Θρήνος με 41 χρόνια καθυστέρηση για την οικογένεια Θεμιστοκλέους

Το Σάββατο (11/10/15) στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στο Στρόβολο όπου πραγματοποιήθηκε η κηδεία των έξι μελών της οικογένειας Θεμιστοκλέους, ξύπνησαν μνήμες, από τις τραγικές ημέρες της εισβολής. Η κηδεία δεν ήταν όπως τις άλλες αφού που εντοπίστηκαν στην την περιοχή του Τραχωνίου Κυθρέας ήταν γυναικών, παιδιών και του πιο μικρού αγνοούμενου της εισβολής, του μόλις έξι μηνών Ανδρέα.
Η Ελένη Θεμιστοκλέους 46 χρόνων και οι κόρες της Σούλλα 11 χρόνων, Μάρω 19 χρόνων, Θεμιστούλα 21 χρόνων και Αγγελική 25 χρόνων μαζί με το εξάμηνο βρέφος της Ανδρέα, πριν από την τουρκική εισβολή, ζούσαν μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας τους στο Τραχώνι Κυθρέας.

Στις 14 Αυγούστου 1974 ωστόσο, όταν άρχισε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, λίγο πριν το μεσημέρι, τα τουρκικά στρατεύματα διέσπασαν τις αμυντικές γραμμές της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Μιας Μηλιάς και κινήθηκαν προς την περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας.

Η Ελένη μαζί με τις κόρες της και τον εγγονό της, τους υπόλοιπους συγγενείς και άλλους κατοίκους  τους Τραχωνίου,  με απόγνωση και αγωνία έτρεχαν δια μέσου των αγρών, σε μία προσπάθεια να αποφύγουν τη σύλληψη των πάνοπλων Τούρκων που τους ακολουθούσαν. Από τα πυρά των τουρκικών στρατευμάτων τραυματίστηκε ένας από την ομάδα και έπεσε στο έδαφος.  Αμέσως, η σύζυγος και ο γιος του καθώς και η Ελένη με τις τέσσερις κόρες της έτρεξαν προς βοήθεια του. Η Αγγελική κρατούσε στην αγκαλιά της το βρέφος της, Ανδρέα. Τότε ακούστηκαν πυροβολισμοί.

Έκτοτε η Ελένη, η Μάρω, η Θεμιστούλα, η Σούλλα, η Αγγελική και ο Ανδρέας, όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι Τραχωνίου, οι οποίοι παρέμειναν στο σημείο τραυματισμού του συγγενή τους, δεν έδωσαν σημεία ζωής, με τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας, τον Αντρέα Θεμιστοκλέους και τους γιους του Βασίλη και Πανίκκο να ζουν με την ελπίδα ότι μια μέρα ίσως ανταμώσουν ξανά τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

«Είναι δύσκολο τόσο συναισθηματικά όσο και ψυχικά να μετρήσουμε τον πόνο, τη λύπη, την πίκρα και την οργή. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να μετρήσουμε τα συναισθήματα των συγγενών που μετά από τόσα χρόνια αγωνίας και άγνοιας, καλούνται να βγάλουν όλο τον πόνο και την αγάπη τους μπροστά από μια μικρή στοιβάδα οστών, πάνω από ένα κρύο ξύλινο κιβώτιο», ανέφερε στον επικήδειο λόγο του ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης.

«Σαράντα ένα πικρά χρόνια οι συγγενείς των αγνοουμένων που κηδεύουμε σήμερα, βίωσαν ένα αδυσώπητο μαρτύριο και έζησαν την πιο οδυνηρή επίπτωση της τουρκικής εισβολής, το πιο τραγικό ανθρώπινο δράμα, το δράμα να αγνοείς την τύχη των αγαπημένων σου», σημείωσε.

Συγκινητική ήταν η στιγμή που επικήδειο λόγο εκφώνησαν εκ μέρους της οικογένειας η Ελένη Ανδρέου, κόρη του Παναγιώτη (Πανίκκου) Ανδρέου γιου της Ελένης και αδελφού των Μάρως, Θεμιστούλας, Σούλλας και Αγγελικής και ο μικρός Βασίλης, 11 ετών, εγγονός του Βάσου Θεμιστοκλέους, γιου της Ελένης.

«Δεν πάψαμε ποτέ να ελπίζουμε ότι ήσασταν ακόμη ζωντανοί και θέλαμε να σας γνωρίσουμε από κοντά», ανέφερε, απευθυνόμενη προς τους αδικοχαμένους συγγενείς της η Ελένη Θεμιστοκλέους και πρόσθεσε ότι ο παππούς Αντρέας, σύζυγος της Ελένης, πέθανε με τον καημό να τους ανταμώσει και πάλι.

«Περιμέναμε να σας ανταμώσουμε στα οδοφράγματα όταν έρχονταν οι εγκλωβισμένοι. Κόσμος πολύς εκεί να περιμένει τους δικούς του ανθρώπους. Σας περιμέναμε να σας σφίξουμε στην αγκαλιά μας, να αστειέψουμε τον μικρό Αντρέα και αυτός να αρχίσει να γελά. Όμως μάταια», πρόσθεσε.

Η Ελένη Θεμιστοκλέους ανέφερε ότι από τις 14 Αυγούστου 1974 πέρασαν 41 ολόκληρα χρόνια αγωνίας για να μάθει η οικογένεια τα μαύρα μαντάτα, όταν χτύπησε το τηλέφωνο του Παναγιώτη Θεμιστοκλέους και από τη ΔΕΑ ενημερώθηκε ότι βρέθηκαν τα οστά των οικείων του.

«Γιαγιά μου, θείες μου, μικρέ μου ξάδελφε, δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ. Θα ζείτε για πάντα στις ψυχές μας έστω και αν δεν σας έχουμε γνωρίσει ποτέ», είπε συγκινημένη η Ελένη Θεμιστοκλέους.

Ο μικρός Βασίλης, δισέγγονος της αδικοχαμένης Ελένης Θεμιστοκλέους, είπε ότι κάποτε έβλεπε τη θλίψη στα μάτια του παππού του του Βάσου και δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί, τώρα όμως στα 11 του χρόνια, στην ηλικία ακριβώς που χάθηκε η αδελφή του παππού του Σούλλα, μπορεί να καταλάβει τον πόνο που έχει μέσα του και κουβαλά τόσα χρόνια.

«Κατανοώ και τα βουβά δάκρυα του. Είναι εκείνες οι στιγμές που μας αγκαλιάζει σφιχτά εμένα και την αδερφή μου, τα εγγονάκια του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον παππού Πανίκκο, ο οποίος είδε σε εφηβική ηλικία την οικογένεια του να ξεκληρίζεται» είπε ο μικρός Βασίλης.

«Κρίμα που δεν προλάβαμε να σας γνωρίσουμε, κρίμα που η οικογένεια μας δεν είναι όπως τις άλλες, και δεν θα γίνει ποτέ. Να είστε σίγουροι όμως ότι θα σας έχουμε πάντα στην καρδιά μας κι ας μην σας αγγίξαμε ποτέ. Αντίο αγαπημένοι μας», πρόσθεσε με όλους τους παρευρισκόμενους να πλημμυρίζουν από θλίψη και συγκίνηση.

Επικήδειους λόγους εκφώνησαν επίσης ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού και ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος καθώς επίσης και ο Κοινοτάρχης Τραχωνίου Χαράλαμπος Αθανασίου και ο Δήμαρχος Γερίου Αργύρης Αργυρού.

Στεφάνια κατέθεσαν μεταξύ άλλων, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Κύπρου ο Επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος, εκ μέρους του Προέδρου της Βουλής ο Βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας, εκ μέρους του Προέδρου του ΔΗΣΥ ο Βουλευτής Μάριος Μαυρίδης, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μάρκος Κυπριανού, ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ Μιχάλης Γιωργάλλας, ο Πρόεδρος του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών Γιώργος Περδίκης, ο Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ Κώστας Μαυρίδης, ο Ευρωβουλευτής της ΕΔΕΚ Δημήτρης Παπαδάκης και ο Διαπραγματευτής της ε/κ πλευράς στις συνομιλίες Ανδρέας Μαυρογιάννης.