Σωφροσύνη στους δρόμους

Έκκληση προς όλους να βάλουν ένα στοίχημα με τον εαυτό τους ότι θα δώσουν ένα τέλος στον κύκλο των θανατηφόρων δυστυχημάτων, τα οποία το 2015, μέχρι σήμερα, έχουν φθάσει τον αριθμό των 42 με 44 νεκρούς, ενώ την αντίστοιχη χρονική περίοδο πέρσι είχαν καταγραφεί 33 θανατηφόρες συγκρούσεις με 34 νεκρούς, απεύθυνε πρόσφατα ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, Ιωνάς Νικολάου.

“Όμως, όσα μέτρα και εάν ληφθούν, η έλλειψη εμπειρίας, η ανεπαρκής κρίση σε θέματα κυκλοφορίας, η τάση για επίδειξη, η υπερβολική ταχύτητα, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών, είναι αποδεδειγμένα κάποιοι από τους βασικούς παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο πρόκλησης δυστυχημάτων και ειδικότερα στους νέους μας”, πρόσθεσε.

Καλά και σωστά όλα αυτά αλλά κάθε φορά που μπαίνουμε στο αυτοκινητάκι μας για να πάμε από το Α προς το Β είναι ζούμε μια περιπέτεια. Δεν έχει νόημα να αναφέρω ούτε συγκεκριμένους δρόμους ή πόλεις και κοινότητες γιατί σχεδόν παντού βλέπουμε τάσεις και συμπεριφορές παρόμοιες.

Η παράνομη στάθμευση σε δρόμους και πεζοδρόμια είναι μάστιγα. Δεν ξεκίνησε χθες, δεν εμποδίζεται από κανέναν, δεν υπάρχουν αυστηρότατες ποινές για να το σκεφτεί κανείς δυο φορές πριν παρκάρει όπου του γουστάρει και αντί να μπορείς να πας μια ευθεία γραμμή στον δρόμο πρέπει συνεχώς να κάνεις ένα ζικ-ζαγκ.

Άλλο θεότρελο σκηνικό είναι να οδηγάς στον αυτοκινητόδρομο, το αυτοκίνητο μπροστά σου να ελαττώνει, να αντιλαμβάνεσαι ότι ο οδηγός μιλά στο κινητό και να σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερα να τον προσπεράσεις. Μόλις το επιχειρείς όμως έχει τελειώσει το τηλεφώνημα και ξαφνικά αναπτύσσει.

Πριν φύγουμε από τον αυτοκινητόδρομο εξηγήστε επιτέλους στον κόσμο ότι δεν πρέπει να κρατούν την μεσαία λωρίδα από την αρχή του προορισμού τους μέχρι το τέλος! Αναγκάζουν τους άλλους οδηγούς να κάνουν μανούβρες που δεν θα έπρεπε να κάνουν.
Αλλά ας μη φύγουμε ούτε από το θέμα των κινητών. Τι να σου κάνει ένα πρόστιμο.  Πόσους ξέρετε που δεν μιλούν στα κινητά όταν οδηγούν; Ακόμα και με handsfree δεν είναι καλύτερα τα πράγματα. Κάθε φορά που βλέπω τον οδηγό μπροστά μου να μιλά στο κινητό βάζω το σταυρό μου και το μόνο που σκέφτομαι είναι μην του πουν ότι πέθανε κάποιος δικός του… γιατί μετά ποιος ξέρει ποιον θα πάρει ο Χάρος!
  

Δειτε Επισης

Η Ποινική και Πειθαρχική ευθύνη των μελών της Αστυνομίας/Εθνικής φρουράς στην υπόθεση του Θανάση Νικολάου
Η Δικαίωση άργησε μια ολόκληρη ζωή...
Επιλογή για το μέλλον της Ευρώπης
Η προσβολή του τεκμηρίου αθωότητας από δηλώσεις του ΥΔΔΤ
Έξαρση εγκλήματος: Απ' ον μπορεί να δέρει το γάρο, δέρνει το σάμαν
Συνέχιση ή Μετατροπή Αλλοδαπής Ποινής στη Κύπρο
Πορεία Χριστοδούλας, η σύνοψη των αγώνων μας σήμερα
Δύο χρόνια έργων και προόδου στον Δήμο Γεροσκήπου
«Ηγεσία που κάνει τη διαφορά στην ΠΟΕΔ, με ΠΑΔΕΔ - Πρωτοπορία!»
Η προστασία από τις περιβαλλοντικές αλλαγές ως ανθρώπινο δικαίωμα,