«Είχαν έτοιμα τα προσκλητήρια, όμως τους πρόλαβε η εισβολή… Έμειναν εκεί και περιμένουν πενήντα χρόνια»

«Σε μία περίπτωση, είχαν έτοιμα τα προσκλητήρια και θα παντρεύονταν, σε άλλη είχαν έτοιμο το σπίτι. Όμως, έγινε ο πόλεμος και η καταστροφή και οι γυναίκες περίμεναν την επιστροφή του αρραβωνιαστικού τους. Δυστυχώς πέρασαν πενήντα χρόνια για να αποκατασταθεί μία αδικία. Κάποιες έμειναν εκεί και περιμένουν».

Την περασμένη Πέμπτη, η Ολομέλεια της Βουλής ψήφισε την πρόταση νόμου που είχαν καταθέσει βουλευτές του ΑΚΕΛ, βάσει της οποίας αναγνωρίζονται πλέον και επίσημα ως «εξαρτώμενα πρόσωπα» οι γυναίκες που ήταν αρραβωνιασμένες με άνδρες που ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Μία πρόταση, που παρόλο που ήρθε να κλείσει κάποιες τρύπες και να καλύψει κενά στη νομοθεσία, ώστε να αναγνωρίζονται από το κράτος εκείνες οι γυναίκες που δεν είχαν συνάψει γάμο με τους αγνοούμενους, ώστε να τύχουν ανάλογης στήριξης από την πολιτεία, ωστόσο άργησε μισό αιώνα.

ΔΙΑΑΒΣΤΕ ΕΔΩ: Το κράτος αναγνώρισε τις αρραβωνιαστικιές των αγνοουμένων-«Τον περίμενε ζωντανό, ήρθε το χέρι του με τη βέρα»

Η πρόταση νόμου ήταν απότοκο των ενεργειών και των επαφών της γενικής γραμματέως της ΠΟΓΟ και πρώην βουλεύτριας του ΑΚΕΛ, Σκεύης Κουκουμά, η οποία γνώρισε γυναίκες που ήταν παθούσες, που για χρόνια μετά την βάρβαρη εισβολή του 1974 περίμεναν καρτερικά τον αρραβωνιαστικό τους να επιστρέψει, επειδή πίστευαν ότι ήταν ζωντανός.

«Ως γυναίκειο κίνημα της ΠΟΓΟ με την επαφή μας με τις γυναίκες, εντοπίζουμε αδικίες που αφορούν μικρή ομάδα γυναικών. Είχε έλθει στην αντίληψή μου κάποιες περιπτώσεις γυναικών που ήταν αρραβωνιασμένες το 1974, με άτομα που στην πορεία ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων. Σε μία περίπτωση, είχα και συνάντηση με μία γυναίκα, ήταν αρραβωνιασμένοι είχαν τα προσκλητήρια έτοιμα, σε άλλη είχαν έτοιμο το σπίτι. Έγινε ο πόλεμος και η καταστροφή και οι γυναίκες περίμεναν την επιστροφή του αρραβωνιαστικού», εξήγησε η κα. Κουκουμά στον REPORTER.

Σημειώνεται πως σύμφωνα με τα στοιχεία που ακούστηκαν στη Βουλή, το 1974 είχαν δηλωθεί ως αρραβωνιασμένοι είκοσι οκτώ αγνοούμενοι και σε τρεις περιπτώσεις είχαν αποκτήσει και παιδί. Κάποιες γυναίκες αποφάσισαν να προχωρήσουν τη ζωή τους, χωρίς να ξεχνούν τον άνθρωπο που έχασαν και με τον οποίο θα ζούσαν ευτυχισμένοι, αν δεν είχε γίνει η βάρβαρη εισβολή. Πάντως, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, αναφέρθηκε πως ένας από τους βασικούς λόγους που προωθήθηκε η εν λόγω πρόταση νόμου ήταν για να στηριχθούν αυτές οι γυναίκες, καθώς την τότε εποχή ο αρραβώνας εθεωρείτο ισοδύναμο γάμου και ως εκ τούτου η απώλεια των αρραβωνιαστικών τους δύναται να παραλληλιστεί με την απώλεια συζύγου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Εξελίξεις 46 χρόνια μετά την αποστολή λάθος οστών αγνοουμένων στην Ελλάδα-Δίνουν δείγματα δύο από τις οκτώ οικογένειες

«Γνωρίζοντας τη μία γυναίκα, είχα συγκλονιστεί ακούγοντας την ιστορία της, είχαν εντοπιστεί μερικά οστά από τον αγνοούμενο, ανάμεσα ήταν και τα δάκτυλα του χεριού με την αρραβώνα του που έγραφε το όνομά της και της επιδόθηκε. Όλα αυτά τα χρόνια είχε τη σχέση με την οικογένεια του αρραβωνιαστικού της. Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Περισσότερο για αυτές τις γυναίκες έχει σημασία η σχέση με τον αγνοούμενο, ότι δεν ήταν δύο άγνωστοι και πλέον νιώθουν και οι ίδιες ότι δεν είναι στο περιθώριο της ιστορίας του αγνοούμενου. Κάποιες έμειναν και πενήντα χρόνια περιμένουν», τόνισε η κα. Κουκουμά.

Κληθείσα να σχολιάσει το γεγονός ότι πέρασε μισός αιώνας για να αποκατασταθεί η αδικία, η γενική γραμματέας της ΠΟΓΟ επεσήμανε πως «είναι από τις τραγωδίες που δεν θέλουμε να τις βλέπουμε, όμως αυτές για πενήντα χρόνια έμειναν εκεί να περιμένουν, δεν προχώρησαν τη ζωή τους και είναι σημαντικό να αναγνωριστεί η σχέση τους και να λάβουν στήριξη. Ζουν την αναμονή για επιστροφή του δικού τους ανθρώπου και είναι άδικο να μην τις βλέπουμε ότι είχαν σχέση με τον αγνοούμενο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Σημαντικές εξελίξεις στο ζήτημα των ψεκασμένων οστών αγνοουμένων-Έγινε η πρώτη ταυτοποίηση μετά από 46 χρόνια