Παιδιά με αποσκευές γεμάτες θλίψη, πόνο και πληγές-Οι ευχές για δικαιώματα και η σκληρή πραγματικότητα

Προ ημερών, πολλές χώρες, ανάμεσά τους και η Κύπρος, γιόρτασαν την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού με εκδηλώσεις ειδικά αφιερωμένες στα παιδιά. Η συγκεκριμένη ημέρα θεσπίστηκε με γνώμονα να υπενθυμίζει σε όλους μας την ανάγκη για διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού. Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, με εκατοντάδες παιδιά να βιώνουν βία, αποκλεισμό και πολλές φορές να αναγκάζονται να δουν στα μάτια τον θάνατο, πριν καλά καλά δουν το φως της ζωής.

Μπορεί κατά καιρούς να κακίζουμε τις στρεβλώσεις του Κράτους ευρύτερα όσον αφορά τη διαβίωση μερίδας παιδιών στην Κύπρο, που λόγω της αναλγησίας και των στρεβλώσεων δεν απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά, παρ’ όλα αυτά, παρά τα λάθη, γίνονται μεγάλες προσπάθειες ώστε τα κακώς έχοντα να διορθωθούν, με την ελπίδα να δημιουργηθεί ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά.

Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα παιδιά, το μέλλον των οποίων προμηνύεται δυσοίωνο. Πρόκειται για εκείνα τα παιδιά που ζουν στη Γάζα, στο Σουδάν, στη Σομαλία, στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες όπου καταπατάται το βασικό δικαίωμα, που είναι αυτό της ζωής.

Πέραν από τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά σε εμπόλεμες ζώνες από τα πυρά, το μένος και την τρέλα του πολέμου, βιώνουν καθημερινά την πείνα και την εξαθλίωση. Οι εικόνες που καταγράφονται κατά καιρούς στη Γάζα, αλλά και σε άλλες εμπόλεμες ζώνες, είναι γροθιά στο στομάχι. Προκαλούν σχόλια, καταδικαστικές δηλώσεις, αλλά καμία ουσιαστική ενέργεια από εκείνους που έχουν το πρόσταγμα να σταματήσουν την τρέλα που ονομάζεται πόλεμος και να δώσουν μια σανίδα σωτηρίας σε εκείνα τα εκατοντάδες παιδιά που καθημερινά φλερτάρουν με τον θάνατο.

Τα στοιχεία που κατά καιρούς δημοσιεύονται από διάφορες οργανώσεις, όπως η UNICEF, αναφέρουν ότι ένα στα τρία παιδιά κάτω των δύο ετών στη βόρεια Γάζα υποφέρει από οξύ υποσιτισμό. Από την άλλη, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναφέρει ότι ένα στα έξι παιδιά κάτω των δύο ετών είναι οξέως υποσιτισμένο.

Όπως προκύπτει, όσα παιδιά γλιτώσουν από τις φονικές σφαίρες, αν δεν σωθούν εγκαίρως, θα χάσουν τη ζωή τους από την πείνα και τις κακουχίες.

Τα παιδιά στη Γάζα, όσα σωθούν, μεγαλώνουν βλέποντας κατάματα τον θάνατο, περνούν τις ημέρες τους όχι διαβάζοντας και παίζοντας, αλλά προσπαθώντας να ζήσουν. Παρόμοιες εικόνες βίωσαν και βιώνουν παιδιά στην Ουκρανία, τη Συρία, τη Σομαλία και σε άλλες χώρες, όπου αντί για ένα παιχνίδι, εκείνα τα παιδιά παίρνουν στα χέρια τους όπλα και δυστυχώς όχι για να παίξουν με τους φίλους τους, αλλά για να επιβιώσουν.

Εκατομμύρια παιδιά ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου. Πώς μπορεί να γιορτάζεται μια μέρα για τα παιδιά και τα δικαιώματά τους, όταν την ίδια ώρα καταπατάται και παραβιάζεται κατάφωρα το βασικό δικαίωμα όλων των παιδιών, αυτό της ζωής;

Το οξύμωρο είναι πως όλοι όσοι κακίζουν και εύχονται για ελπίδα και καλύτερο αύριο, είναι αυτοί που μπορούν, μέσω των αποφάσεών τους, να προσφέρουν ελπίδα. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πληγές από τις παιδικές ψυχούλες, τα λόγια δεν θα δώσουν φαγητό στα παιδιά. Αυτό που μπορεί να σώσει τα παιδιά είναι οι πράξεις.

Επί της ουσίας, η διεθνής κοινότητα αποτυγχάνει να αναλάβει δράση· αφενός στο να βρει ουσιαστικές λύσεις και αφετέρου στο να φέρει προ των ευθυνών τους όλους όσους κρατούν στα χέρια τους τις τύχες αυτών των παιδιών.