλύτερη στέγη αποτελεί το χειρότερο σπίτι» είναι «σίγουρα πολύ καλύτερο απ’ ότι πριν μερικά χρόνια» όπως σχολίασε ένα παιδί που κάποτε έζησε εκεί, καθώς βλέπαμε τις πολύχρωμες ζωγραφιές στους τοίχους.
Ειδικά τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα αρκετός κόσμος επικοινωνεί με τις παιδικές στέγες, προκειμένου να στείλει δώρα στα παιδιά. Αυτού του είδους οι προσφορές ωστόσο δεν επιτρέπονται όπως μου επισήμανε λειτουργός των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Το να κατακλύζονται από δώρα και «εφήμερη αγάπη» δεν είναι ότι καλύτερο για τη ψυχολογία τους μου εξηγούσε, πριν διακόψει τη συζήτησή μας ένα κορίτσι που ήρθε και την έπιασε από το μπράτσο: «Την Πέμπτη έχω γενέθλια, δε θα είμαι όμως στο σπίτι γι’ αυτό θα περιμένω νωρίτερα το surprise μου» της είπε. «Μην ανησυχείς αγάπη μου» τη διαβεβαίωσε η λειτουργός, και κείνη έφυγε μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. Αυτό, που δεν πρέπει να λείπει από κανένα παιδί…