Χρειάζεται επικαιροποιημένο masterplan για το υδατικό-Εκτίμηση ειδικού ότι δεν θα λυθεί το 2026

Χρειάζεται επικαιροποιημένο masterplan για το υδατικό, λέει στο ΚΥΠΕ ο Νίκος Τσιούρτης, Γεωργικός Μηχανικός και Πολιτικός Μηχανικός, ειδικός σε θέματα υδάτων, ο οποίος διατέλεσε Ανώτερος Μηχανικός στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων. Ο κ. Τσιούρτης εκτίμησε ότι το υδατικό δεν λύνεται το 2026 και μίλησε για βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα μέτρα που μπορούν να γίνουν.

Ερωτηθείς για την επιλογή της κυβέρνησης να τοποθετήσει τις κινητές μονάδες αφαλάτωσης που θα έρθουν από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μόνο στη Λεμεσό τελικά, είπε ότι στη Λεμεσό υπάρχουν τα δεδομένα που χρειάζονται για τη λειτουργία των κινητών μονάδων αφαλάτωσης. Συγκεκριμένα, είπε ότι χρειάζεται σύνδεση με θαλασσινό νερό, αγωγός να απορρίπτει το ψηλής περιεκτικότητας σε άλατα νερό στη θάλασσα, σύνδεση με το δίκτυο ύδρευσης της περιοχής που θα εξυπηρετεί η κάθε μονάδα και υψηλής τάσης ρεύμα, αν δεν έχει η ίδια η μονάδα ρεύμα.

Σημείωσε ότι οι γεωτρήσεις που ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της Πάφου, μπορεί να αρκούν προσωρινά, μέχρι να λειτουργήσει η μονάδα αφαλάτωσης το Σεπτέμβριο. «Αν έχουν κάνει γεωτρήσεις στον υδροφορέα του Ασπρόκρεμμου, ή στον Διάριζο και έχουν νερό καθαρό, μπορεί να ικανοποιήσουν την Πάφο μέχρι να λειτουργήσει η αφαλάτωση της Πάφου τον Σεπτέμβριο», ανέφερε.

Απαντώντας σε ερώτηση για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το ψηλής περιεκτικότητας σε άλατα νερό που απορρίπτεται πίσω στη θάλασσα, μετά την επεξεργασία που τυγχάνει από τη μονάδα αφαλάτωσης, ο κ. Τσιούρτης είπε ότι το νερό που απορρίπτεται είναι σε όγκο περίπου το μισό από όσο νερό παράγεται από τη διαδικασία της αφαλάτωσης. Όπως εξήγησε, στις μεγάλες αφαλατώσεις γίνονται ειδικές κατασκευές, ώστε το νερό να αραιώνει. Οδηγείται με αγωγούς σε βάθος 10 μέτρων και το νερό βγαίνει από τον αγωγό με ειδικές βαλβίδες που το κατευθύνουν σε διάφορες κατευθύνσεις στη θάλασσα, ώστε να μην υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση αλάτων. Όπως είπε, παρόλο που υπάρχει μία συγκέντρωση σε ακτίνα 100 μέτρων γύρω από την περιοχή που πέφτει το νερό, «είναι μικρός ο επηρεασμός της θαλάσσιας ζώνης».

Επιπλέον, εξήγησε ότι οι κινητές μονάδες αφαλάτωσης που θα εγκατασταθούν είναι μικρές μονάδες, με αποτέλεσμα να μπορεί το νερό να κατανέμεται σε 2-3 κατευθύνσεις και να διαλύεται και σε μικρότερο βάθος στη θάλασσα.

Ανάγκη για νέο masterplan

Σημειώνοντας ότι το υδατικό αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα, ο κ. Τσιούρτης είπε ότι οι κυβερνήσεις, «μετά που τέλειωσαν τα μεγάλα έργα» (τα φράγματα), κάνουν «πάτσιες».

Ανέφερε ότι δεν μπορούν να διατηρηθούν οι 13 κινητές μονάδες αφαλάτωσης γιατί είναι μεγάλο το κόστος. Όσον αφορά την εκτίμηση της κυβέρνησης ότι το υδατικό θα λυθεί το 2026, είπε ότι «το υδατικό δεν λύνεται το 2026. Για να λυθεί πρέπει να γίνει ένα επικαιροποιημένο masterplan», σημείωσε, το οποίο πρέπει να λαμβάνει υπόψη «το πού πάμε σαν χώρα, να λάβει υπόψη την αύξηση του πληθυσμού, των τουριστών» και το μοντέλο οικονομίας που θέλουμε να ακολουθήσουμε, αν δηλαδή θέλουμε βιομηχανίες, γήπεδα γκολφ, ή να διατηρήσουμε το περιβάλλον μας.

«Πρέπει η κυβέρνηση να αποφασίσει να επικαιροποιήσει το υφιστάμενο πλάνο που υπήρχε. Έχουμε πολλά φράγματα, αγωγούς, δίκτυα. Πώς θα τα εντάξουμε σε ένα νέο πλαίσιο που θα αλλάξουν οι παροχές νερού, αντί από τα φράγματα, από τις αφαλατώσεις ή τα λύματα», είπε, υπογραμμίζοντας τη σημασία αξιοποίησης των λυμάτων. Σημείωσε ότι για κάθε ένα τόνο που χρησιμοποιεί ο κάθε ένας παράγει 700 λίτρα λύματα. «Το 70% πάει στο αποχετευτικό. Αυτά πρέπει να τα βάλουμε πίσω στο δίκτυο για να ποτίζουν οι γεωργοί», είπε.

Τόνισε, επίσης, τις αλλαγές που φέρνει η κλιματική αλλαγή, οι οποίες, επίσης, πρέπει να ληφθούν υπόψη στον σχεδιασμό. Είπε ότι έχουν αυξηθεί οι ακραίες περιπτώσεις, με περισσότερο χρόνια με χαμηλή βροχόπτωση ανά δεκαετία, σε σχέση με πριν 100 χρόνια. «Πρέπει να διατηρούμε αποθέματα για να καλύπτουμε τις χρονιές που έχουμε χαμηλή βροχόπτωση. Πρέπει να γίνει ξανά μελέτη για το κάθε έργο, εξετάζοντας την επίπτωση από την κλιματική αλλαγή».

Επίσης, αναφέρθηκε στα βουνά, σημειώνοντας ότι η μείωση της βροχόπτωσης στα βουνά είναι πιο ψηλή από τη μείωση στις παραθαλάσσιες περιοχές. «Πρέπει να γίνει μια νέα μελέτη, που να λάβει υπόψη τις κλιματικές αλλαγές στον υδατικό κύκλο. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα σήμερα», είπε.

Όσον αφορά βραχυπρόθεσμα μέτρα, ο κ. Τσιούρτης υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής συμπεριφοράς των καταναλωτών. «Ο κόσμος πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχουμε πρόβλημα νερού. Ακόμα και αν παράγουμε το πόσιμο νερό, χρειάζονται άλλα μέτρα για τη γεωργική άρδευση και την άρδευση των κήπων». Σημείωσε ότι το κοινό πρέπει να έχει συνείδηση εξοικονόμησης νερού στην καθημερινότητά του και στις συνήθειες του, καθώς η εξοικονόμηση που μπορεί να προκύψει από μικρές αλλαγές είναι πολύ μεγάλη.

Υπενθύμισε, ακόμα, ότι παλιότερα ήταν κοινή πρακτική οι γεωτρήσεις στα σπίτια για σκοπούς αυτοκατανάλωσης για την άρδευση των κήπων.

Όσον αφορά τις μεγάλες απώλειες του δικτύου, είπε ότι οι μεγάλες απώλειες παρατηρούνται στα χωριά και τις κοινότητες και δεν οφείλονται απαραίτητα σε βλάβες. «Όταν είναι πολύ μεγάλη η απώλεια, εγώ υποψιάζομαι ότι δεν είναι από το δίκτυο, αλλά απώλεια μη καταγεγραμμένου νερού». Για παράδειγμα, είπε, συνήθως στις εκκλησίες δεν τοποθετείται υδρομετρητής. «Το πρόβλημα δεν είναι η εκκλησία, αλλά πιθανόν να συνδέονται οι γύρω και να ποτίζουν τους κήπους τους», είπε, τονίζοντας την ανάγκη να γίνει έλεγχος αν έχουν όλοι εγκατεστημένους υδρομετρητές για να εντοπίσουν περιπτώσεις υποκλοπής νερού και να ελέγξουν κατά πόσο αυτοί δουλεύουν σωστά.

«Αυτά τα πράγματα είναι πιο άμεσα και πρέπει να προηγηθούν πριν να γίνουν μεγάλα έργα και έρευνες», ανέφερε.

Πηγή: ΚΥΠΕ